Is een littekenbreuk gevaarlijk

Een incisionele hernia (incisional hernia) is een uitstulping (hernia) die optreedt in de buurt van een litteken en een mogelijke complicatie is na een buikoperatie. Naast een bolling kunnen er symptomen zijn zoals pijn of bloed bij de ontlasting. Artsen behandelen meestal operatief, omdat de verdere verspreiding van het littekenweefsel niet kan worden gestopt.

Wat is een littekenbreuk ?

Een incisie-hernia, ook bekend als een incisie-hernia (lat. Hernia cicatrica), is een viscerale hernia die optreedt in het gebied van chirurgische littekens (hernia) in de buikwand. De incisionele hernia is het gevolg van onvoldoende sterkte van het chirurgische litteken na een eerdere buikoperatie. Als zwak punt in de buikwand kan het de druk in de buikholte niet weerstaan, dus opent het en wordt de herniale opening waardoor de darmen, zoals delen van de darm, uit de buikholte komen.

Een incisionele hernia is dan ook een veel voorkomende late complicatie van een buikoperatie. Ongeveer elke vijfde patiënt krijgt na een buikoperatie een incisiebreuk. Het kan enkele millimeters tot 30 centimeter groot zijn. De incisionele hernia treedt meestal op binnen het eerste jaar na de oorzakelijke operatie. Volgens het Federaal Bureau voor de Statistiek worden in Duitsland jaarlijks ongeveer 50.000 hernia’s geopereerd.

In de meeste gevallen is een hernia incisie ongevaarlijk. Bij een incisiebreuk kan echter, zoals bij lies- of navelbreuken, een levensbedreigende darmobstructie optreden, die direct operatief moet worden behandeld. Bij een darmobstructie worden de delen van de darm in de herniale zak geknepen in de herniale opening van de incisionele hernia. Hierdoor wordt de darmpassage onderbroken, worden de bloedvaten in de darmwand samengedrukt en wordt de zuurstoftoevoer en bloedstroom naar het opgesloten deel van de darm onderbroken. Het aangetaste deel van de darm dreigt dan af te sterven en er is een risico op overlijden voor de getroffenen.

Lees ook :- Pijn in borstbeen

Oorzaken van littekenbreuk

De exacte oorzaak van sommige hernia’s is niet bekend, maar in veel gevallen zijn ze het gevolg van verhoogde druk in de buik, een zwakke plek in de buikwand of een combinatie van beide. Een verzwakte buikwand kan het gevolg zijn van een aangeboren afwijking of zich in de loop van de tijd ontwikkelen als gevolg van een verwonding of een operatie. Leeftijd speelt ook een rol, aangezien hernia’s zich vaker ontwikkelen na de leeftijd van 50 jaar.

Bij volwassenen komen hiatale hernia’s vaak voor bij zwangere vrouwen en zwaarlijvige mensen, als gevolg van verhoogde druk op de buikwand. Andere factoren zijn constipatie (spanning tijdens het overlopen), het tillen van zware gewichten of langdurig hoesten of niezen.

Bij mannen komt een liesbreuk vaak voor in de lies, vooral in het gebied van het lieskanaal. Dit is waar het spermakanaal en de bloedvaten van de testikels de buikholte verlaten en naar het scrotum gaan. Zwakte in de buikweefsels kan het mogelijk maken dat een darmlus de buik verlaat via de zaadleider (indirecte liesbreuk) of door de opening tussen het lieskanaal en het bekkenbeen (directe liesbreuk).

Bij vrouwen zijn liesbreuken zeldzaam, maar ze kunnen optreden wanneer de weefsels die de baarmoeder op zijn plaats houden uit de buik steken en zich hechten aan de weefsels rond de vaginale opening.

Navelbreuken kunnen bij de geboorte aanwezig zijn. Bij volwassenen verschijnen ze wanneer er een verzwakt gebied in de weefsels nabij de navel is en er verhoogde druk op de buikwand wordt uitgeoefend.

Lees ook :- Paracetamol tegen duizeligheid

Symptomen van een littekenbreuk

De incisiebreuk kan, maar hoeft niet, voor problemen te zorgen. Aanvankelijk wordt de incisionele hernia merkbaar door het intrekken van het litteken. Later is meestal een zwelling en uitstulping te zien, die relatief gemakkelijk in de buikholte kan worden teruggeduwd. Het kan echter in de loop van de tijd toenemen, vooral bij het opstaan ​​of opstaan, en pijn veroorzaken, vooral bij hoesten, de drang om te poepen of fysieke en sportieve activiteit. Het kan echter ook liggend en zonder te drukken zichtbaar blijven.

Als er echter plotseling hevige pijn optreedt en de uitstulping niet meer kan worden teruggeduwd, bestaat het risico dat de darm die er doorheen is gegaan bekneld raakt. Er kan een levensbedreigende darmobstructie ontstaan. Het darmgedeelte wordt mogelijk niet meer voldoende van bloed en zuurstof voorzien. Het getroffen gebied dreigt te sterven, bacteriën komen in de buikholte en het vaatstelsel, er is een acuut levensgevaar. Er is plotselinge, krampachtige buikpijn met koorts, misselijkheid en braken.

In dergelijke acute gevallen moet onmiddellijk een ziekenhuis worden bezocht en wordt een incisie-hernia-operatie meestal binnen zeer korte tijd uitgevoerd. Maar het besluit tot een operatie mag ook niet op een andere manier worden uitgesteld.

Diagnose van een incisionele hernia

Een incisionele hernia kan doorgaans zeer snel worden gediagnosticeerd door klinische observatie van de symptomen en lichamelijk onderzoek. Hiervoor vraagt de behandelend arts de patiënt eerst naar zijn symptomen (anamnese) en voelt hij vervolgens met zijn hand het litteken. Als hij een herniale opening of een herniale zak voelt bij het palperen van het litteken, is de diagnose van een incisionele hernia meestal al zeker. Om de incisiebreuk verder te beoordelen, kijkt de arts ook of en hoe gemakkelijk de herniale zak via de herniale opening in de buikholte kan worden teruggeduwd.

In zeldzame gevallen kan nader onderzoek nodig zijn om een incisiebreuk met zekerheid vast te stellen. Deze omvatten bijvoorbeeld echografisch onderzoek (echografie), computertomografie (CT), röntgenonderzoek en darmonderzoek zoals colonoscopie. Deze onderzoeksprocedures worden onder andere gebruikt bij patiënten met overgewicht of zeer kleine incisie-hernia’s en dienen om de diagnose van incisionele hernia betrouwbaar te bevestigen. Daarnaast geven ze nadere informatie over de grootte van de herniale opening, de inhoud van de hernia, het risico op beknelling van buikorganen of een reeds bestaande beknelling.

Lees ook :- Bloedneus oorzaak stress

Behandeling van incisionele hernia’s

Een incisionele hernia moet altijd operatief worden behandeld, omdat deze niet vanzelf verdwijnt, maar in plaats daarvan in de loop van de tijd groter wordt. Er is ook het risico dat delen van de darmen gevaarlijk vast komen te zitten in de herniale opening. Ook als een incisiebreuk geen klachten geeft, is een operatie in ieder geval aan te raden.

In de regel moet de primaire operatie die de hernia heeft veroorzaakt minimaal 3 tot 6 maanden geleden zijn. Voorwaarde voor een succesvolle incisionele herniaoperatie is dat het oorspronkelijke chirurgische litteken is genezen en dat de wondranden schoon en stabiel zijn en dat er structuren aanwezig zijn die gehecht kunnen worden. Onmiddellijke chirurgische behandeling is alleen nodig als de herniale zak niet terug in de buik kan worden geduwd en delen van de ingewanden vast komen te zitten.

Tijdens de operatie wordt eerst de incisie-hernia blootgelegd en wordt de herniale zak terug in de buikholte geplaatst. De chirurg sluit dan permanent de herniale opening van de incisionele hernia. Bij de hechttechniek en het inbrengen van een synthetisch gaas zijn er in principe twee verschillende chirurgische ingrepen om uit te kiezen:

• open operatie door het litteken over de oude chirurgische incisie te heropenen
• Laparoscopisch of endoscopisch, d.w.z. met behulp van kijkoperaties

Welke chirurgische ingreep uiteindelijk wordt toegepast bij een incisiebreuk hangt enerzijds af van de grootte en conditie van de incisiebreuk en anderzijds van de lichamelijke conditie van de patiënt.

Kleinere incisie-hernia’s met een diameter van minder dan 4 centimeter kunnen worden geopereerd met de hechttechniek. De herniale opening, d.w.z. het gat in de buikwand, wordt afgesloten met een directe hechtdraad.

Als grotere littekenhernia’s worden gesloten met een directe hechting, is het recidiefpercentage maximaal 50 procent. In het geval van grotere incisionele hernia’s brengt de chirurg daarom meestal een niet-oplosbaar plastic gaas aan over de herniale opening om de buikwand te versterken. Op deze manier kan de recidive omlaag.

Chirurgische ingreep voor een incisionele herniaoperatie

Afhankelijk van het type buikoperatie dat oorspronkelijk is uitgevoerd en de grootte van de hernia, wordt de hernia-gap uitgevoerd met behulp van een abdominale incisie als een open incisie-hernia-operatie of met een minimaal invasieve abdominale endoscopie (sleutelgat-incisionele hernia-operatie) als een gesloten incisie-incisie. hernia operatie. De standaardprocedure is de open incisie-herniasluiting met kunststof gaasversterking.

Bij gesloten chirurgie wordt de herniale opening via de buikwand bereikt met behulp van een laparoscopie. De buikholte en de organen daarin kunnen zichtbaar worden gemaakt en de herniale opening kan direct worden afgesloten met behulp van speciale instrumenten en ook kan een kunststof gaas in de buikwand worden ingebracht. De laparoscopische incisie-hernia-operatie is een comfortabele en zachte chirurgische ingreep voor de patiënt. De pijn na de incisie-herniaoperatie is verminderd, het aantal wondinfecties is aanzienlijk lager en de patiënten zijn sneller fysiek weerbaar.

Bij een open incisie-herniaoperatie wordt de herniale zak blootgelegd door een incisie en wordt de inhoud van de herniale zak teruggeduwd in de buikholte. De herniale opening kan worden gesloten door de fascia (ondersteunende vezellaag van de buikwand) direct te hechten, door de fascia te verdubbelen of door de sluiting van de herniale opening te stabiliseren met kunstmatige materialen. Bij fasciale verdubbeling worden de randen van de buikwandlagen (fascia) aan elkaar genaaid met een overlap (verdubbeld), waardoor een grotere stabiliteit wordt bereikt. Deze procedure staat ook bekend als de incisie-herniaoperatie van Mayo. Bij een grotere incisiebreuk wordt de hechtdraad meestal verstevigd met niet-oplosbaar kunststof gaas of een combinatie van kunststof gaas en lichaamseigen materiaal.

Complicaties en risico’s van incisionele herniachirurgie

Als gevolg van een incisie-breukoperatie kunnen wondinfecties, seroomvorming (ophoping van lichaamsvloeistoffen in gaatjes in het wondgebied) en hematomen (blauwe plekken) optreden. Bij gebruik van een net is het infectiepercentage maximaal tien procent. Aan de andere kant komen hematomen en seroma’s veel vaker voor bij gebruik van een mesh dan na directe sluiting van een incisie-hernia. De ophoping van vocht verdwijnt na ongeveer 2 tot 6 weken. Bij grote ophopingen wordt de vloeistof via een punctie afgevoerd.

Verharding en zenuwbeschadigingen, meestal tijdelijke (zelden permanente) gevoelloosheid kunnen optreden in het operatiegebied. Af en toe klaagt de patiënt ook over beperkte mobiliteit en pijn in de buikstreek. De kans op een nieuwe breuk is echter niet ongewoon, zelfs niet bij gebruik van moderne plastic netten.

Voorkomen van littekenbreuk

Een littekenhernia kan onder andere worden voorkomen door de chirurgische technieken. Experts raden aan om indien mogelijk de laparoscopische chirurgische techniek te gebruiken tijdens bijvoorbeeld operaties en mesh-implantatie te overwegen bij grote abdominale incisies en risicofactoren.

Andere factoren die bijdragen aan preventie zijn een optimale en hygiënische wondbehandeling na een operatie en het voorkomen van constipatie (obstipatie). Voorafgaand aan een geplande operatie kunnen de juiste technieken voor opstaan en liggen worden geoefend en kan een hernia incisie worden voorkomen.