Huidkanker symptomen

Een zweer die niet geneest, een korst die aanhoudt of een moedervlek die groeit, heeft medische aandacht nodig omdat het huidkanker kan zijn. Wat zijn de eerste tekenen die je niet mag negeren?

Huidkanker symptomen : Definitie

Kwaadaardige tumoren ontstaan door de ongecontroleerde groei van verschillende soorten cellen in de epidermis, de meest oppervlakkige laag van de huid. Huidtumoren kunnen afkomstig zijn van keratinocyten (of epitheelcellen) of van melanocyten (de cellen die de taak hebben om melanine te produceren en waarvan de aggregatie aanleiding geeft tot moedervlekken). In het eerste geval worden ze basaalcelcarcinomen genoemd (afkomstig uit de diepste laag van de opperhuid) of plaveiselcelcarcinomen (afkomstig uit de meer oppervlakkige cellen). Een kwaadaardige tumor van melanocyten wordt melanoom genoemd.

Lees ook :- Wat is hepatitis b

Huidkanker symptomen : Wat zijn zij

We zijn gewend om meteen aan melanoom te denken, als synoniem voor huidkanker, maar in werkelijkheid zijn er verschillende huidkankers, sommige agressiever, andere minder. Over het algemeen is de prognose goed als deze vroeg wordt ontdekt.
De meest voorkomende huidkankers buiten melanoom zijn:

• Basaalcelcarcinoom (ook wel basalioom of epithelioom genoemd). Het is de meest voorkomende huidkanker (80% van alle huidkankers) en komt vooral voor bij mensen met een lichte huid. Het verschijnt meestal op het gezicht, de wangen en in de buurt van de ogen, neus en oren. Het valt op omdat het een glanzende papel vormt, die langzaam groeit en na een paar maanden of jaren een glanzende en parelachtige rand heeft met in het midden zweren. De prognose is goed: eenmaal operatief verwijderd, metastaseert het zelden of heeft het ernstige gevolgen, hoewel het elders vaak binnen 5 jaar terugkeert. Daarom moeten degenen die er een hebben verwijderd een jaarlijks dermatologisch onderzoek ondergaan om recidieven snel te elimineren;
• Plaveiselcelcarcinoom . Het begint ook als een erythemateuze papel of plaque, meestal op het gezicht of de mond, maar heeft een schilferig of knapperig oppervlak, voornamelijk op het gezicht of de hals. Over het algemeen hebben kleine laesies, die vroeg en correct worden verwijderd, een uitstekende prognose;
• Het atypische fibroxanthoom. Het is een laaggradig sarcoom van de huid dat voornamelijk voorkomt bij oudere mensen, meestal op het hoofd en de nek. De ontwikkeling van metastasen is ongebruikelijk;
• Kaposi’s sarcoom . Volgens het MSD-handboek is Kaposi-sarcoom een ​​multicenter vasculaire tumor die wordt veroorzaakt door herpesvirus type 8. De verschillende vormen zijn klassiek, AIDS-geassocieerd, endemisch (in Afrika) of iatrogeen (bijv. na transplantatie). organen). Behandeling van asymptomatische oppervlakkige laesies omvat cryotherapie, diathermocoagulatie of elektronenbestralingstherapie;
• Merkelcelcarcinoom. Huidlaesies zijn meestal stevig, glanzend, vleeskleurig of blauwachtig rood en nodulair, en de kans op metastase is groter dan bij andere vormen van kanker. Het komt vooral voor in gebieden die aan de zon worden blootgesteld, zoals het gezicht, armen en benen; Ziekte van Paget van de tepel. Het presenteert zich met een eenzijdige psoriatische of eczemateuze plaque-achtige verschijning van de tepel en tepelhof. Het is het gevolg van een epidermale uitbreiding van een onderliggend kanaal van borstkanker, waarvan de aanwezigheid daarom moet worden vastgesteld. Als er geen onderliggende borstkanker wordt gevonden, wordt borstamputatie of resectie van het tepel-tepelhofcomplex voorgesteld, gevolgd door radiotherapie. Er is ook de extramammaire Paget, vergelijkbaar met de borstklier (meestal in het anusgebied);
• Keratoacanthomas. Dit zijn ronde, harde, vleeskleurige nodulaire laesies met scherp hellende randen en een zeer snelle ontwikkeling. Ze genezen meestal vanzelf, maar het is nog steeds het beste om ze te elimineren om te voorkomen.

Gewoonlijk worden de termen “goedaardig” en “kwaadaardig” gebruikt om naar tumoren te verwijzen. Voor cutane vormen is het verschil niet histologisch maar “gedragsmatig”, dat wil zeggen, het hangt af van hoeveel de tumor is begrensd, van de groeisnelheid, van de aanwezigheid van metastasen, van lymfeklieren en van het al dan niet binnendringen van de omliggende weefsels.
Als het beperkt is spreken we van een goedaardige tumor, als het in plaats daarvan in een verder gevorderd stadium is of in het geval van tumoren die zich onmiddellijk presenteren met kenmerken van mogelijke agressiviteit, spreken we van kwaadaardige huidtumor (basaliomen worden als kwaadaardig beschouwd en carcinomen een plaveiselcel). Bijna alle huidtumoren kunnen kwaadaardig worden. Maar zelfs als de tumor kwaadaardig is, is de prognose in de meeste gevallen uitstekend als deze in een vroeg stadium operatief wordt verwijderd.

Lees ook :- Schimmel infectie vagina

Wat zijn de oorzaken van huidkanker?

De belangrijkste oorzaak van huidkanker wordt vertegenwoordigd door blootstelling aan de zon, UVA- en UVB-ultraviolette stralen. Het gebruik van zonnelampen kan ook bijdragen aan hun uiterlijk.

Andere oorzaken van huidkanker zijn onder meer:

• Blootstelling aan ioniserende straling;
• Sigarettenrook ;
• aids;
• Contact met arseen;
• Enkele genetische afwijkingen;
• Falen van het immuunsysteem;
• Behandelingen voor psoriasis.

Een van de belangrijkste risicofactoren die we hebben:

• Zeer lichte huid;
• Oude leeftijd;
• Mannelijk geslacht.

Huidkanker symptomen : Symptomen

Deze huidkankers veroorzaken slechts zelden symptomen in de vroege stadia. In sommige gevallen, wanneer ze groot genoeg worden en verder gevorderd zijn, kunnen ze bloeden of jeuk en pijn veroorzaken.

Over het algemeen zijn de tekenen daarom voornamelijk het verschijnen of veranderen van het uiterlijk van een laesie of vlek op de huid. Plaveiselcelcarcinomen verschijnen als knobbeltjes of gebieden met hogere randen en een centrale depressie, zijn soms zweren, bloeden zelden en hebben meestal slecht gedefinieerde randen. Basaalcelcarcinomen daarentegen verschijnen als kleine, parelkleurige knobbeltjes of roze vlekken, nemen langzaam in omvang toe en kunnen soms gepigmenteerd zijn en worden aangezien voor melanomen.

Bij aanwezigheid van deze symptomen is het altijd aan te raden om een specialist (dermatoloog) te raadplegen.

Lees ook :- Plekjes op tong

Diagnose van huidkanker

Voordat de arts (meestal de huisarts of een dermatoloog) een in het oog springend huidgebied onder de loep neemt, vraagt hij naar de gezondheidsachtergrond: Welke medicijnen gebruikt u? Zijn er bekende huidziekten? Is er een familiegeschiedenis van huidkanker? Wordt u vaker dan gemiddeld blootgesteld aan zonlicht (UV-straling)? Bezoekt u regelmatig een zonnebank? Er zijn ook vragen over verdachte huidgebieden: wanneer heb je de verandering opgemerkt? Zijn er andere symptomen die verband houden met het vermoedelijke huidgebied?

Huidonderzoek met het vergrootglas:

De arts krijgt een beeld van het huidtype en beoordeelt de frequentie van levervlekken en andere afwijkingen op het huidoppervlak. Verdachte huidgebieden worden onderzocht met een dermatoscoop. Dit is een microscoop met gereflecteerd licht waarmee individuele huidcellen met een hoge vergroting kunnen worden weergegeven.

Een weefselmonster nemen:

Als een huidgebied wordt vermoed met huidkanker, zal de arts het vermoedelijke huidgebied onder plaatselijke verdoving verwijderen en een weefselmonster naar het laboratorium van een patholoog sturen voor verder onderzoek.

Histologisch onderzoek van het weefselmonster:

De patholoog voert een histologisch onderzoek uit van het ingeleverde staal. Op deze manier kan hij bepalen of er kwaadaardige veranderingen in het weefsel zijn en wat voor soort dit zijn, of dat het uitsluitend goedaardige structuren zijn. Hij stuurt de uitslag van het onderzoek naar de behandelend arts.

Andere onderzoeksmethoden:

Nadat de arts huidkanker heeft vastgesteld, zullen ze onderzoeken hoe ver de kanker is gevorderd. Deze informatie speelt een cruciale rol bij het kiezen van de juiste therapie. Afhankelijk van de bevindingen wordt hiervoor een echografie, röntgenfoto, CT of magnetische resonantiebeeldvorming besteld. Soms wordt er ook bloed afgenomen om speciale tumormarkers (melanoom) op te kunnen sporen. Een skeletscintigram kan ook worden gebruikt om eventuele uitzaaiingen (dochtercellen van huidkanker) in de botten op te sporen.

Huidkanker: Behandeling

Het allerbelangrijkste is de vroege opsporing van huidkanker. Dan kun je het verwijderen en ermee genezen. Het weefsel wordt dan opgestuurd en de patholoog kan onder de microscoop kijken of de tumor volledig is verwijderd.

Zwarte huidkanker:

• Bij zwarte huidkanker moet de tumor tijdens de operatie met voldoende veiligheidsmarge worden verwijderd
• Als de tumor 1 mm dik is of als er andere risicofactoren zijn, zelfs als de tumor dunner is, wordt een lymfeklier verwijderd waarin de lymfe uit de tumor wordt afgevoerd (zogenaamde schildwachtklieren).
• Als de tumor al is uitgezaaid, worden verdere lymfeklieren verwijderd. Radiotherapie wordt ook uitgevoerd.
• Vanaf een hoger tumorstadium wordt ook een immuun- of chemotherapie uitgevoerd. De afgelopen jaren zijn er nieuwe precisiemedicijnen ontwikkeld die de prognose aanzienlijk hebben verbeterd. De tumor wordt moleculair genetisch onderzocht op bepaalde mutaties die de tumorgroei verhogen. Als deze aanwezig zijn, hebben bepaalde medicijnen een voordeel, voor de andere patiënten zijn er medicijnen die de camouflage van de tumor van het immuunsysteem doorbreken.

Hoe wordt huidkanker voorkomen?

De belangrijkste risicofactor voor huidkanker is blootstelling aan ultraviolette straling van de zon of zonnebanken. Preventie is vooral belangrijk voor mensen met een laag fototype, d.w.z. met een lichtere huidskleur, maar het is nog steeds belangrijk voor alle huidtypes.

Het wordt aanbevolen alle noodzakelijke maatregelen te nemen om overmatige blootstelling te voorkomen. De huidige aanbevelingen om huidkanker te voorkomen zijn:

• Draag kleding (lange broek of shirts met lange mouwen), hoeden en zonnebrillen tijdens blootstelling aan de zon.
• Gebruik een zonnebrandcrème.
• Vermijd langdurige blootstelling aan de zon, vooral op de centrale uren van de dag (tussen 12.00 en 16.00 uur) wanneer de zonnestraling het grootst is.

Topische behandelingen met chemotherapeutische, immunomodulerende en fotodynamische middelen kunnen nuttig zijn bij de behandeling van meerdere subklinische laesies en het verminderen van het risico op het ontwikkelen van daaropvolgende kankers.