Hoe ontstaan aambeien

Aambeien zijn aders die in het anale kanaal worden geplaatst en die, in bepaalde omstandigheden, groter worden, waardoor hun volume toeneemt en een reeks gerelateerde symptomen en tekenen.

Aambeien zijn onderverdeeld in inwendig en uitwendig. De uitwendige ontwikkelen zich nabij de anus en zijn bedekt met huid (marische).

Wat zijn aambeien?

De term “aambeien” komt uit het Grieks en betekent zoiets als “bloed” en “vloeien”. Op medisch gebied wordt het meestal geassocieerd met een ziekte, hoewel in principe iedereen van nature aambeien heeft. Dit zijn holle lichamen in het slijmvlies van het anale kanaal. Deze worden door aders en slagaders van bloed voorzien en sluiten samen met de anale sluitspier de darm af. Het vaatkussen voorkomt dat de anus opengaat bij lichte lichamelijke inspanning zoals niezen.

Als de aambeien vergroot zijn, is het een “aambeienziekte” die na verloop van tijd ongeveer 70 procent van alle volwassenen – maar ook kinderen – kan treffen. Als het bloed in het erectiele weefsel van het anale kanaal niet voldoende kan wegvloeien, treedt congestie op en uiteindelijk vergroting. Een soort uitrekken van de bloedvaten daar leidt ook tot een uitzetting in omtrek. Wanneer het anale gebied onder druk staat, kunnen de holle lichamen naar buiten blijven uitpuilen. Deze omstandigheid wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door krachtig drukken tijdens een stoelgang.

Aambeien : Definitie

Laten we beginnen met het opnieuw vaststellen van een belangrijke waarheid: we hebben absoluut allemaal aambeien! Inderdaad, het woord “aambeien” verwijst normaal gesproken niet naar de aandoening in kwestie, maar naar de aderen in het rectum en de anus. Het zijn de laatste die ontlasting mogelijk maken wanneer ze uitzetten.

Zelfs als de term aambeien in de loop van de tijd gemeengoed is geworden, spreken we normaal gesproken van een aambeiencrisis. Dit verwijst naar een verwijding van de aderen die niet stopt na de ontlasting, en die daarom uiteindelijk interne of externe ontstekingen veroorzaakt. Deze crisis duurt gemiddeld 2 tot 4 dagen, maar is een bron van groot ongemak en vrij regelmatige pijn, soms zeer intens.

Aambeien worden veroorzaakt door overmatige en permanente druk in de anus en het rectum, die bijvoorbeeld kan optreden wanneer men te lang in een zittende positie blijft. De eerste oorzaken van het ontstaan ​​van een hemorrhoidale crisis zijn echter allereerst constipatie, de verstoring van het ontlastingssysteem dat leidt tot ontstekingen, en vervolgens zwangerschap, vanwege het gewicht van de baby die een sterke druk uitoefent op dit gebied. † Naar schatting krijgt gemiddeld ten minste 1 op de 2 mensen tijdens hun leven een aambei-aanval.

Lees ook :- Functies van de huid

Oorzaken van aambeien

Verschillende oorzaken kunnen achter de pathologische groei van aambeien liggen. In het ergste geval kunnen deze elkaar versterken:

• Frequente constipatie zorgt ervoor dat de stoelgang erg hard en voor een zeer lange tijd wordt geduwd. Dit uitgebreide duwen lijkt de vergroting van de aambeien te vergroten. Regelmatig tillen van zware lasten kan ook een ongunstig effect hebben op aambeien vanwege de daarmee gepaard gaande druk in de buik.
• Frequente diarree kan leiden tot overmatige uitzetting van het aambeienkussen. Het is niet de verhoogde druk die hier merkbaar is, maar het gebrek aan training in de sluitfunctie van het vaatkussen.
• Veel zitten, zwaarlijvigheid en gebrek aan lichaamsbeweging leiden tot bloedcongestie in het vaatkussen en bevorderen zo de ontwikkeling van aambeien.
• Erfelijke zwakte van de vaatwand verhoogt het risico op het ontwikkelen van aambeien aanzienlijk.
• Langdurig gebruik van laxeermiddelen kan ook de omvang van aambeien vergroten. De resulterende dunne ontlasting traint het sluitsysteem van het vaatkussen niet voldoende.
• De fysieke veranderingen tijdens de zwangerschap kunnen ook bijdragen aan de ontwikkeling van aambeien. Het bindweefsel wordt zachter en de druk op het darmgebied neemt toe naarmate het kind groeit.

Lees ook :- Lichen sclerosus anus

De symptomen van aambeien

Het eerste teken van aambeienziekte is vaak bloed in de ontlasting of bloeding na een stoelgang, waarbij het bloed vaak op het toiletpapier te zien is. U kunt ook aan de volgende symptomen op de anus zien dat u problemen heeft met aambeien of, in de volksmond, “aambeien heeft”:

• jeuk
• een branderig gevoel
• sijpelen
• pijn
• voelbare uitstulpingen
• afscheiding van slijm

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, veroorzaken aambeien zelf geen slechte geur. Pas als de ziekte in een vergevorderd stadium is, kan de anus vuil worden omdat deze niet meer goed afsluit, waardoor er soms een geur ontstaat.

Aambeien: graden van ernst

Dat de aambeien naar buiten steken en pijn veroorzaken, komt alleen voor in het vergevorderde stadium. Afhankelijk van de ernst maken artsen onderscheid tussen verschillende stadia van aambeienziekte:

• Eerstegraads aambeien zijn nog niet sterk vergroot en dus niet voelbaar. Getroffen mensen hebben in dit stadium vaak geen symptomen, maar de arts kon de aambeien zien met een onderzoek van het anale kanaal.
• Stadium 2-aambeien puilen naar buiten wanneer u op het toilet drukt, maar gaan dan vanzelf weer naar binnen.
• Derdegraads aambeien trekken na het persen niet vanzelf terug in de anus, maar kunnen worden teruggeduwd.
• Aambeien van graad 4 steken uit de anus en kunnen niet worden teruggeduwd. Dit stadium gaat vaak gepaard met een anale prolaps, waarbij ook het slijmvlies naar buiten uitpuilt.

Iedereen die niet zeker weet of hij problemen heeft met aambeien, vraagt zich vaak af: hoe voelen aambeien eigenlijk aan? Sommige mensen hebben het gevoel dat er een vreemd voorwerp in hun anus zit. Maar niet alles. Aambeienziekte kan ook zonder pijn verlopen. Let daarom goed op de klassieke symptomen zoals jeuk, branderig gevoel en vooral bloed bij de ontlasting. Zelfs als veel aambeien gênant zijn: het is belangrijk dat je een arts raadpleegt als je bloedt! Het kan niet alleen wijzen op onschuldig vergrote aambeien, maar het kan ook worden veroorzaakt door darmkanker.

Lees ook :- Schrale plekken op huid

Hoe worden aambeien gediagnosticeerd?

Wanneer de eerste symptomen van aambeien verschijnen, moet u uw huisarts raadplegen. Hij scant zorgvuldig het anale gebied met zijn vinger – dit proces is pijnloos voor de patiënt, maar leidt tot de mogelijke detectie van veranderingen in het erectiele weefsel. De arts zal blijven informeren naar de leefomstandigheden en mogelijke risicofactoren (bijv. chronische constipatie) voor het lijden aan aambeien.

Indien nodig wordt verwezen naar een proctoloog of gastro-enteroloog. De specialist onderzoekt het anale kanaal met behulp van een buisje (als onderdeel van de zogenaamde “proctoscopie”). Het stadium van een aambeiziekte kan worden beoordeeld en een individuele therapie kan worden besproken.

Omdat veel aambei-symptomen ook kunnen staan voor andere, soms zelfs ernstige ziekten, moeten de getroffenen niet wachten om naar de dokter te gaan. Vooral bloed op het toiletpapier of als aanslag op de ontlasting is een waarschuwing die serieus genomen moet worden.

Behandeling van aambeien

De behandeling van aambeienziekte hangt sterk af van het huidige stadium van de ziekte. Aambeien die niet verder komen dan de anus of slechts sporadisch uit de anus worden geduwd tijdens een stoelgang en dan vanzelf weer terugschuiven (graad 1 en graad 2) worden vaak alleen behandeld met verzachtende zalven en zetpillen. Geneesmiddelen die cortisone bevatten, onderdrukken pijnlijke of jeukende ontstekingsreacties. Deze preparaten mogen alleen worden gebruikt bij acute symptomen. Ze zijn niet geschikt voor langdurige therapie omdat cortisone op de lange termijn tot huidveranderingen leidt. De arts schrijft vaak zitbaden voor met helder water of met de toevoeging van ontstekingsremmende tannines. Pijnstillers bieden ook tijdelijke verlichting. Het ontspannen van de sluitspieren kan ook helpen de symptomen te verlichten. Om het aambeienkussen als geheel te verkleinen, kunnen aambeien ook grotendeels pijnloos worden uitgewist. Bij sclerotherapie verminderen injecties de bloedtoevoer naar de aambeien. Als gevolg hiervan sterven ze af. Een andere beproefde methode is het afbinden van elastiekjes. Hier worden de aambeien afgebonden. Na korte tijd stoot het lichaam het overtollige weefsel gewoon af. Als alternatief worden methoden gebruikt waarbij warmte wordt gebruikt door middel van infraroodstraling (infraroodcoagulatie) of bevriezing (cryo-hemorrhoidectomie). Bij sclerotherapie verminderen injecties de bloedtoevoer naar de aambeien. Als gevolg hiervan sterven ze af. Een andere beproefde methode is het afbinden van elastiekjes. Hier worden de aambeien afgebonden. Na korte tijd stoot het lichaam het overtollige weefsel gewoon af. Als alternatief worden methoden gebruikt waarbij warmte wordt gebruikt door middel van infraroodstraling (infraroodcoagulatie) of bevriezing (cryo-hemorrhoidectomie). Bij sclerotherapie verminderen injecties de bloedtoevoer naar de aambeien. Als gevolg hiervan sterven ze af. Een andere beproefde methode is het afbinden van elastiekjes. Hier worden de aambeien afgebonden. Na korte tijd stoot het lichaam het overtollige weefsel gewoon af. Als alternatief worden methoden gebruikt waarbij warmte wordt gebruikt door middel van infraroodstraling (infraroodcoagulatie) of bevriezing (cryo-hemorrhoidectomie).

In het geval van graad 3 en 4 aambeien, wanneer de uitgroeiingen van het vaatkussen al permanent buiten de anus uitsteken, wordt het geëxpandeerde weefsel meestal operatief verwijderd (hemorrhoidectomie). Het uitwissen van de aambeien is alleen mogelijk in het geval van graad 3 aambeien. Bij een hemorrhoidectomie worden delen van de vergrote aambeien operatief verwijderd tijdens een verblijf in de kliniek. Afhankelijk van de bevindingen worden zeer verschillende chirurgische methoden (Milligan-Morgan-procedure, enz.) Gebruikt. Omdat de klassieke operatie wordt uitgevoerd in een zeer pijngevoelig deel van het lichaam, gaat het genezingsproces gepaard met ongemak. Daarom zijn er inmiddels zachtere behandelmethoden ingeburgerd. Bij geniete hemorrhoidopexie (Longo’s aambei-operatie), wordt alleen het overtollige weefsel verwijderd en wordt het darmslijmvlies vervolgens vastgemaakt boven het aambei-gebied. Op deze manier behoudt het vaatkussen zijn functie en heeft de patiënt minder pijn omdat de nietjes in een relatief ongevoelig deel van de darm worden gefixeerd. Ook de HAL-methode (haemorrhoid artery ligation) is een pijnloze behandeling. Hier wordt de bloedtoevoer naar de aambeien verminderd door afzonderlijke slagaders af te knijpen. Deze bezwijken daardoor. De operatie is mogelijk zonder verdoving en zonder opname in het ziekenhuis. Een ander alternatief is recto-anale pexie (RAR).

Voorkom aambeien

Gezien de onmogelijkheid om met zekerheid één enkele oorzaak vast te stellen die ze veroorzaakt, is het voor aambeien niet mogelijk om te spreken van een echt primair preventiewerk. Om het ontstaan ​​ervan te voorkomen, is het daarom voldoende om het algemene advies op te volgen, nuttig om de functionaliteit van het hele organisme te verbeteren en het tegelijkertijd te beschermen tegen vele andere ziekten.

Om aambeien te voorkomen is het daarom erg belangrijk om een ​​actief leven te leiden, regelmatig te sporten en roken en alcohol te vermijden. Sporten zoals joggen, dansen, wandelen of lichte gymnastiek voor ouderen zijn slechts enkele voorbeelden van motorische activiteiten die de lichaamsfuncties kunnen verbeteren en tegelijkertijd het bekkengebied kunnen versterken.

Tegelijkertijd kan zorgvuldige persoonlijke hygiëne niet alleen nuttig zijn om aambeien te voorkomen, maar ook andere zeer vervelende ziekten, zoals anale fissuren of fistels. De keuze van ondergoed is ook erg belangrijk, omdat doorlatende stoffen zoals katoen stagnatie van warmte en vochtigheid helpen voorkomen.

Wat te eten?

Voeding speelt een zeer belangrijke rol bij zowel primaire als secundaire preventie (na het verschijnen van aambeien). Een uitgebalanceerd dieet, rijk aan water en vezels, helpt de darmfuncties te reguleren en verwijdert een van de belangrijkste risicofactoren.

In werkelijkheid, zoals hierboven vermeld, is een gezond organisme in staat om zelfs de voedingsmiddelen die als “risicovol” voor aambeien worden beschouwd, te beheersen, hoewel hun overmatige en te frequente inname nog steeds het begin van de ziekte kan bevorderen. Daarom zijn matiging en het aannemen van een uitgebalanceerd dieet van cruciaal belang.

Als je al last hebt van aambeien, worden al die voedingsmiddelen die het anaalslijmvlies kunnen irriteren afgeschaft, of in ieder geval beperkt, zoals:

• Spaanse peper;
• Worsten;
• Alcoholische dranken;
• Chocolade ;
• Pittige kruiden.