De breuk van de hals van het dijbeen wordt vaak ten onrechte heupfractuur genoemd. Het is in feite de breuk van de femurhals. Alle andere fracturen waarbij het iliacale bot is betrokken, inclusief de kop van het dijbeen, worden “gebroken heup” genoemd.
Wat is een Gebroken heup?
De heup is het bovenste deel van het dijbeen (femur). Aan het uiteinde van het dijbeen bevindt zich een bal (femurkop). Deze heupkop past in een koker op de bekkenbodem. De heupkop en het komgewricht vormen het heupgewricht.
Een gebroken heup is een breuk van het dijbeen. Het kan de femurkop aan het uiteinde van het bot aantasten of net onder de femurkop zijn. Alle gebroken botten worden gebroken botten (fracturen) genoemd.
- Heupfracturen komen meestal voor bij oudere mensen, vaak als gevolg van een val
- Osteoporose (verzwakking van de botten) verhoogt de kans op een heupfractuur
- Een heupfractuur wordt operatief gerepareerd
- Het kan lang duren voordat mensen herstellen van een heupfractuur en ze moeten een revalidatieprogramma (revalidatieprogramma) volgen
Lees ook :- Wat is droge hoest
Wat zijn de oorzaken van een gebroken heup ?
De belangrijkste oorzaak van een heupfractuur, vooral bij ouderen, is een val. Als de patiënt aan osteoporose lijdt, is het risico veel groter. Bij de jonge patiënt wordt de breuk vaak in verband gebracht met verkeersongevallen of sportblessures.
Onder de gerelateerde oorzaken mogen we seks (vrouwen in de menopauze lijden aan een snellere verzwakking van de botten), op cortisone gebaseerde medicijnen, voedingsfactoren (zoals een dieet met weinig calcium en vitamine D), sedentaire levensstijl, roken en misbruik van alcohol.
Symptomen van gebroken heup
Heupfracturen zijn meestal erg pijnlijk en veroorzaken meestal pijn in de lies.
Wanneer de botfragmenten zijn verschoven, kunnen mensen niet lopen, staan of hun been bewegen. Bij het liggen kan het aangedane been verkort en naar buiten gedraaid lijken. Omgekeerd, als de fragmenten aan elkaar zijn genesteld en de breuk klein is, kunnen sommige mensen nog steeds lopen met slechts milde pijn. Het been ziet er normaal uit.
Slaperigheid of zwakte kan optreden als er een hevige bloeding is van de breuk of van een nabijgelegen gescheurd bloedvat. Zwelling en donkerrode blauwe plekken kunnen ontstaan.
Bij een heupfractuur kan het soms lijken alsof de pijn uit de knie komt in plaats van uit de heup. Dit komt omdat de knieën en heupen deels door dezelfde zenuwbanen worden gevoed. Dergelijke pijn wordt ook wel verwezen pijn genoemd.
Lang bedlegerig zijn vanwege een heupfractuur verhoogt het risico op ernstige complicaties. Problemen als gevolg van bedlegerigheid zijn onder meer:
- drukzweren
- Bloedstolsels die kunnen leiden tot een longembolie
- mentale verwarring
- ontsteking van de longen (pneumonie)
- Verlies van spiermassa en fysieke fitheid (deconditionering)
Ouderen hebben meer kans op problemen als gevolg van bedlegerigheid. Deze problemen kunnen op hun beurt ernstigere gevolgen hebben. Soms verandert een heupfractuur de levensstijl van dergelijke patiënten. Ze kunnen mogelijk niet doorgaan met hun normale activiteiten. Het kan zijn dat ze hulp nodig hebben in het huishouden of dat ze naar een verpleeghuis moeten verhuizen. Als het normale dagelijks leven of de zelfstandigheid als gevolg van de fractuur wordt beperkt, kan depressie optreden.
Lees ook :- Moeilijk ademen door neus
Diagnose van een gebroken heup
De diagnose wordt in eerste instantie gesteld door zorgvuldige palpatie van het bekken. In het geval van een volledige breuk kunnen individuele botten enigszins worden verplaatst. Symptomen zoals blauwe plekken, pijn en scheefstand van het heupgewricht zijn belangrijke aanwijzingen voor het diagnosticeren van een heupfractuur.
Een röntgenfoto zal de omvang en het exacte gebied van de bekkenfractuur onthullen. Daarnaast geven echografie, magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en computertomografie (CT) informatie over de vraag of inwendige organen zoals de urethra en/of de urineblaas beschadigd zijn. Als dit het geval is, scheidt de getroffen persoon bloederige urine uit.
Lees ook :- Ziekte van perthes
Hoe worden fracturen bij jongeren behandeld?
Bij jonge patiënten breekt de schacht van de dij vaak in twee of meer stukken. Dit zijn meestal gesloten, zelden open fracturen. De gesloten fracturen worden behandeld met een nagelsysteem dat vanaf de heup- of kniezijde in de dij wordt gestoken. Na de operatie kan het been na aanpassing aan de pijn meestal het volle gewicht dragen.
Bij open fracturen met wekedelendefecten wordt in de acute fase van buitenaf een fixatiesysteem aangebracht om de fractuur te immobiliseren. Na ongeveer een week implanteert de arts het nagelsysteem.
Bij een high-speed trauma komt zelden een ontwrichte fractuur van de bal van de heup (de zogenaamde heupdislocatiefractuur) voor. De heupkop moet als noodmaatregel onder röntgencontrole worden ingebald. De bodem van de koker, die meestal gebroken is, wordt soms 6-8 weken conservatief behandeld met ontlasting van het been, soms operatief met plaatsystemen. Het CT-beeld van de gewonde kokerbodem en de mate van instabiliteit zijn bepalend.
Zelfs bij een operatief behandelde heupkom is gedurende 6-8 weken een maximale gedeeltelijke belasting van het aangedane been vereist. Er wordt dan een röntgencontrole uitgevoerd. Afhankelijk van de mate van botgenezing wordt de belasting geleidelijk verhoogd. Dit ernstige letsel leidt vaak na enkele jaren tot slijtage van het heupgewricht.
Wat zijn de risico’s en complicaties gebroken heup?
Complicaties komen vooral voor bij ouderen met een reëel risico op sterfte. Ziekenhuisopname en langdurige bedrust kunnen inderdaad het optreden van doorligwonden bevorderen, maar ook flebitis, longembolie of zelfs longinfecties. Ook voor ouderen kan een verlies van autonomie na de operatie een risicofactor zijn.
Zijn gebroken heup te voorkomen?
Fracturen van het dijbeen worden voorkomen door bijzondere aandacht te besteden aan de bescherming van de gewrichten tijdens het sporten. Het is een goed idee om het gewricht niet te onderwerpen aan herhaalde en vermoeiende bewegingen. Om fracturen als gevolg van osteoporose te voorkomen, moet men het dieet aanvullen met calcium en vitamine D en de voorgeschreven medische therapieën volgen.
Om vallen te voorkomen, moeten oudere mensen comfortabele schoenen met antislipzolen dragen, obstakels in huis verwijderen, zoals tapijten, de kamers goed verlichten, voorzichtig zijn als u buiten op gladde oppervlakken loopt.
Een heupfractuur is een breuk in het dijbeen aan het bovenste uiteinde, gelegen tussen de trochanter en de kop van het bot. Het treft vooral ouderen en meer in het bijzonder vrouwen bij wie osteoporose veel voorkomt. Het is een chirurgisch noodgeval.
De bejaarde neemt uiteindelijk een krakend geluid waar en voelt pijn in de liesplooi, in de billen of in de heup, die kan uitstralen naar het schaambeen of de knie. Ze kan haar been niet bewegen, dat lijkt ingekort en misplaatst. Ze kan niet opstaan.
De breuk van de hals van het dijbeen treedt meestal op na 60 jaar en kan ernstige gevolgen hebben als het slecht wordt verzorgd.
Bij afwezigheid van behandeling is de belangrijkste complicatie totale functionele impotentie met het onvermogen om weer te lopen met alle complicaties die verband houden met de langdurige bedrust die het gevolg is (flebitis, longembolie, het verschijnen van doorligwonden) en het risico van verlies van autonomie of glijden syndroom (d.w.z. …
Omdat breuken de combinatie zijn van botfragiliteit en een val, zijn sterke spieren rond de botten van onschatbare waarde om een goede stabiliteit te garanderen. Vandaar het belang van de energie die wordt geleverd door eiwitten van dierlijke oorsprong (vlees, vis, eieren, zuivelproducten) of plantaardige oorsprong (peulvruchten, granen, soja, enz.).
