Dunne darm klachten :Functies, symptomen en behandeling

John
17 Min Read

De maag geeft voedsel af in de twaalfvingerige darm, het eerste deel van de dunne darm. Voedsel komt de twaalfvingerige darm binnen via de pylorische sluitspier in een hoeveelheid die de dunne darm kan verteren. Als de twaalfvingerige darm vol is, geeft de maag het signaal om te stoppen met legen.

De twaalfvingerige darm ontvangt pancreasenzymen van de pancreas en gal van de lever en galblaas. Deze vloeistoffen, die de twaalfvingerige darm binnenkomen via een opening die de sluitspier van Oddi wordt genoemd, zijn belangrijk bij het verterings- en absorptieproces. Bovendien vergemakkelijken golven van ritmische spiersamentrekkingen (peristaltiek genoemd) de spijsvertering en absorptie door de beweging van voedsel en de vermenging ervan met darmafscheidingen.

De allereerste centimeters van het duodenumslijmvlies zijn glad, maar de rest van het slijmvlies wordt gevormd door plooien, kleine uitsteeksels (villi) en nog kleinere uitsteeksels (microvilli). Deze villi en microvilli vergroten het oppervlak van het duodenumslijmvlies, waardoor een grotere opname van voedingsstoffen mogelijk is.

De rest van de dunne darm, gelegen na de twaalfvingerige darm, bestaat uit het jejunum en het ileum. Deze delen van de dunne darm zijn grotendeels verantwoordelijk voor de opname van vetten en andere voedingsstoffen. Absorptie wordt vergemakkelijkt door spijsverteringsbewegingen en door het grote contactoppervlak gevormd door plooien, villi en microvilli. De darmwand is uitgebreid voorzien van bloedvaten die de voedingsstoffen vervoeren die via de poortader in de lever worden opgenomen. De darmwand produceert slijm, dat de darminhoud smeert, en water, dat de verteerde fragmenten verspreidt. Ook komen er kleine hoeveelheden enzymen vrij die eiwitten, suikers en vetten verteren.

De consistentie van de darminhoud verandert geleidelijk naarmate de inhoud door de dunne darm beweegt. In de twaalfvingerige darm wordt voedsel verdund met pancreasenzymen en gal, die de maagzuurgraad verminderen. De inhoud blijft langs het laatste stuk van de dunne darm reizen en wordt vloeibaarder wanneer het wordt gemengd met water, slijm, gal en pancreasenzymen. Ten slotte absorbeert de dunne darm de meeste voedingsstoffen en ongeveer 1 liter vocht voordat het in de dikke darm wordt geleegd.

Darmziekten zijn een groep ontstekingsprocessen die optreden in de dikke en dunne darm. Door verschillende negatieve factoren ontstaan ​​zweren en dunner worden van de slijmvliezen als gevolg van inwendige organen. Gastro-enterologen houden zich bezig met darmproblemen. Ziekten van de maag en darmen als gevolg van het effect van negatieve factoren op het lichaam, en in zeldzame gevallen is de oorzaak van een ontsteking een bepaalde omstandigheid. Hoe meer verschillende oorzaken tegelijkertijd het menselijk lichaam aantasten, hoe moeilijker de ziekte is en dus ook moeilijker te behandelen.

Ziekten van de dunne darm zijn onder meer gastro-enteritis (pathologische pathologie van de dunne darm), koolhydraatintolerantie, glutenantipathie (door een gebrek aan essentiële enzymen in het lichaam), allergische aandoeningen van de vasculaire en dunne darm, de ziekte van Whipple en andere. Ze beginnen allemaal met hun ontwikkeling als gevolg van een schending van de integriteit of irritatie van het viskeuze membraan in de dunne darm, als gevolg van onjuiste voeding of het nemen van specifieke medicijnen.

De functies van de dunne darm

De functies van de dunne darm

De belangrijkste functies van de dunne darm zijn:

  • de maaglediging reguleren;
  • absorberen de meeste voedingsstoffen die in voedsel aanwezig zijn, namelijk koolhydraten, eiwitten, vetten, mineralen (zoals ijzer, magnesium, calcium), foliumzuur en vitamines, en geven ze af aan het bloed, waardoor ze beschikbaar zijn voor het hele lichaam.

De dunne darm, evenals de dikke darm, wordt ook bevolkt door een groot aantal micro-organismen (de zogenaamde darmmicrobiota) die bijdragen aan het behoud van de gezondheid van het hele organisme.

Lees ook :- Maag darm infectie

Aandoeningen die de dunne darm aantasten

Symptomen, zoals buikpijn en zwelling, kunnen optreden in de dunne darm, veroorzaakt door verschillende pathologieën:

  • infecties
  • bloedingen en zweren
  • darmblokkade
  • prikkelbare darm syndroom
  • coeliakie
  • chronische inflammatoire darmziekte, zoals de ziekte van Crohn, die ontsteking van de dunne darm (vooral het ileum) of dikke darm (colon) veroorzaakt en symptomen zoals chronische diarree en buikkrampen
  • korte darm syndroom
  • darm tumoren.

Er zijn verschillende medische aandoeningen die kunnen leiden tot pijn in de darmen. Het is echter vaak niet mogelijk om de pijn precies te lokaliseren. Patiënten voelen vaak een niet-specifieke pijn in de buik. Dit kan acuut en zeer ernstig zijn, of het kan chronisch en saai van karakter zijn. Sommige aandoeningen resulteren minder in aanhoudende pijn en meer in koliekachtige pijn die in golven komt.

Dunne darm ileus

Een dunnedarmileus wordt veroorzaakt door een mechanische blokkering van de dunne darm (mechanische ileus) en zijn functie, of door verlamming van de darmperistaltiek (paralytische ileus) als gevolg van een massale ontsteking in de buik. Door functieverlies bij een mechanische ileus kan de darminhoud niet meer verder getransporteerd worden. Zo raakt de darm verstopt. Dit kan na verloop van tijd leiden tot enorme koliekachtige pijn in de buik, maar ook tot een vol gevoel, misselijkheid en braken.

De pijn wordt veroorzaakt door de poging van de darm om de darminhoud te transporteren, wat niet mogelijk is vanwege de ileus. Mechanische ileus vereist een dringende chirurgische behandeling.
De oorzaak moet worden gevonden en verholpen. Paralytische ileus is meestal slechts een symptoom van een andere ziekte, zoals peritonitis. De ileus is niet de oorzaak van de pijn, maar eerder de onderliggende ziekte, die dringend moet worden behandeld.

Ziekte van Crohn

Chronische ontstekingsziekten van de darmen, zoals de ziekte van Crohn, kunnen ook leiden tot buikpijn. Dit is een auto-immuun gerelateerde ontsteking van alle lagen van de darmwand. Erosie en ulceratie van de darmwand kan leiden tot ontstekingsgerelateerde pijn. De ziekte van Crohn kan in het gehele maagdarmkanaal voorkomen en leidt naast pijn tot onregelmatige stoelgang, voedselintolerantie en gewichtsverlies. Therapie kan alleen symptomatisch zijn bij immunosuppressie of chirurgie.

Meckel divertikel

Een andere oorzaak van pijn in de dunne darm kan het divertikel van Meckel zijn. Dit is een uitsteeksel van de dunne darm en veroorzaakt meestal geen symptomen. Als het divertikel van de Meckel echter gedeeltelijk open is, kan de darminhoud in de uitstulping komen en tot ontstekingen leiden. In dit geval verschijnen dezelfde symptomen als bij blindedarmontsteking. Koorts, misselijkheid, misselijkheid en hevige buikpijn aan de rechterkant komen voor. De enige zinvolle therapie is dan chirurgie en verwijdering van het ontstoken divertikel.

Ulcus duodeni

Ulcus duodeni of duodenitis (ontsteking van de twaalfvingerige darm) kan ook tot pijn leiden. Dit is een zweer van de twaalfvingerige darm die uitsteekt voorbij de spierlaag die onder het slijmvlies ligt. Aanvankelijk verschijnen niet-specifieke symptomen zoals misselijkheid, een vol gevoel, onregelmatige stoelgang en braken. Na enige tijd lijden patiënten meestal aan pijn bij vasten, die aanvankelijk verbetert met voedselinname. De pijn is vaak in de bovenbuikstreek of rond de navel gespecificeerd rond. In sommige gevallen is een ulcus duodeni asymptomatisch en is het een incidentele diagnose. De oorzaak van deze ulceratie in de dunne darm is vaak een bacterie, Helicobacter pylori. Dan staat de uitroeiing van de ziekteverwekker op de voorgrond. Dit kan heel goed worden behandeld met drie verschillende antibiotica. Anders is het vermijden van stress en medicatie die de slijmvliezen irriteert van het grootste belang.

Ziekte van Whipple

Een andere ziekte die door een bacterie wordt veroorzaakt, is de ziekte van Whipple. Dit wordt veroorzaakt door de bacterie Tropheryma whipplei en leidt tot lymfatische congestie in de darm. Hierdoor kunnen voedingsstoffen niet meer uit de darm worden opgenomen en atrofie van de darmvlokken. Typische symptomen van malabsorptie treden op bij gewichtsverlies, diarree en buikpijn. Bovendien kunnen extra-intestinale symptomen zoals koorts, hartinsufficiëntie en gewrichtsontsteking optreden. Therapie is langdurige therapie met antibiotica. Bovendien moeten vitamines, sporenelementen en elektrolyten worden verstrekt om een tekort aan voedingsstoffen te voorkomen.

Volvulus

Bovendien kan verdraaiing van de darm leiden tot hevige pijn door onderbreking van de bloedtoevoer. Dit staat bekend als volvulus. Dit kan leiden tot darmobstructie of zelfs de vernietiging van het aangetaste weefsel. Een dergelijke volvulus kan zowel acuut als chronisch zijn. Acute torsie van de darm gaat gepaard met braken, shock, buikvliesontsteking en een opgeblazen bovenbuik. chronisch
recidiverende volvulus leidt tot malabsorptiesymptomen, constipatie en niet-specifieke buikpijn. Deze symptomatische fase kan ook onderbroken worden door symptoomvrije intervallen. De therapie bestaat uit het chirurgisch herstellen van de oorspronkelijke anatomische positie van het dunnedarmgedeelte. Vooral bij een acute rotatie van de dunne darm is een zo snel mogelijke operatie dringend geïndiceerd om verlies van de darm te voorkomen. Een chronische volvulus kan worden geprobeerd operatief te worden gefixeerd om hernieuwde verdraaiing van de darm te voorkomen.

Invaginatie

Invaginatie leidt tot symptomen die lijken op die van volvulus. De dunne darm draait echter niet, maar in plaats daarvan dringt een deel van de darm naar de lengteas van de darm. Ook hier wordt de bloedtoevoer naar de darm onderbroken en ontstaan ​​de symptomen van een acute darmobstructie. Vooral kleine kinderen tot twee jaar worden vaak getroffen. In acute gevallen van darminvaginatie treden plotselinge krampende buikpijn, braken en bleekheid op. Typerend is ook het zeer schrille geschreeuw van de kleine kinderen en het optrekken van de benen. Bij volwassenen ontwikkelen deze symptomen zich vaak vrij langzaam in de vorm van chronische darmobstructie. Bij zowel kinderen als volwassenen ligt de focus op de operatie. Het aangetaste deel van de dunne darm moet weer worden losgemaakt. Als een deel van de darm is afgestorven door de onderbreking van de bloedtoevoer, moet deze worden verwijderd. Een darminvaginatie komt in de regel niet meer dan één keer voor, zodat de patiënten na de operatie in de meeste gevallen geen rekening hoeven te houden met een nieuwe darminvaginatie.

Lees ook :- Bacterie in darmen: Vijanden voor welzijn?

Oorzaak van dunne darm

In sommige gevallen spelen ontstekingen, voedselintolerantie of storingen van het lichaam zoals hypothyreoïdie een rol bij de miskolonisatie. Antibioticabehandelingen stimuleren ook bacteriële kolonisatie in de dunne darm. Een oorzaak kan ook een beschadiging van de darmzenuwen zijn, zoals bij diabetes mellitus of bij auto-immuunziekten zoals sclerodermie: de dunne darm kan de darminhoud dan niet goed transporteren. Bepaalde anatomische veranderingen bevorderen de kolonisatie van bacteriën: zoals uitstulpingen in de darmwand (diverticula) of een zogenaamde blinde zak waarin de darminhoud zich ophoopt. Chirurgische ingrepen brengen ook risico’s met zich mee: het opnieuw verbinden van de dunne darm met de dikke darm kan ertoe leiden dat de klep aan het einde van de dunne darm niet goed werkt; Na een maagoperatie is er mogelijk niet genoeg zuur maagsap als natuurlijke barrière tegen ziektekiemen.

Lees ook :- Darmontsteking symptomen vrouw

Symptomen van dunne darmziekte

Bij viscerale aandoeningen zijn de symptomen en de behandeling afhankelijk van de ernst van de ontsteking en de toestand van de lokalisatie. Symptomen van de ziekte kunnen variëren van mild tot ernstig. De duur van de actieve fase van de ziekte wordt vervangen door een periode van remissie. Het klinische beeld van ontsteking van de dunne darm wordt gekenmerkt door de volgende manifestaties:

  • Diarree is een veelvoorkomend probleem voor mensen met soortgelijke aandoeningen.
  • Hoge lichaamstemperatuur en een toenemend gevoel van vermoeidheid Vaak gepaard met problemen met de darmen, heeft een persoon lichte koorts, voelt zich moe en gebroken.
  • Buikpijn, koliek Ontsteking en ulceratie van het slijmvlies van de dunne darm kunnen de normale beweging van voedsel door het maagdarmkanaal beïnvloeden en zo pijn en krampen veroorzaken.
  • Aanwezigheid van bloed in de ontlasting Dit is meestal een inwendige bloeding van de dunne darm.
  • Verlies van eetlust Buikpijn en koliek, evenals de aanwezigheid van een ontstekingsproces in het lichaam, dof het hongergevoel.
  • Snel gewichtsverlies.

Hoe klachten van de dunne darm behandelen?

De behandeling hangt vooral af van de oorzaak van de oorzaak van de ontsteking van de darmen.

Aanvullende onderzoeken kunnen worden uitgevoerd om een diagnose te verdiepen of te bevestigen. Afhankelijk van de diagnose kunnen verschillende behandelingen worden ingezet. Met name bepaalde medicijnen, zoals antibiotica, immunosuppressiva, antidiarree en krampstillers, kunnen worden voorgeschreven.

Bij chronische inflammatoire darmziekten is regelmatige medische controle essentieel om het risico op complicaties te beperken.

Hoe ontsteking van de darmen te voorkomen?

Sommige darmontstekingen kunnen worden voorkomen door risicofactoren te beperken. Het is vooral belangrijk om een gezonde levensstijl en goede eetgewoonten aan te nemen.

Wat zijn de 3 veelvoorkomende aandoeningen van de dunne darm?

Ziekten en aandoeningen van de dunne darm komen veel voor. Ze omvatten de ziekte van Crohn, coeliakie, bacteriële overgroei in de dunne darm en het prikkelbare darm syndroom. Deze kunnen spijsverteringssymptomen veroorzaken zoals buikpijn, een opgeblazen gevoel, diarree, constipatie, misselijkheid of braken.

Wat is de meest voorkomende darminfectie?

De meeste gevallen zijn te wijten aan virussen, waarbij norovirus de meest voorkomende is, terwijl bacteriën en parasieten ook een belangrijke bijdrage leveren aan acute en chronische gastro-intestinale infecties en de gevolgen daarvan.

Welk medicijn is het beste bij darminfecties?

Behandeling voor gastro-intestinale infectie omvat het nemen van antibiotica en het handhaven van hydratatie. Veel voorkomende antibiotica die worden gebruikt voor de behandeling van gastro-intestinale infecties zijn penicillines, cefalosporines, antifolaat / sulfa-combinaties, nitroimidazol, penem, glycopeptide en monobactam-antibiotica.

Hoe lang duren darminfecties?

Hoewel ze tot 14 dagen kunnen duren, duren gastro-intestinale infecties meestal een paar dagen. Ze worden gekenmerkt door buikkrampen en ongemak, gevolgd door diarree.

Hoe worden darminfecties gediagnosticeerd?

Ontlastingkweek is de voorkeursmethode voor het diagnosticeren van bacteriële darminfecties; infecties veroorzaakt door Clostridium difficile kunnen echter worden gediagnosticeerd door toxine A en B in de ontlasting te detecteren en infecties veroorzaakt door diarrogene Escherichia coli door PCR-detectie van virulentiefactorspecifieke genen die worden gehost door …

Share This Article
Leave a comment