De behandeling van de ziekte van Lyme is het onderwerp van een echte oorlog tussen de verdedigers van een langdurige behandeling van de late stadia van deze infectie, en degenen die zich ertegen verzetten.
Mensen die buiten werken of in bossen zijn, lopen de meeste kans om besmet te raken. Als de ziekte niet wordt gediagnosticeerd of onbehandeld blijft, kan de bacterie zich van de bijtplaats naar overal in het lichaam verspreiden. De late symptomen en complicaties van de ziekte van Lyme ontwikkelen zich zes tot 36 maanden na de eerste infectie.
In dit stadium kunnen gewrichtspijn, huidveranderingen of neurologische complicaties optreden. De ziekte van Lyme in een laat stadium kan worden behandeld met antibiotica. De meeste mensen herstellen goed, hoewel de symptomen nog enige tijd na de behandeling kunnen aanhouden.
Wat is de ziekte van Lyme?
De ziekte van Lyme is een bacteriële ziekte die wordt overgedragen door tekenbeten die geïnfecteerd zijn met Borrelia burgdorferi en die langer dan 36 uur op de huid blijven zitten. Als de teek korter vastzit, is het moeilijk om de ziekte over te dragen.
De ziekte van Lyme wordt beschreven in drie fasen:
- gelokaliseerde vroege ziekte, die zich manifesteert door een ontsteking van de huid;
- wijdverbreide vroege ziekte, die het hart en het zenuwstelsel aantast;
- late ziekte, die de sensorische zenuwen beschadigt en een ontsteking van de hersenen veroorzaakt.
Definitie: Wat is de ziekte van Lyme?
De ziekte van Lyme is een infectieziekte, veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi, vandaar de naam borreliose. Het wordt overgedragen door tekenbeten, voornamelijk na een passage in het bos. Deze ziekte kan moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat tekenbeten gemakkelijk over het hoofd worden gezien en de eerste tekenen van de ziekte gewone griepachtige symptomen zijn, die de diagnose kunnen vertragen.
De ziekte van Lyme werd voor het eerst beschreven in Europa in 1975, hoewel het al lange tijd werd waargenomen zonder dat het bekend was. De naam komt van de stad Lyme in Connecticut, waar veel gevallen van artritis leidden tot de ontdekking van de bacteriën die aanwezig zijn in teken en in de gewrichtsvloeistof van patiënten.
Lees ook :- Lichen sclerosus tips
Oorzaken van de ziekte van Lyme
De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door een bacterie genaamd Borrelia burgdorferi die wordt overgedragen door de beet van geïnfecteerde teken. De ziekte kan elk orgaan in het lichaam aantasten, inclusief spieren en gewrichten, het hart, de hersenen en het zenuwstelsel.
Wat zijn de symptomen van de ziekte van Lyme?
Ziekte die allerlei symptomen veroorzaakt, sommige specialisten zijn zelfs zo ver gegaan om de ziekte van Lyme te kwalificeren als een “grote navolger”, om in het bijzonder de late vorm ervan aan te duiden.
De eerste symptomen
Overgedragen door een geïnfecteerde teek, zal de ziekte van Lyme in eerste instantie een griepachtig syndroom veroorzaken (hoofdpijn, koude rillingen, koorts, pijn in het lichaam, enz.).
In 95% van de gevallen gaan deze symptomen gepaard met een rode gloed op de huid. Specifiek voor de ziekte van Lyme, wordt het soms onopgemerkt en veroorzaakt het niet noodzakelijk jeuk.
Deze plek verschijnt niet systematisch op de plaats waar de teek is gefixeerd, en zal geleidelijk groter worden om uiteindelijk een roze en rode cirkelvormige plaat in het midden te vormen (die een ring van centrifugale evolutie oproept). Het kan tot 5 cm in diameter meten. Het wordt erythema migrans genoemd. Bij de ziekte van Lyme is dit het enige echt specifieke symptoom.
Als u denkt dat u bent gebeten en u ziet een rode vlek op uw huid, wacht dan niet met het raadplegen van een arts.
Andere symptomen
Als de ziekte van Lyme soms zo moeilijk te diagnosticeren blijft, komt dat in de eerste plaats omdat patiënten niet per se weten dat ze door een teek zijn gebeten (vooral in de rug) en omdat het ook zeer gevarieerde, moeilijk te assimileren veroorzaakt. Na enige tijd zien we:
- Chronische vermoeidheid
- Gewrichtspijn, vooral gevoeld in de knieën.
- Verschillende gelokaliseerde pijnen
- Algemene spierzwakte
- Oogontsteking of hepatitis (soms)
- Een of meer gelokaliseerde verlammingen
In een verder gevorderd stadium hebben sommige mensen met de ziekte van Lyme tot 46 symptomen vastgesteld! Deze worden vaak gelijkgesteld met andere pathologieën, zoals neurodegeneratieve ziekten, of zelfs multiple sclerose, depressie, fibromyalgie, enz.
Lees ook :- De zesde ziekte
Ziekte van Lyme : Diagnose
De diagnose is gebaseerd op klinische evaluatie in combinatie met serologische tests.
Enzymimmunoassay is zeer gevoelig bij gevestigde ziekte van Lyme, en immunocompetente personen met gedissemineerde neuroborreliose hebben bijna altijd een sterke IgG-respons, hoewel acute fase (IgM) en late fase (IgG) antilichaamtiters nuttig kunnen zijn na 2 weken. op de andere.
In het begin van de ziekte is er een lagere gevoeligheid en kunnen fout-negatieven optreden. Symptomen van neuroborreliose beginnen echter meestal enkele weken na de beet en daarom moeten er circulerende antilichamen aanwezig zijn.
Behandeling van de ziekte van Lyme in een laat stadium
De late fase van de ziekte van Lyme
De situatie wordt echt kritiek als het gaat om de behandeling van de ziekte van Lyme in de late fase (d.w.z. niet gediagnosticeerd en onbehandeld in de primaire of secundaire fase en dus maanden of zelfs jaren geïnstalleerd zonder behandeling). De gezondheidsautoriteit specificeert: “Bij de huidige stand van kennis weten we niet of deze symptomen te wijten zijn aan het bestaan van een aanhoudende ziekte van Lyme (na behandeling of niet) of aan andere pathogene agentia die door teken zouden worden overgedragen. Het kan kunnen ook andere ziekten of syndromen zijn. Toch voegt ze een essentiële zin toe voor de herkenning van patiënten: “Zelfs als de wetenschappelijke onzekerheden reëel zijn, moeten alle patiënten worden opgevangen en gehoord in hun lijden”. “Patiënten met de chronische vorm van Lyme, ik ontvang ze elke dag”, bevestigt professor Perronne, die al enkele jaren met ondersteunende studies vecht om het bestaan van deze vorm van de ziekte te laten erkennen.
Naast de objectieve symptomen van de secundaire fase zijn er symptomen zoals: asthenie, depressie, hoofdpijn, geheugenproblemen, enz. Professor Perronne, zoals veel van zijn collega’s, schrijft deze subjectieve manifestaties toe aan Lyme-borreliose overgedragen door een teek. , dus in lijn met het advies van de Hoge Raad voor de Volksgezondheid (HCSP) 3 .
Alternatieve geneeskunde bij de behandeling van de ziekte van Lyme
Vanwege de beperkingen zou conventionele geneeskunde niet de enige therapeutische benadering moeten zijn om de ziekte van Lyme te behandelen. Alternatieve medicijnen hebben hun plaats, zowel om het immuunsysteem te versterken als om terugval te voorkomen, zegt professor Perronne.
Van de alternatieve geneeswijzen is fytotherapie bijzonder interessant, voegt de arts eraan toe: producten op basis van grapefruitzaden of propolis zijn nuttig vanwege hun bekende antibacteriële en antiparasitaire eigenschappen, evenals ginkgo biloba die wordt voorgeschreven in geval van asthenie en herstel. Evenzo moeten voedingssupplementen zoals vitamine D, magnesium en, in het algemeen, sporenelementen worden overwogen.
Lees ook :- Moe en spierpijn in benen
Wat is de prognose voor de ziekte van Lyme?
De ziekte van Lyme in een laat stadium kan meestal worden behandeld met antibiotica. De prognose is meestal goed, hoewel de symptomen bij sommige mensen langer dan zes maanden na de behandeling kunnen aanhouden. Als er zenuwbeschadiging is opgetreden, is het mogelijk dat de symptomen niet helemaal verdwijnen.
Preventie van de ziekte van Lyme
Het is absoluut noodzakelijk om voorzorgsmaatregelen te nemen om tekenbeten in endemische gebieden te voorkomen.
Het is belangrijk om het lichaam zorgvuldig te inspecteren en eventuele teken te verwijderen.
U kunt het risico op tekenbeten verkleinen:
- Verblijven op de paden en op de gebaande paden in de bosrijke omgeving;
- Wandelen in het midden van de hellingen om struiken, planten en onkruid te vermijden;
- Niet op de grond zitten;
- Het dragen van kleding met lange mouwen en een lange broek;
- Het aanbrengen van een insectenwerend middel dat DEET bevat.
Vroegtijdige controle en verwijdering van teken zijn preventieve strategieën. Tekenbeten die onopgemerkt blijven, hebben een grotere kans om de bacterie door te geven omdat ze meestal langer blijven plakken, wat het risico op overdracht enorm verhoogt.
Het verwijderen van een teek binnen 24 uur voorkomt meestal infectie, terwijl wanneer een geïnfecteerde teek langer dan 48 uur vastzit, de kans op overdracht groot is.
Antibiotica worden niet aanbevolen voor tekenbeten zonder huidveranderingen. Er zijn pogingen geweest om vaccins te ontwikkelen, maar studies zijn teleurstellend gebleken en geen enkele is beschikbaar voor menselijk gebruik.
neurologische symptomen vergezellen chronische huidontsteking, patiënten krijgen gewoonlijk infusies met penicilline G, ceftriaxon of cefotaxime. De duur van deze intraveneuze behandeling van de ziekte van Lyme is 14 tot 21 dagen, d.w.z. twee tot drie weken.
De infectie geneest vanzelf met behulp van het immuunsysteem. Herstellen van de ziekte van Lyme, hetzij zelfopgelost of behandeld met therapie, biedt echter geen immuniteit. U kunt op elk moment opnieuw besmet raken met de ziekte van Lyme en er vervolgens ziek van worden.
Aanbevolen antibiotica zijn doxycycline, amoxicilline of ceftriaxon. De duur van de behandelingen varieert naargelang de locaties en de ernst ervan: de voorgestelde duur varieert van 14 tot 28 dagen. Zie de verschillende klinische manifestaties. De klinische follow-up duurt enkele weken.
De ziekte van Lyme wordt behandeld met antibiotica. Therapeutische behandeling (keuze antibioticum, dosering, duur van de behandeling) is afhankelijk van de leeftijd en de aanwezige schade, vandaar het belang van een volledig lichamelijk onderzoek inclusief een neurologisch onderzoek. De effectiviteit van de behandeling wordt klinisch beoordeeld.
Van daaruit kan het zich via de bloedbaan door het lichaam en in verschillende organen verspreiden. Zonder therapie kan Borrelia, ondanks de immuunrespons van de geïnfecteerde persoon (gastheer), soms zelfs jaren overleven en in elk stadium ziekten veroorzaken of zelfs spontaan overlijden.
