3e graads av blok

Graad III atrioventriculair blok (totaal AV-blok) is een aandoening van de overdracht van hartimpulsen. De communicatie tussen de atrioventriculaire knoop en de bundel van His wordt regelmatig onderbroken, zodat er een volledige stilstand van de impuls is en de ventrikels niet meer samentrekken. Deze toestand komt overeen met hartstilstand, maar alle delen van het geleidingssysteem hebben hun eigen automatische ontlading, zodat, na een periode van latentie en dus hartstilstand, een zone van het geleidingssysteem ritmische impulsen begint te genereren die als een pacemaker werken en de ventrikels beginnen weer samen te trekken.

3e graads atrioventriculair blok

In dit geval is er geen communicatie tussen atria en ventrikels, dus het ventriculaire ritme wordt beheerd door de atrioventriculaire knoop: het resultaat is een functionerend mechanisme, maar langzamer en met tal van onregelmatigheden.

Atrioventriculair blok van graad 3 is ernstiger, waardoor het pompsysteem van het hart wordt aangetast: in sommige gevallen kunnen ventriculaire slagen zelfs 30 slagen per minuut bereiken.

Lees ook :- Ontstoken hartzakje overlijden

Oorzaken van 3e graads av blok

Volgens statistische gegevens komt het vooral voor bij ouderen.

Dat gezegd hebbende, de oorzaken die het ontstaan ervan bevorderen, naast het ouder worden, zijn:

• hartfibrose, waarbij het hart stijver en minder samentrekkend is;
• hypertone nervus vagus, die de geleiding naar de atrioventriculaire knoop vertraagt;
• stoornissen in de functie van de hartkleppen (valvulopathieën);
• coronaire hartziekte (coronaire hartziekte), vooral ischemische hartziekte;
• hartafwijkingen;
• medicijnen gebruiken die de elektrische geleiding vertragen.

Wat zijn de symptomen van een hartblok?

Symptomen van een hartblok variëren afhankelijk van het type blok.

Eerstegraads hartblok:

• Mag geen symptomen hebben.
• Kan worden gevonden tijdens een routine-elektrocardiogram (ECG), hoewel de hartslag en het ritme meestal normaal zijn.

Eerstegraads blokkade komt vaak voor bij atleten, tieners, jonge volwassenen en mensen met een zeer actieve nervus vagus.

Symptomen tweedegraads hartblok:

• Flauwvallen, duizelig voelen.
• Pijn op de borst.
• Zich moe voelen.
• Kortademigheid.
• Hartkloppingen.
• Snel ademhalen.
• Misselijkheid.

Symptomen van een derdegraads hartblok:

• Duizeligheid, flauwvallen.
• Pijn op de borst.
• Zich moe voelen.
• Kortademigheid.

Symptomen van een derdegraads hartblok zijn intenser vanwege de trage hartslag. Als u ernstige symptomen heeft, roep dan onmiddellijk medische hulp in.

Lees ook :- Slechte doorbloeding handen

Diagnose van atrioventriculair blok

• Elektrocardiogram

Elektrocardiogram (ECG) wordt gebruikt om atrioventriculaire blokkades te detecteren. Elke graad van blokkering heeft een bepaald verloop. Eerstegraads atrioventriculair blok kan alleen worden gedetecteerd op ECG, dat geleidingsvertraging laat zien.

Wat zijn de complicaties van een hartblok?

De complicaties kunnen levensbedreigend zijn en omvatten:

• Hartfalen.
• Aritmie (onregelmatige hartslag).
• Hartaanval.
• Plotselinge hartstilstand.

Lees ook :- Aneurysma buik symptomen

Behandeling 3e graads av blok

Atropine wordt vaak gebruikt als eerstelijnsbehandeling van een derdegraads hartblok in de aanwezigheid van een smalle QRS die wijst op een nodaal blok, maar heeft mogelijk weinig tot geen effect bij een infra-nodaal blok. Atropine werkt door de vagale stimulatie via de AV-knoop te verminderen, maar is niet effectief bij mensen die eerder een harttransplantatie hebben ondergaan. Andere geneesmiddelen kunnen worden gebruikt, zoals epinefrine of dopamine, die positieve chronotrope effecten hebben en de hartslag kunnen verhogen. Behandeling in noodsituaties kan elektrische transcutane stimulatie inhouden bij diegenen die acuut hemodynamisch onstabiel zijn en kan worden gebruikt ongeacht het bewustzijnsniveau van de persoon. Sedativa zoals een benzodiazepine of opiaat kunnen worden gebruikt in combinatie met transcutane pacing om de pijn veroorzaakt door de interventie te verminderen.

In gevallen van vermoedelijke overdosering van bètablokkers, kan het hartblok worden behandeld met farmacologische middelen om de onderliggende oorzaak om te keren door het gebruik van glucagon. In het geval van een overdosis calciumkanaalblokkers die worden behandeld met calciumchloride en digitalis, kan toxiciteit worden behandeld met het digoxine-immuun Fab.

Een derdegraads AV-blok kan permanenter worden behandeld met behulp van een kunstmatige tweekamerpacemaker. Dit type apparaat luistert meestal naar een puls van het SA-knooppunt via een leiding in het rechter atrium en stuurt een puls via een leiding naar de rechter ventrikel met een geschikte vertraging, waarbij zowel de rechter als de linker ventrikels worden aangestuurd. Pacemakers in deze rol zijn meestal geprogrammeerd om een ​​minimale hartslag af te dwingen en om gevallen van atriale flutter en atriale fibrillatie te registreren, twee veel voorkomende secundaire aandoeningen die gepaard kunnen gaan met derdegraads AV-blok. Aangezien pacemakercorrectie van het derdegraadsblok fulltime stimulatie van de ventrikels vereist, is een mogelijke bijwerking het pacemakersyndroom en kan het gebruik van een biventriculaire pacemaker noodzakelijk zijn, waarbij een extra 3e geleidingsdraad in een ader in het linkerventrikel wordt geplaatst , wat zorgt voor een meer gecoördineerde stimulatie van beide ventrikels.

Kan een hartblok worden voorkomen?

Sommige gevallen van een hartblok kunnen aangeboren zijn (aanwezig bij de geboorte). Maar het meeste hartblok ontwikkelt zich na de geboorte. Sommige oorzaken kunnen niet worden voorkomen. We weten ook dat het risico op een hartblokkade toeneemt met de leeftijd en dat geldt ook voor hartaandoeningen. Sommige oorzaken van hartaandoeningen zijn te voorkomen.

Stappen die u kunt nemen om uw hart en lichaam zo gezond mogelijk te houden, zijn onder meer:

• Leid een hartgezonde levensstijl, waaronder het eten van een hartgezond dieet, regelmatig sporten, voldoende slaap per nacht, het verminderen van stress, het beperken van alcohol en stoppen met roken en het gebruik van illegale drugs.
• Praat met uw zorgverlener over het beoordelen van medicijnen en andere supplementen die u gebruikt om te bepalen of er veranderingen zijn in de normale niveaus van kalium, calcium en magnesium – stoffen in uw lichaam die een rol spelen bij het elektrische systeem van uw hart. Uw leverancier kan uw medicatie indien nodig wijzigen in een andere medicijnklasse.