Ziekte van crohn levensverwachting

De ziekte van Crohn is een chronische inflammatoire darmziekte (IBD). Het is een chronische ontstekingsaandoening die alle segmenten van het spijsverteringskanaal kan aantasten. Het ileum, de dikke darm en de anus zijn de meest getroffen segmenten. De laesies zijn segmentaal, asymmetrisch, meestal diep gescheiden door gezonde gebieden, en kunnen soms kloven, fistels (gaten in de darmwand) en vernauwingen veroorzaken. De ziekte vordert in opflakkeringen afgewisseld met perioden van remissie (rustige perioden, zonder symptomen). Het kan gepaard gaan met extra-intestinale manifestaties (gewrichten, huid, ogen, enz.).

Hoe beïnvloedt de ziekte van Crohn de levensverwachting?

Over het algemeen hebben chronische inflammatoire darmziekten zoals de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa slechts een zeer kleine of geen negatieve invloed op de levensverwachting. Dienovereenkomstig leven de getroffenen meestal net zo lang als gezonde mensen. Dit geldt zolang de ziekte wordt behandeld door een specialist en de medicatie correct is aangepast.

Als de ziekte van Crohn niet wordt behandeld, kunnen na een tijdje ernstige complicaties optreden, bijvoorbeeld het zogenaamde toxische megacolon, dat een noodgeval is en onmiddellijk moet worden behandeld. Het is daarom belangrijk dat de getroffenen hun eigen behandeling serieus nemen, medische hulp zoeken en de voorgeschreven medicijnen innemen zoals voorgeschreven door de arts. Op deze manier kan de kans op het optreden van typische late effecten zoals vernauwingen in de darm of fistels, die de levensverwachting verminderen, worden verminderd.Ziekte van Crohn: oorzaken

Wat is de ziekte van Crohn?

De ziekte van Crohn, samen met colitis ulcerosa, zijn de twee belangrijkste vormen van inflammatoire darmziekte (IBD), gekenmerkt door chronische of terugkerende immuunactivatie in het maagdarmkanaal. De aanhoudende immuunrespons, die wordt losgelaten tegen de darm, veroorzaakt op zijn beurt ernstige ontstekingen.

Hoewel het het gehele maagdarmkanaal kan aantasten, treft de ziekte van Crohn in de meeste gevallen het laatste deel van de dunne darm en de dikke darm en wordt voornamelijk gekenmerkt door zweren als gevolg van een ontsteking. Als deze niet goed worden behandeld, kunnen deze leiden tot complicaties zoals vernauwingen (darmvernauwing) of zelfs fistels (echte perforaties) die in sommige gevallen een operatie vereisen.

Lees ook :- Ontsteking voet symptomen

Ziekte van Crohn: Oorzaken

De oorzaken van de ziekte van Crohn zijn nog onbekend. Hetzelfde geldt voor de chronische ontsteking van de darm die colitis ulcerosa wordt genoemd. In beide gevallen werken waarschijnlijk meerdere factoren tegelijkertijd als triggers voor de chronische inflammatoire darmziekte.

Een factor die een belangrijke rol speelt bij het ontstaan ​​van de ziekte van Crohn is erfelijke aanleg. Enerzijds komt darmontsteking in sommige families vaker voor. Aan de andere kant hebben veel mensen met de ziekte van Crohn bepaalde veranderingen in hun genetische samenstelling: mutaties in het gen NOD2/CARD15, dat zich op chromosoom 16 van het menselijk genoom bevindt.

Daarnaast zijn er andere genen bekend die geassocieerd zijn met een verhoogd risico op de ziekte van Crohn. Al deze risicogenen beïnvloeden de interactie van darmflora en darmen. Daarom wordt de darmflora beschouwd als een van de belangrijkste veroorzakers van chronische darmontstekingen.

Een verstoorde barrièrefunctie van het darmslijmvlies is hier mede verantwoordelijk voor. Normaal gesproken voorkomt de darmbarrière dat bacteriën vanuit de darm de darmwand binnendringen. Als de darmbacteriën deze barrière kunnen overwinnen, veroorzaken ze een sterke immuunreactie in de darmwand. Omdat het lichaam de binnendringende bacteriën als ziekteverwekkers waarneemt, zelfs als ze niet pathogeen zijn. Om ze te bestrijden activeert het lichaam verschillende ontstekingscellen. Dit veroorzaakt de darmontsteking die typisch is voor de ziekte van Crohn.

Naast erfelijke factoren kunnen de volgende invloeden (mede) de ziekte van Crohn veroorzaken:

• Roken
• Antibioticabehandelingen bij jongeren
• eetgewoontes

Lange tijd werden ook psychologische oorzaken vermoed achter de ziekte van Crohn. Volgens de huidige stand van de kennis is dit echter uitgesloten. Aan de andere kant wordt erkend dat mentale factoren het beloop van chronische darmaandoeningen kunnen beïnvloeden: mentale stress – zoals conflictsituaties of stress – kan voortijdig nieuwe opflakkeringen van de ziekte van Crohn veroorzaken of een bestaande opflakkering versterken.

Lees ook :- Mannen in de overgang

Ziekte van Crohn: Symptomen

De ziekte van Crohn verloopt heel anders. Sommige patiënten hebben zeer frequente en ernstige symptomen. Anderen hebben mildere symptomen van Crohn. De ziekte kan zelfs jarenlang onopgemerkt blijven.

In de meeste gevallen verloopt de ziekte van Crohn terugvallend – fasen met meer of minder ernstige symptomen worden afgewisseld met fasen met weinig of geen symptomen (remissiefasen). Als een patiënt echter langer dan een half jaar klachten heeft, is er sprake van een chronisch actief beloop.

Typische symptomen van de ziekte van Crohn zijn:

• Buikpijn: de pijn die gepaard gaat met de ziekte van Crohn is vaak krampachtig en komt voornamelijk voor in de rechter onderbuik (dit is waar het laatste deel van de dunne darm zich bevindt). Ze zijn dus vergelijkbaar met de symptomen van blindedarmontsteking. De pijn kan echter ook in andere buikregio’s of diffuus in de hele buik worden gevoeld.
• Diarree: Diarree komt meestal meerdere keren per dag voor tijdens een opflakkering. In de regel bevatten ze geen bloed.
• Gewichtsverlies: Veel patiënten eten niet genoeg vanwege een gebrek aan eetlust en/of angst voor buikpijn. Door de diarree gaan ook veel voedingsstoffen verloren. Als gevolg hiervan verliezen patiënten vaak veel gewicht.
• Vermoeidheid, uitputting, eventueel koorts: Door de ontstekingsprocessen voelen de patiënten zich moe en lusteloos. Sommigen ontwikkelen ook een hoge temperatuur of zelfs koorts. Dit is met name het geval bij abcesvorming.
• Abcessen en fistels: Als gevolg van de ontsteking kunnen ingekapselde ophopingen van pus (abcessen) ontstaan. Aansluitende passages (fistels) naar andere organen, in de buikholte of naar buiten kunnen zich ook ontwikkelen. Ze komen vaak voor in het anale gebied en zijn vaak een eerste indicatie van de ziekte van Crohn.
• Symptomen van tekorten : Ontstoken delen van de dunne darm kunnen ook geen voedingsstoffen meer opnemen. Door de diarree gaan voedingsstoffen verloren. Al met al kunnen er deficiëntiesymptomen ontstaan, bijvoorbeeld huidveranderingen (door zinktekort) of aften. Een langdurig calciumtekort kan ook osteoporose veroorzaken.

Lees ook :- Verzakking en vermoeidheid

Ziekte van Crohn : Complicaties

In het verdere verloop van de ziekte van Crohn kunnen verschillende complicaties optreden. Ze tasten vooral de darmen aan. Voorbeelden zijn:

• Fistels: deze buisachtige misconnecties genezen slecht en kunnen steeds weer voorkomen. Tekenen van fistelvorming bij de ziekte van Crohn zijn bijvoorbeeld vuil ondergoed, ontlasting in de urine en bij vrouwen ook ontlasting via de vagina. Fistels zijn meestal relatief pijnloos.
• Abcessen: een abces is een verzameling pus in een onontwikkelde weefselholte. Bij de ziekte van Crohn vormen abcessen zich voornamelijk in het anale gebied en zijn buitengewoon pijnlijk.
• Darmobstructie (ileus): deze complicatie kan twee oorzaken hebben: littekenvorming of ontstekingszwelling als gevolg van de ziekte van Crohn. In het laatste geval kan de verstopping verdwijnen als het mogelijk is om de verstopte darminhoud via een maagsonde weg te zuigen. Een operatie is dan niet meer nodig.
• Conglomeraattumor: wanneer ontstoken darmlussen aan elkaar plakken, wordt het uiterlijk van een tumor gevormd, die een conglomeraattumor wordt genoemd. Dit is als een soort roller van buitenaf door de buikwand te voelen en is al te merken tijdens het lichamelijk onderzoek. Dit is echter geen kwaadaardig neoplasma.
• Darmperforatie (perforatie): deze complicatie van de ziekte van Crohn is een acute noodsituatie en vereist onmiddellijke operatie.
• Ernstige darmbloedingen: Bloedverlies door darmbloedingen kan meestal worden gestopt door endoscopische hemostase (bijvoorbeeld met een colonoscopie) en/of gecompenseerd worden door bloedtransfusies. In zeldzame gevallen is een operatie noodzakelijk.

De ziekte van Crohn kan ook buiten de darmen complicaties veroorzaken, maar dit komt minder vaak voor. Sites buiten de darm die inflammatoire darmaandoeningen kunnen beïnvloeden, zijn onder meer:

• Nier: Nierstenen vormen zich vaak bij de ziekte van Crohn.
• Gewrichten: Veel mensen met de ziekte van Crohn ontwikkelen gewrichtsontsteking met typische gewrichtspijn.
• Oog: In sommige gevallen treft de ziekte van Crohn de ogen, meestal in de vorm van een oppervlakkige ontsteking van de sclera (episcleritis) of een ontsteking van de middelste laag van het oog (uveïtis).
• Lever: Betrokkenheid van de lever manifesteert zich voornamelijk als permanente ontsteking van de galwegen (primaire scleroserende cholangitis, PSC) of als overlapsyndroom. In het laatste geval is er naast PSC ook auto-immuunhepatitis, d.w.z. leverontsteking veroorzaakt door auto-immuunreacties.
• Huid: Huidletsels bij de ziekte van Crohn komen voornamelijk voor in de vorm van pijnlijke, roodblauwe huidknobbeltjes die vaak op de onderbenen voorkomen (erythema nodosum).
• Botten: Volwassenen met de ziekte van Crohn hebben een verhoogd risico op verminderde botdichtheid (osteopenie) en osteoporose.

Hoe wordt de ziekte van Crohn gediagnosticeerd?

De specialist in de diagnose en behandeling van de ziekte van Crohn wordt een gastro-enteroloog genoemd. Deze persoon heeft specifieke vaardigheden in IBD.

Na het consult gaat hij over tot palpatie van de buik. Drukpijn of hardheid in de rechter onderbuik kunnen de eerste tekenen van de ziekte van Crohn zijn. Het anale gebied wordt onderzocht om te zien of het al dan niet kloven of fistels heeft.

Naast het lichamelijk onderzoek wordt meestal een bloed- en ontlastingsmonster naar een laboratorium gestuurd om te testen. De volgende resultaten stellen de diagnose van IBD of de ziekte van Crohn vast:

In het bloed :

• verhoogde ontstekingsparameters: C-reactief proteïne (CRP), aantal witte bloedcellen (leukocyten) en sedimentatiesnelheid (ESR);
• Bloedarmoede;
• voedingstekorten (vooral foliumzuur, vitamine D en B12);

In de ontlasting:

• hoog gehalte aan fecaal calprotectine.

Als het vermoeden van IBD of de ziekte van Crohn wordt bevestigd, wordt meestal een echo gemaakt om te controleren of de darmwand is verdikt. Bij specifieke vragen worden andere beeldvormende procedures gebruikt, zoals magnetische resonantie beeldvorming (MRI), bijvoorbeeld bij een onzekere diagnose of om andere moeilijk toegankelijke delen van het maag-darmkanaal te onderzoeken. .

De diagnose wordt meestal bevestigd door visuele verkenning (endoscopie) van de darm of relevante delen van het spijsverteringskanaal die toegankelijk zijn voor de endoscoop. De arts kan zo direct het darmslijmvlies inspecteren en de kenmerkende veranderingen van de ziekte van Crohn detecteren.

Ziekte van crohn levensverwachting : Behandeling

Het gemeenschappelijke doel van de momenteel beschikbare behandelingen voor de ziekte van Crohn is het ‘uitzetten’ van darmontsteking om symptoomremissie te induceren en deze aandoening op de lange termijn te behouden. Bij het optreden van ernstige en onomkeerbare complicaties is chirurgie nog steeds een fundamentele benadering.

Tot de meest gebruikte klassen van geneesmiddelen behoren immunosuppressiva, zoals azathioprine, 6-mercaptopurine en methotrexaat, om de activiteit van het immuunsysteem te verminderen.

“Dankzij het onderzoek van de afgelopen jaren beschikken we over de nieuwste generatie therapieën die in staat zijn om op een steeds specifiekere manier in te grijpen in de ontstekings– en auto-immuunprocessen die kenmerkend zijn voor de ziekte van Crohn. Een voorbeeld zijn monoklonale antistoffen, zoals ustekinumab”, specificeert Danese.

Hoe stel je de therapie het beste in
Naast het kiezen van het meest geschikte medicijn is het belangrijk om de dosering van de therapie beter te definiëren. “Voor sommige ziekten, zoals reumatoïde artritis, diabetes en hypertensie, worden ’treat-to-target’-strategieën gebruikt, die de therapie ‘bijstellen’ en de dosering intensiveren op basis van nauwkeurige indicatoren en monitoring. Voor anderen is het echter gebaseerd op de klinische evaluatie van de patiënten en daarom alleen op hun symptomen’, legt Danese uit.

“Daarom hebben we besloten om te evalueren of een behandel-naar-doel-benadering succesvoller was voor de ziekte van Crohn, in vergelijking met klassieke behandelingsstrategieën, waarbij de klinische symptomen worden toegevoegd:

• het gebruik van vroege endoscopie;
• regelmatige monitoring van biomarke r “.

Genezen van de ziekte van Crohn

Er is geen definitieve remedie voor de ziekte van Crohn, maar beschikbare therapieën kunnen de tekenen en symptomen ervan aanzienlijk verminderen en zelfs tot langdurige remissie leiden.

Deze therapieën zijn zeer gevarieerd en omvatten: het nemen van steroïden, aminosalicylaten, immunosuppressiva of, als de medicijnen niet voldoende zijn, een operatie.

Steroïden en de ziekte van Crohn

Steroïden zijn een soort hormoontherapie. Hormonen zijn krachtige groepen chemicaliën die een breed scala aan effecten op het lichaam hebben. Een effect is het verminderen van ontstekingen. Steroïden worden meestal alleen gebruikt om actieve ziekten te behandelen, omdat het langdurig gebruik ervan gepaard gaat met een aantal nadelige bijwerkingen. De twee meest gebruikte steroïden voor de behandeling van de ziekte van Crohn zijn budesonide en prednisolon.

Aminosalicylaten en de ziekte van Crohn

Sulfasalazine behoort tot een groep geneesmiddelen die aminosalicylaten worden genoemd en waarvan bekend is dat ze ontstekingen in de dikke darm verminderen. Sulfasalazine kan worden gebruikt als alternatief voor steroïden voor de behandeling van milde gevallen van de ziekte van Crohn.

Immunosuppressiva en de ziekte van Croh

Immunosuppressiva onderdrukken de activiteit van het immuunsysteem om ontstekingen op de lange termijn te helpen verminderen. De twee immunosuppressiva die gewoonlijk worden gebruikt om de ziekte van Crohn te behandelen, zijn azathioprine en mercaptopurine.

Ziekte van Crohn en chirurgie

Een operatie is vaak nodig wanneer de symptomen van de ziekte van Crohn niet onder controle kunnen worden gehouden met alleen medicijnen.

Naar schatting heeft ongeveer 80% van de mensen met de ziekte van Crohn een operatie nodig. Een operatie kan de ziekte van Crohn niet genezen, maar het kan wel zorgen voor lange perioden van remissie, die vaak meerdere jaren aanhouden. Tijdens de operatie wordt het ontstoken deel van het spijsverteringsstelsel verwijderd en wordt het resterende deel weer aangesloten.

Ziekte van Crohn: Preventie

De ziekte van Crohn kun je nauwelijks voorkomen, aangezien de werkelijke oorzaken van de darmziekte nog niet opgehelderd zijn.

Borstvoeding lijkt echter een manier te zijn om het risico op het ontwikkelen van de ziekte van Crohn te verminderen: mensen die als baby moedermelk kregen, hebben significant minder kans om de ziekte van Crohn te krijgen dan degenen die alleen flesvoeding gebruikten.