Wat is acne

Vervelende acne puistjes en lelijke mee-eters kunnen in bijna elke fase van ons leven voorkomen. Zelfs baby’s kunnen er last van hebben. En zelfs als je denkt dat je het onderwerp na de puberteit eindelijk hebt “gedaan”, kunnen acne-uitbarstingen nog steeds optreden op de leeftijd van 30 of later.

Er zijn veel verschillende vormen van acne. Enerzijds worden ze gedifferentieerd volgens de leeftijd waarop ze optreden, anderzijds volgens de ernst van hun symptomen en hun oorzaak.

Definitie van acne

Acne is een inflammatoire huidziekte waarbij de talgklieren een sleutelrol spelen. Als gevolg van de verhoogde productie van talg, vermenigvuldigen de bacteriën die aanwezig zijn in de talgklieren, genaamd Propionibacterium acnes, zich sterk. Het zal dan de talg omzetten in vetzuren die de huid irriteren. Wanneer irriterende stoffen in contact komen met de opperhuid, veroorzaken ze ontstekingen. We zijn dan getuige van het verschijnen van rode puistjes en puistjes met pus.

Acne is een veel voorkomende huidziekte. Wereldwijd heeft 80% van de bevolking al last van acne. In de meeste gevallen zal dit een milde vorm van acne zijn, met alleen comedonen (mee-eters of whiteheads). In de andere gevallen is er bovendien een ontsteking. Afhankelijk van de omvang is acne licht inflammatoir, ernstig of zeer ernstig inflammatoir.

Lees ook :- Blaren op hand

Oorzaken van acne

Er zijn verschillende factoren die een rol spelen bij het ontstaan ​​van veel voorkomende acne en die de bacteriële kolonisatie van de talgfollikel met Propionibacterium acnes (P. acnes) bevorderen. Deze bacteriën breken talg af tot vrije vetzuren, wat een ontsteking van de talg en de omliggende huid kan veroorzaken.

Factoren zijn bijvoorbeeld de genetische prepositie die tot op zekere hoogte het ontstaan ​​van acne bevordert. Naast een over het algemeen gevoeligere huid omvat het relevante erfelijke materiaal ook de conditie van de talgklieren.

Maar ook hormonale invloeden (bijv. puberteit, de pil, zwangerschap), verhoogde talgproductie door de talgklieren (seborroe) of een folliculaire cornificatiestoornis (dwz bij de uitgangen van de haarkanalen) kunnen de kans op acne vergroten. Tijdens de puberteit komen er bijvoorbeeld meer androgenen (mannelijke geslachtshormonen) vrij, die de talgproductie stimuleren. Als gevolg hiervan raakt de klieruitgang steeds meer verstopt en treedt keratinisatie op, waardoor de porie wordt gesloten. Hierdoor wordt voorkomen dat de talgafscheiding wegvloeit en kunnen mee-eters en puistjes ontstaan.

Daarnaast wordt de huid dagelijks blootgesteld aan invloeden van buitenaf. Stress en omgevingsinvloeden zijn ook factoren die acne kunnen beïnvloeden. Stress kan bijvoorbeeld ook een negatief effect hebben op het uiterlijk van de huid door de afgifte van verschillende hormonen die inwerken op de talgfollikel. Je moet ook letten op een evenwichtige voeding.

Lees ook :- Uitslag in gezicht

Symptomen van acne

In het geval van acne hebben de getroffenen last van puistjes, puistjes en mee-eters (comedonen). Eerst vormt zich een kleine rode stip of knobbel in de huid. Op dit punt is ook een verdikking merkbaar. De oorzaak is de vorming van een mee-eter. Dit gebeurt wanneer het kanaal van een talgklier in de huid wordt geblokkeerd door verhoorning. Obstipatie is meestal te wijten aan een verhoogde talgproductie. De talg hoopt zich op en er vormt zich een mee-eter. Op de huid wordt een klein wit puntje zichtbaar, een gesloten mee-eter. Een zwarte stip in het midden verschijnt in zogenaamde open mee-eters. De zwarte stip wordt veroorzaakt door de reactie van de talg met lucht en de opslag van het pigment melanine. Naarmate de ziekte vordert, kunnen de mee-eters ontstoken raken door kolonisatie met bacteriën, etteren en pijn veroorzaken. Dan spreekt men van papels en puisten. – Als patiënten deze manipuleren, d.w.z. de puistjes uitknijpen, wordt de inhoud naar buiten geleegd, maar ook in de aangrenzende huidgebieden. De ontsteking kan zich uitbreiden en littekens zijn mogelijk na genezing.

Puistjes en mee-eters ontstaan ​​voornamelijk op het gezicht, meestal in de zogenaamde T-zone (voorhoofd, kin en neusrug). Bij sommige patiënten kan ernstige acne op de wangen ontstaan. Dit is afhankelijk van de individuele aanleg en huidtype. Minder vaak verschijnt acne op de rug of borst.

Lees ook :- Wat is mentale gezondheid

Diagnose van acne

De diagnose van acne is de verantwoordelijkheid van de dermatoloog. Het bestaat uit een pad waarin de karakteristieke symptomen van deze ziekte worden geïnterpreteerd, om het in een specifieke context te plaatsen die varieert naargelang:

• het type acne (comedonisch, papulair-pustulair, cystische knobbel, nodulair, conglobaat, gemengd)
• de mate van ernst van elk type acne (mild, matig, ernstig, fulminans)
• op alle geassocieerde systemische aandoeningen (bij vrouwen), zoals verandering van het hormoonmetabolisme van de eierstokken of de bijnieren, de aanwezigheid van micropolicistische eierstokken (PCO).

Acnebehandelingen en medicijnen

Geneesmiddelen voor acnebehandeling werken op verschillende fronten, waaronder om te voorkomen dat permanente littekens op het gezicht achterblijven:

• Ze verminderen de productie van talg
• Celvernieuwing versnellen
• Ze bestrijden bacteriële infecties
• Ze verminderen ontstekingen, wat littekens helpt voorkomen

Het medicijn dat de arts aanbeveelt, hangt af van het type en de ernst van de te behandelen acne (zowel lokale als orale geneesmiddelen worden gebruikt).

De meest voorkomende actuele medicijnen voor acne zijn:

• Retinoïden, d.w.z. afgeleid van vitamine A
• Antibiotica, om bacteriële infecties te bestrijden
• Antibiotica worden vaak gecombineerd met benzoylperoxide om de kans op het ontwikkelen van antibioticaresistentie te verkleinen

De meest gebruikte orale medicijnen zijn antibiotica, anticonceptiva, anti-androgene middelen en isotretinoïne.

• Antibiotica. Bij matige tot ernstige acne kan het gebruik van orale antibiotica nodig zijn. Keuzes voor de behandeling van acne zijn onder meer tetracyclines, zoals minocycline en doxycycline.
• Gecombineerde orale anticonceptiva. Gecombineerde orale anticonceptiva zijn nuttig bij de behandeling van acne bij tienermeisjes en -vrouwen
• Anti-androgeen middel. Wanneer antibiotische therapie niet werkt, kan het nuttig zijn om spironolacton te gebruiken voor tienervrouwen en -meisjes.
• Isotretinoïne. Dit medicijn is gereserveerd voor mensen met zeer ernstige acne die niet reageren op andere behandelingen. Orale isotretinoïne is zeer effectief. Maar vanwege de mogelijke bijwerkingen moeten artsen de behandelde patiënten nauwlettend volgen. Ernstigere bijwerkingen zijn colitis ulcerosa, een verhoogd risico op depressie en zelfmoord.

Er zijn ook andere acnebehandelingen

• Lichttherapie, met succes bewezen, lichttherapie doodt de bacteriën die ontstekingen veroorzaken.
• Chemische peeling. Het omvat het gebruik van herhaalde toepassingen van een chemische oplossing, zoals salicylzuur.
• Injectie van steroïden, voornamelijk in aanwezigheid van nodulo-cystische laesies.

Preventie van acne

Enkele handige tips om de kans op acne-impact te verkleinen:

• Was uw handen goed en vaak met milde zeep en warm water, om infecties te voorkomen door ons gezicht aan te raken;
• Overdrijf de reiniging niet: niet meer dan twee keer per dag;
• Knijp geen mee-eters of puistjes uit: het is nutteloos en kan opvallende littekens achterlaten;
• Kies niet-comedogene cosmetische producten (dat wil zeggen dat ze de verstopping van de poriën niet bevorderen) die in apotheken te vinden zijn door de apotheker om advies te vragen;
• Was je haar regelmatig, vooral als het lang is en in contact komt met het gezicht;
• Scheer voorzichtig met specifieke producten.