Slijm in de keel, krakende hoest, gevoel van brok, kikker in de keel, hese stem, urgentie om de keel te schrapen… het zijn maar enkele van de gevoelens waar vaak over geklaagd wordt in het consult. Terwijl een acute infectie bijna altijd leidt tot tijdelijke congestie als gevolg van ontstoken slijmvliezen, kan afscheiding in de keel verschillende oorzaken hebben en is het niet altijd gemakkelijk om de exacte oorzaak te bepalen en dienovereenkomstig te behandelen.
Allereerst is slijm iets heel normaals en nuttigs. Het slijmvlies wordt zo genoemd omdat het het vormt in de zogenaamde slijmbekercellen. Het werkt als een beschermende film die deeltjes bindt en naar de slokdarm transporteert. Het gevoel van teveel slijm in de keel is meestal niet het gevolg van een overproductie van de cellen, maar is het gevolg van een verstoorde evacuatie. Het is moeilijk omdat de trilhaartjes het niet goed vervoeren.
Daar kunnen veel redenen voor zijn, maar de oorzaak kan niet altijd worden achterhaald. Toch wil ik enkele tips geven over de meest voorkomende differentiaaldiagnoses en hun typische bijwerkingen. Misschien voelt de een of de ander zich aangesproken en vindt hij makkelijker de oorzaak van hun specifieke klachten.
Oorzaken van dik slijm in de keel
Dik slijm in de keel is een van de symptomen van een hernia diafragmatica, d.w.z. een verzwakt diafragma. Het wordt uitgescheiden om de slijmvliezen te beschermen tegen maagzuur, dat vanuit de maag naar de slokdarm stijgt.
Een hernia diafragmatica veroorzaakt vaak ook pijn in het bovenste deel van de maag, een droge hoest of brandend maagzuur.
Lees ook :- Klier van bartholin
Bijbehorende symptomen van dik slijm in de keel
Symptomen die zich kunnen manifesteren in combinatie met slijm in de keel
Hoewel slijm in de keel het gevolg is van ontstekingsprocessen die de bovenste luchtwegen aantasten, kan de aanwezigheid ervan aanleiding geven tot verdere symptomen en complicaties, zoals:
- Gevoel van brok in de keel en ongemak.
- Voortdurende behoefte om je keel te schrapen.
- Hoesten (het lichaam kan de hoestreflex activeren in een poging slijm in de keel te verdrijven).
- Irritatie en/of ontsteking van de keel, zowel door de aanwezigheid van het slijm zelf als door de continue hoestprikkel die bij de patiënt kan optreden.
Naast wat tot nu toe is gezegd – afhankelijk van de oorzaak die de vorming van slijm in de keel heeft bevorderd – kan de patiënt ook andere symptomen vertonen, waaronder:
- Neusverstopping of verstopte neus met als gevolg ademhalingsmoeilijkheden;
- Niezen _
- Hoofdpijn _
- Keelpijn
- Koorts (typisch symptoom van infectieziekten);
- Jeukende neus ,
- Brandende ogen en toegenomen tranenvloed (dit zijn symptomen die doorgaans optreden bij allergische aandoeningen).
De aanwezigheid van de bovengenoemde symptomen en slijm in de keel kan de normale dagelijkse activiteiten van de patiënt verstoren, en zelfs voorkomen dat hij in slaap valt en ’s nachts slaapt. In de meest ernstige gevallen kunnen dergelijke aandoeningen – vooral als ze gedurende lange tijd aanhouden – ook negatieve gevolgen hebben op psychologisch niveau.
Complicaties veroorzaakt door de aanwezigheid van slijm in de keel
Als de toestand van slijm in de keel langdurig aanhoudt en chronisch wordt, kan de voortdurende stagnatie van deze dikke en stroperige afscheiding de patiënt blootstellen aan een groter risico op het oplopen van infecties (of superinfecties, als het fenomeen van slijm in de keel wordt veroorzaakt juist door een pathologie van besmettelijke aard). Daarnaast is chronische faryngitis (niet noodzakelijk bacterieel van aard) de meest voorkomende complicatie die wordt veroorzaakt door de constante aanwezigheid van slijm in de keel.
Lees ook :- Bruin slijm ophoesten
Welke diagnostische mogelijkheden heeft de KNO-arts?
Als een droge hoest of het schrapen van de keel aanhoudt, moet dit medisch worden opgehelderd. De KNO-arts onderzoekt eerst de neus en keel grondig op ontstekingen. Als er geen specifieke indicatie van de oorzaak is, kan bij een infectie een uitstrijkje worden genomen op ziektekiemen of schimmels.
Ook de sinussen moeten worden onderzocht, omdat chronische ontstekingsprocessen hier vaak sluimeren. In de praktijk gebeurt dit meestal met echografie. Als de symptomen wijzen op chronische ontstekingen in het gebied van de sinussen, kan beeldvormende diagnostiek met behulp van een sinus-CT of MRI worden gestart als de echografiebevindingen onduidelijk of onopvallend zijn: hier worden de sinussen weergegeven in drie dimensies en zelfs de kleinste ontsteking kan worden gedetecteerd.
Als de bevindingen onduidelijk blijven, kan zogenaamde orofaryngeale pH-metrie worden uitgevoerd als reflux wordt vermoed. De pH-waarde in de keel wordt gemeten over een periode van 24 uur met behulp van een speciale sonde. Lage pH-waarden (zuur) duiden op reflux.
Als een allergie wordt vermoed, zal de KNO-arts of allergoloog meestal eerst de huidpriktest uitvoeren. Een druppel allergeen wordt op de onderarm aangebracht en voorzichtig gekrast. Het resultaat is af te lezen na ca. 20 minuten. De meest voorkomende aeroallergenen zoals boom- en graspollen, onkruidpollen, schimmelsporen, huisstofmijten en geselecteerde huidschilfers van dieren worden meestal getest. Soms is de uitslag onduidelijk, zodat een bloedonderzoek (RAST-test) kan worden toegevoegd. Het is nu zelfs mogelijk om met slechts één ml bloed een gedetailleerd sensibilisatieprofiel te maken (ALEX-test). Bij een vermoeden van een allergische aandoening van de onderste luchtwegen (allergisch astma) kunnen verder onderzoek zoals spirometrie (longfunctietest) of FeNO-test worden geregeld.
Bij snurken kan een zogenaamde cardiorespiratoire polygrafie (klein slaaplaboratorium) worden gestart. Dit onderzoek geeft informatie over het voorheen niet herkende snurken, maar vooral of de ademhaling tijdens de slaap stopt. Het onderzoek vindt poliklinisch plaats, u neemt het meetsysteem mee naar huis en zet het ’s nachts op.
Als er geen aandacht is in het KNO-gebied dat behandeling behoeft, kan de KNO-arts u doorverwijzen naar een longarts als er aanwijzingen zijn voor een longziekte (COPD, chronische bronchitis).
Slijm in de keel (slijm in de keel): Therapie
Bij slijm in de keel of keelholte hangt de therapie meestal af van wat de werkelijke oorzaak is.
Als een acute infectie zoals een verkoudheid of een verkoudheid slijm in de keel veroorzaakt, verbeteren de symptomen meestal zodra de infectie is genezen. Als ziekten zoals chronische sinusitis, reflux of allergieën leiden tot slijm in de keel, moeten deze worden behandeld. Als roken slijm in uw keel veroorzaakt, kan stoppen met roken helpen.
Helaas is er momenteel geen behandeling die kan worden gebruikt om specifiek slijm in de keel te verwijderen. Indirect kunnen de volgende tips in sommige gevallen een positief effect hebben:
- Drink voldoende om de slijmvliezen vochtig te houden.
- Bevochtig de slijmvliezen in de neus regelmatig met een zoutoplossing, b.v. B. met een neusdouche of een neusspray met zoutoplossing.
Als een acute infectie zoals verkoudheid of verkoudheid slijm in de keel veroorzaakt, verbeteren de symptomen meestal zodra de infectie is genezen. Als ziekten zoals chronische sinusitis, reflux of allergieën leiden tot slijm in de keel, moeten deze worden behandeld.
Een inhalatieallergie, d.w.z. een allergie voor inhalatieallergenen (pollen, necrose van dieren, huisstofmijten, schimmelsporen) kan leiden tot constante irritatie van de keelholte, het strottenhoofd en de neusslijmvliezen. Dienovereenkomstig is er vaak verhoogde slijmvorming met vaak veranderde consistentie.
Normale neusafscheiding is dun en helder. Als u verkouden bent, kan het slijm dikker worden en er witachtig uitzien. Afweercellen geven de neusafscheiding een gele, maar soms ook een groenige kleur. Bacteriële en virale verkoudheden verschillen meestal in de duur van de ziekte.
Het is de moeite waard om de consistentie van wat de neus afscheidt zorgvuldig te observeren: tijdens een verkoudheid geeft de neus vaak een geelgroen gekleurde afscheiding af bij het snuiten van de neus. In het geval van een allergische verkoudheid daarentegen is en blijft deze meestal helder en waterig.
