Schimmel op huid

Huidschimmels zijn een groep micro-organismen die verschillende ziekten van de epidermis en dermis kunnen veroorzaken, algemeen bekend als cutane mycose (of dermatomycose).

Ook wel schimmels genoemd, schimmels komen veel voor in de huidflora en in het milieu, maar vormen over het algemeen geen probleem; in feite hebben ze de neiging om “naast elkaar te bestaan” met het menselijk organisme in saprofytische toestand, zonder schade aan te richten. Dit alles dankzij verschillende defensieve factoren die het menselijk lichaam beschermen tegen hun overmatige ontwikkeling.
In sommige gunstige omstandigheden kunnen huidschimmels echter veranderen in invasieve pathogenen, die zich gedragen als opportunistische micro-organismen. In de praktijk zijn deze schimmels in staat om een ​​verzwakt immuunsysteem van het organisme te “exploiteren” om hun kolonies op de huid te vergroten, tot het punt dat ze ziekte veroorzaken.

Het is niet verrassend dat infecties veroorzaakt door huidschimmels vaker worden gevonden in de zomer, wanneer de hitte en vochtigheid die typisch zijn voor het zomerseizoen hun groei en verspreiding onder individuen vergemakkelijken (gezien de frequente aanwezigheid van drukke plaatsen, zoals zwembaden en stranden).
De symptomen die gepaard gaan met mycose van de huid manifesteren zich op de huidplaatsen en in de aangehechte structuren (bijv. hoofdhuid, nagels, geslachtsdelen of huidoppervlak) die ze infecteren.

De epidemiologie varieert van de ene vorm van mycose tot de andere en wordt grotendeels beïnvloed door meerdere omgevings- en subjectieve factoren. Diagnose
is gebaseerd op het klinische uiterlijk van de laesies, gedetecteerd bij dermatologisch onderzoek, en op microscopisch en cultureel onderzoek van het geïnfecteerde weefsel.

De behandeling hangt af van de plaats van infectie, maar omvat over het algemeen het gebruik van plaatselijke of orale antischimmelmiddelen, gericht op de specifieke huidschimmel.

Lees ook :- Wat zijn galbulten

Wat zijn de oorzaken van huidschimmel?

De oorzaken van de schimmelaanval kunnen verschillend zijn, maar ze houden altijd verband met het verlagen van de immuunafweer:

• Verkeerd dieet;
• Slechte hygiëne;
• Spanning;
• Extreme hitte;
• Overmatig zweten
• Het gebruik van te strakke kleding;
• Langdurig gebruik van immunosuppressiva, antibiotica of op cortisone gebaseerde geneesmiddelen;
• Lijdend aan ziekten die het immuunsysteem aantasten.

Schimmel op huid : Symptomen

Een typisch symptoom van de oppervlakkige huidschimmel is de zogenaamde ringworm, een cirkelvormige roodheid die erg jeukt en naar de rand toe donkerder wordt. Soms worden de randen van de wond schilferig.

In tegenstelling tot andere huidziekten geneest de ringworm van binnenuit, waardoor de scherp begrensde rand van de wond het langst zichtbaar is, terwijl de huid in het midden van de ringworm al is geregenereerd.

Als de huidschimmel de harige delen van het lichaam aantast, hebben de getroffenen meestal last van plaatselijk tijdelijk haarverlies. Afhankelijk van de ernst van het beloop treden ook de volgende symptomen op:

• ernstige jeuk
• huilende of etterende plekken op de huid
• kruistocht onderwijs
• pijn in het gebied van de huidvlekken

Bij zeer ernstige kuren of een diepe schimmelinfectie van de huid kunnen tijdens het genezingsproces littekens ontstaan. Als de hoofdhuid of het baardgebied is geïnfecteerd met schimmel, kan deze littekenvorming ertoe leiden dat het haar niet terug kan groeien in deze gebieden.

Lees ook :- Skin tags anus

Schimmel op huid : Diagnose

Als huidschimmel wordt vermoed, moet u een dermatoloog raadplegen. Als er zich huidschimmel heeft gevormd in het intieme gebied, moet contact worden opgenomen met een gynaecoloog of de uroloog. Alvorens het lichaam te onderzoeken, zal de arts vragen hoe lang de symptomen al bestaan ​​en hoe ze verschijnen. De arts zal ook vragen naar andere mogelijke ziekten en eventuele medicijnen die u gebruikt. Ook is het belangrijk om te weten of u recentelijk in contact bent geweest met mensen met huidaandoeningen. – Tijdens het lichamelijk onderzoek kan de dermatoloog (huidarts) al zien of een patiënt daadwerkelijk een huidschimmel heeft of dat het mogelijk om een ​​andere bevinding gaat.

Bij twijfel wordt een uitstrijkje van de aangetaste huid genomen en in het laboratorium onderzocht. Daar ontstaat een champignoncultuur, die na een bepaalde tijd informatie geeft over het exacte type champignon. Zodra de ziekteverwekker is geïdentificeerd, kan de juiste behandeling beginnen. Sommige soorten schimmels zijn onder een microscoop of onder speciaal UV-licht direct op de huid te zien. Dit is bijvoorbeeld het geval bij korstmos van zemelenpaddenstoelen. Soms is het ook nodig om een ​​weefselmonster te nemen (biopsie).

Lees ook :- Zelf pigmentvlekken verwijderen

Schimmel op huid : Behandeling

De behandeling van huidschimmelziekten is over het algemeen langdurig. Zelfs als de symptomen allang verdwenen zijn, moet de behandeling gedurende ten minste zes weken worden voortgezet. Gedurende deze tijd leven de ziekteverwekkers voort in het hoornachtige materiaal van de huid en nagels, zelfs als ze in toom worden gehouden. Stoppen met de behandeling kan ervoor zorgen dat de infectie weer opflakkert.

Huidschimmelziekten worden behandeld met middelen die specifiek effectief zijn tegen schimmels, de zogenaamde antimycotica. Veel van deze zijn zonder recept verkrijgbaar in de apotheek. Om een ​​huidschimmel gericht te kunnen behandelen, moet de arts de ziekteverwekker bepalen en een passende remedie aanbevelen. Clotrimazol, econazol en miconazol zijn beschikbaar voor uitwendig gebruik in de vorm van zalven, crèmes, lotions, poeders of sprays. Ook antiseptica zoals undecyleenzuur en benzoëzuur kunnen schimmelplagen bestrijden. Soms schrijft de arts naast de lokale therapie een medicijn voor, afhankelijk van het type ziekteverwekker en de verspreiding van de huidschimmel. Actieve ingrediënten die daarin aanwezig zijn, kunnen bijvoorbeeld itraconazol, terbinafine en fluconazol zijn.

Terbinafine en itraconazol worden in tabletvorm gebruikt om nagelschimmel te behandelen. De remedie moet gedurende ten minste twee maanden worden ingenomen als de vingernagels zijn aangetast, en gedurende ten minste drie maanden als de teennagels zijn aangetast. De werkzame stof ciclopirox is goedgekeurd voor de uitwendige behandeling van nagelschimmel.

Om herinfectie te voorkomen, moeten niet alleen de aangetaste huidgebieden intensief worden behandeld. Ook voorwerpen en textiel die ermee in aanraking zijn gekomen, moeten worden gedesinfecteerd. Mensen met voetschimmel moeten bijvoorbeeld hun sokken wassen op minimaal 60 °C om de schimmelsporen te doden. Schoenen kunnen worden gedesinfecteerd met speciale sprays met clotrimazol.

Voor alle huidschimmelziekten geldt: Niet krabben! Omdat de ziekten zeer besmettelijk zijn, neemt het risico toe dat de ziekteverwekkers met uw vingers naar andere delen van het lichaam worden overgebracht. Bovendien kunnen door krabben kleine scheurtjes in het huidoppervlak ontstaan, waardoor de schimmel in diepere lagen kan doordringen. Bovendien kunnen schadelijke bacteriën via dergelijke wonden het lichaam binnendringen en bijkomende infecties veroorzaken.

Bij de behandeling van huidschimmels hebben sommige huismiddeltjes bewezen de medische behandeling te ondersteunen. Zo is de behandeling van voetschimmel met voetbaden met zout of azijn succesvol. De jeuk verdwijnt meestal na slechts één applicatie.

Schimmel op huid : Preventie

De belangrijkste regels voor het voorkomen van een mogelijke huidschimmelinfectie zijn:

• Gebruik persoonlijk linnengoed (handdoeken, kleding, enz.), om de overdracht van schimmels van een geïnfecteerd persoon niet te riskeren.
• Draag altijd pantoffels in gemeenschappelijke douches, zwembaden en openbare diensten, omdat vochtigheid de verspreiding van schimmels bevordert.
• Gebruik geen nauwsluitende kleding gemaakt van kunstmatige vezels, omdat deze de verdamping van zweet belemmeren, de pH van de huid wijzigen en de stagnatie van de vochtigheid bevorderen.
• Kies de juiste reinigingsmiddelen om de beschermende eigenschappen van de huid tegen schimmels te behouden (bijv. eudermische reinigingsbasis in plaats van zeep) en droog ze goed af na het douchen.
• Misbruik de medicijnen niet: antibiotica en corticosteroïden mogen alleen op medisch advies en voor een beperkte tijd worden ingenomen, omdat ze het immuunsysteem kunnen verzwakken en de aanval van micro-organismen, zoals huidschimmels, kunnen bevorderen.