Kaalheid bij vrouwen

Het is algemeen bekend dat kaalheid bij vrouwen grotere psychologische effecten heeft dan kaalheid bij mannen. Vrouwen letten meer op hun uiterlijke verschijning en een duidelijk dunner wordend haar kan zware gevolgen hebben voor de psychologische en sociale kant van de persoon. In feite is een vrouw met aanzienlijk haarverlies niet in staat haar haar drastisch te knippen of het dunner worden ervan te maskeren, dit veroorzaakt ongemak met zichzelf en in haar sociale relaties.

De imperfectie wordt dus een reëel probleem voor de vrouw dat snel moet worden opgelost: in deze gevallen moet de expert die het probleem op zich neemt, dus rekening houden met de meest geschikte oplossingen om het probleem op de best mogelijke manier op te lossen, maar ook een duidelijke gevoeligheid voor het psychologische aspect van de vraag.

Kaalheid bij vrouwen : Oorzaken

Wanneer kaalheid plotseling optreedt, moet een andere oorzaak worden gezocht en vooral stress. Gewichtsverlies diëten of een te onevenwichtige voeding zijn ook betrokken. Bepaalde huidaandoeningen, ziekten of medicijnen kunnen ook worden geïdentificeerd en moeten worden behandeld voordat een kaalheidsbehandeling wordt uitgevoerd. Kaalheid kan te wijten zijn aan de inactivatie van stamcellen in de haarzakjes. En dat het daarom voldoende zou zijn om ze “wakker te maken” om deze microscopisch kleine haarfabriekjes weer normaal te laten functioneren.

De Amerikaanse onderzoekers ontdekten dat het aantal stamcellen hetzelfde was in de follikels van de gevulde en kale delen van de schedel van mannen die een haartransplantatie hadden ondergaan. Daarentegen bevatten follikels uit de harige gebieden aanzienlijk meer volwassen of “voorlopercellen” dan die uit de kale gebieden. Vandaar het idee dat mannelijke kaalheid niet verband houdt met de daling van het aantal stamcellen, maar eerder met de daling van hun activiteit. De onderzoekers weten in dit stadium niet waarom de omzetting van stamcellen in ‘voorlopercellen’ niet meer plaatsvindt. Een afbraak die niet leidt tot de verdwijning maar tot de atrofie van de follikels en tot de productie van fijn microscopisch klein haar, dus onzichtbaar.

De volgende stap zal zijn om de biologische factoren te identificeren die aan het werk zijn bij de omzetting van stamcellen in voorlopercellen. Stamcellen zullen op de lange termijn ongetwijfeld een interessante maar waarschijnlijk dure manier van behandelen zijn. Groeifactoren kunnen het ontstaan ​​van cellen met haarfunctie bevorderen uit stamcellen die in de huid aanwezig zijn.

Lees ook :- Auto immuunziekten huid

Kaalheid bij vrouwen : Symptomen

Kaalheid manifesteert zich door haaruitval en delen van de hoofdhuid waar het haar dunner wordt of volledig afwezig is. Het kan het hoekpunt aantasten, dat wil zeggen de bovenkant van de schedel, de tijdelijke kloven, de vorm van een kroon aannemen of de hele schedel aantasten.

Kaalheid bij vrouwen : Diagnostisch

De arts en meer specifiek de dermatoloog stelt de diagnose kaalheid. Deze diagnose hangt af van de topografie, dwz de verdeling van de lokalisatie van de alopecia en het onderzoek van het haar. ” Tegenwoordig hebben we ook een techniek die dermatoscopie wordt genoemd”, legt Dr. Vabres uit. Het maakt het mogelijk om het haar te onderzoeken en is vooral nuttig bij alopecia areata, omdat het uiterlijk van het haar tijdens deze ziekte zeer karakteristiek is: het is als gebroken en ziet eruit als uitroeptekens, dat wil zeggen dat ze aan de basis versmald zijn.

Lees ook :- Doorzichtig bultje op ooglid

Kaalheid bij vrouwen : Behandelingen

Om het probleem beter op te lossen, vooral bij vrouwen, en om de beste resultaten te verkrijgen met de meest geschikte oplossingen, is het essentieel voor de tricholoog of chirurg om allereerst te begrijpen welke vorm van alopecia de patiënt treft.

We hebben de psychologische component al besproken en hoe nog gevoeliger de kwestie bij vrouwen is: juist om deze reden is het goed om alle noodzakelijke onderzoeken te doen voordat pseudo-oplossende therapieën worden toegewezen. Het startpunt voor het evalueren van het type alopecia dat aan de gang is, wordt in elk geval weergegeven door het trichogram, een eenvoudig microscooponderzoek waarmee we kunnen vaststellen in welke staat de follikels van het getroffen gebied zijn, in welke fase van de groeicyclus ze zich bevinden en als dystrofische haren aanwezig zijn. De resultaten, vergeleken met de standaardparameters, en gecombineerd met het volledige klinische beeld van de patiënt, laten toe om een ​​nauwkeurige diagnose te stellen.

De meeste niet-chirurgische behandelingen, die bestaan ​​tegen alle vormen van alopecia, bestaan ​​uit plaatselijke behandelingen of systemische farmacologische therapieën, met name gebruikt door vrouwen, die tot doel hebben verder haarverlies te vertragen of de hergroei ervan te bevorderen. Vanzelfsprekend moet worden opgemerkt dat deze behandelingen alleen kunnen werken in gevallen waarin de follikels nog actief zijn of in ieder geval niet volledig zijn geatrofieerd en dus niet in de aanwezigheid van cicatriciale alopecia.

Voor de meeste waargenomen gevallen bevestigen de testresultaten dat de belangrijkste oorzaak van het dunner worden androgenetische alopecia is.

Allereerst, om te begrijpen of het echt alopecia androgenetica is, moeten alle andere mogelijke oorzaken worden uitgesloten, zoals medische problemen, hormonale disfuncties (het eerste vrouwelijke orgaan dat wordt gecontroleerd is de schildklier!) of het gebruik van medicijnen met bepaalde bijwerkingen; dan moet de medische geschiedenis van de patiënt worden geëvalueerd om vast te stellen of er erfelijkheid is of niet. Als de diagnose wordt bevestigd, zijn de remedies om kaalheid te verminderen of op zijn minst te stoppen bijna hetzelfde voor zowel mannen als vrouwen, zelfs als sommigen van hen in het voordeel van de laatste lijken te werken.

Vaak wordt in vrouwelijke therapieën ter bestrijding van alopecia androgenetica het gebruik van anti-androgene geneesmiddelen gezien, die door te concurreren met androgeenhormoonreceptoren, hun remming veroorzaken om hun negatieve biologische effecten te voorkomen. Vaak worden deze stoffen trouwens ook gebruikt bij het eerder genoemde hyperandrogenisme, gekoppeld aan het polycysteus ovarium syndroom (PCOS).

Onder de meest effectieve anti-androgenen voor de niet-chirurgische behandeling van vrouwelijke alopecia androgenetica vinden we:

• Oestrogeen: verlaagt het vrije testosterongehalte in de bloedbaan
• Cyproteronacetaat: door de receptoren te blokkeren, remt het de activiteit van testosteron en DHT
• Melatonine: zowel als antiandrogeen als topisch gebruikt, omdat het effectief lijkt te zijn bij het verhogen van het aantal haren in de anagene fase
• Spironolacton: bindt aan DHT-receptoren, waardoor de concentratie tot 50% wordt verlaagd. Het is sterk feminiserend, daarom kan het alleen door vrouwen worden gebruikt.

Een aparte discussie voor finasteride, voor uitsluitend mannelijk gebruik zoals bij vrouwen zou het ernstige misvormingen veroorzaken bij een mogelijke foetus.

Lees ook :- Herpes zoster gelaat

Wat zijn de factoren die vrouwelijke kaalheid verergeren?

• De stress
  Stress heeft het effect van het stimuleren van de activiteit van de bijnieren (waarvan we ons herinneren dat ze 60% van de mannelijke hormonen bij vrouwen produceren), dus de productie van androgene hormonen, dus de productie van DHT die uiteindelijk de eiwitten zal aanvallen die de levenscyclus reguleren van het haar en bevordert zo de ongunstige evolutie van alopecia bij vrouwen.
• Schildklier
  Deze klier produceert schildklierhormonen die alle stofwisselingsprocessen van het lichaam regelen. Haar rol staat dan ook absoluut centraal. Als het te veel hormonen genereert, wordt het hyperthyreoïdie genoemd. Als het niet genoeg genereert, wordt het hypothyreoïdie genoemd. In het ene geval, net als in het andere, zien we heel vaak negatieve gevolgen voor de levensduur van het haar, waardoor de kaalheid versnelt.
• tekortkomingen
  Veel gebreken kunnen een negatieve invloed hebben op de levensduur van het haar. We noemen vaak groep B-vitamines, vitamine C of zink. Onze ervaring leert echter dat twee tekortkomingen in het bijzonder de vrouwelijke patroonkaalheid aanzienlijk versnellen: ijzertekort en vitamine D-tekort.
• Ijzertekort
  IJzertekort leidt meestal tot verergering van alopecia bij vrouwen. IJzer speelt inderdaad een essentiële rol in het metabolisme van rode bloedcellen, die de bijzondere functie hebben om de door de longen geproduceerde zuurstof naar de cellen te verdelen. Echter, met name door menstruatieverlies en zwangerschappen, hebben vrouwen veel vaker een ijzertekort dan mannen.
• De basale cellen van het haar zijn minder goed geoxygeneerd en zullen het veel moeilijker hebben om zichzelf te dupliceren om keratine te produceren. Een ijzertekort zal dus een zeer negatief effect hebben op de haargroei en alopecia. Voedingsmiddelen die rijk zijn aan ijzer vind je op de website van het Nationaal Agentschap voor Gezondheid, Veiligheid, Voedsel, Milieu en Werk (ANSES).
• Vitamine D-tekort
  Een vitamine D-tekort veroorzaakt vroegtijdige veroudering van de haarzakjes met als gevolg haaruitval en minder vernieuwing van het haar dat uitvalt. Vitamine D-tekort is daarom de vriend van kaalheid en de vijand van gezond haar!
• Vitamine D wordt ofwel gesynthetiseerd door het lichaam onder invloed van de zon, of geleverd door voedsel. Dus mensen die minder dan anderen aan de zonnestralen worden blootgesteld (winter, mensen die weinig naar buiten gaan) zullen meer kans hebben om een ​​significant tekort te ontwikkelen, wat een direct effect zal hebben op het ontstaan ​​van kaalheid. Natuurlijk is het mogelijk om dit tekort te compenseren door een dieet te volgen dat is samengesteld uit producten die rijk zijn aan vitamine D. We nodigen u uit om de website van het Nationaal Agentschap voor Gezondheid, Veiligheid, Voedsel, Milieu en Werk (ANSES) te raadplegen om erachter te komen welke voedingsmiddelen zijn rijk aan vitamine D.