Luizen in haar

Een besmetting met hoofdluis wordt meestal pas na 3 tot 5 weken merkbaar – zo laat dat de kleine rupsen zich meestal al naar school of kleuterschool hebben verspreid. Symptomen van hoofdluis kunnen soms ernstige jeuk en roodheid van de hoofdhuid zijn. Met een luizenkam kunt u luizen en neten duidelijk herkennen en vervolgens een passende therapie starten met een middel tegen luizen. Wat is belangrijk?

Hoe zien luizen eruit?

Een besmetting met hoofdluis begint verraderlijk. Vaak duurt het enkele weken voordat kruipende luizen daadwerkelijk worden opgemerkt of door jeuk worden opgemerkt. Als er op uw school hoofdluis is gemeld, of als u vermoedt dat uw kind luizen heeft, is het belangrijk dat u uw kind grondig onderzoekt.

Hoe zien hoofdluizen eruit?

De levenscyclus van luizen is verdeeld in 3 fasen: de net (het ei), de nimf en de volwassen luis.

• Neten zijn grijsachtige, beige of geelachtige ovale eieren, zo groot als een zandkorrel. Ze plakken aan het haar, in de buurt van de hoofdhuid, en zien eruit als roos. De neten komen uit en worden na 9 tot 10 dagen nimfen.
• De nimfen zijn babyluizen. Ze zien eruit als volwassen luizen, alleen kleiner.
• Volwassen luizen zijn ongeveer zo groot als een sesamzaadje. Ze zijn moeilijk te zien. Ze kunnen tot 30 dagen op de hoofdhuid van dezelfde persoon leven, maar ze sterven binnen 2 dagen wanneer ze er vanaf gaan.

Lees ook :- Strontje oog doorprikken

Luizen in haar : Symptomen

De hoofdluis is niet gevaarlijk voor de gastheer, maar wel vervelend. Jeuk, die vaak intens is, dwingt de getroffenen om constant op hun hoofd te krabben. Dit komt omdat de hoofdluizen kwijlen in de kleine wonden die ze maken om te voorkomen dat het bloed stolt. Het veroorzaakt een lokale immuunreactie: het lichaam reageert op het vreemde speeksel met jeuk en de vorming van karmozijnrode papels op de plaats van de steek.

Regelmatig hoofd krabben kan krassen achterlaten die zelfs kunnen bloeden. Deze huidafwijkingen kunnen gemakkelijk ontstoken raken, wat kan leiden tot een eczeem-achtige uitslag (“luizeneczeem”). Bovendien kunnen bacteriën zich gemakkelijk vestigen op de beschadigde hoofdhuid. Deze bacteriële superinfectie kan ervoor zorgen dat de lymfeklieren in het hoofd en de nek opzwellen.

Vanwege de jeuk slapen de getroffenen vaak erg onrustig.

Lees ook :- Bacteriële infectie huid

Hoe zich te ontdoen van hoofdluis

Als u merkt dat een kind, of een ander gezinslid, besmet is met luizen, moet u controleren of alle andere gezinsleden niet besmet zijn. Dan moet iedereen dezelfde dag nog met de behandeling beginnen om te voorkomen dat luizen op elkaar worden overgedragen.

Er zijn tal van insectendodende producten op de markt: poeders om op de huid of kleding aan te brengen, shampoos, lotions of sprays. Het meeste is gebaseerd op pyrethrum-extract of synthetische pyrethroïden, zoals tretramethrin, zeer effectief bij het uitroeien van luizen.

De fijngetande stalen kam is erg handig voor het verwijderen van dode eitjes en parasieten.

Sommige producten zorgen na een paar dagen voor een extra cyclus om zelfs de luizen te doden die aan de eerste toediening zijn ontsnapt en vooral om de eitjes te elimineren die, indien overleefd, een nieuwe besmetting zouden kunnen veroorzaken.

Bovendien is het noodzakelijk om de lakens en kleding te desinfecteren, ze te wassen in water op 60 ° C of te drogen (met name de hoeden, petten of hoofdbanden), of de kleding 48 uur in de open lucht te laten (luizen overleven niet lang verwijderd van de hoofdhuid). Voorwerpen of speelgoed die in contact zijn gekomen met de besmette persoon moeten 2 weken in de open lucht of binnen bewaard worden. Kammen, borstels en clips moeten grondig worden gewassen en gedesinfecteerd door ze minstens 10 minuten in zeer heet water onder te dompelen.

Wat de schaamluis betreft, is het raadzaam om de haren van de aangetaste delen te scheren, eieren en parasieten te verwijderen en de behandeling met insectendodende producten uit te voeren door ze op de aangetaste plekken te wrijven. Uiteraard is het noodzakelijk om te controleren of de behandeling effectief is geweest en indien nodig de toepassing na 4-7 dagen te herhalen. Ook de partners van de besmette personen zullen dezelfde procedure moeten volgen.

Lichaamspediculosis is nu vrij zeldzaam in Italië, maar er komen van tijd tot tijd gevallen voor. Besmette mensen moeten zich grondig wassen met insecticide en gebruikte kleding wassen met kokend water en insecticide. Het type product dat het meest effectief is gebleken, is het gebruik van insectendodend poeder. Het moet worden aangebracht op het oppervlak van de kledingstukken dat in contact is geweest met het lichaam, met nadruk op de naden, op de plooien, maar ook in de zakken, in de manchetten en in de bevestigingen van de knopen. Dezelfde behandeling moet worden uitgevoerd met de bedden, netten, matrassen, kussens, dekens. Lakens en kleding moeten worden gewassen met water op 90 ° C, of ​​droog gewassen op een temperatuur van 70 ° C, gedurende een uur.

Lees ook :- Schimmelinfectie billen volwassenen

Hoe wordt hoofdluis behandeld?

Gebruik geen hoofdluisproduct tenzij u levende luizen in het haar van uw kind heeft gevonden. Als een gezinslid hoofdluis heeft, controleer dan het haar van alle leden.

Er zijn verschillende behandelingen om van hoofdluis af te komen.

Insecticiden

Insecticiden zijn chemicaliën die insecten doden. In Canada zijn 2 insecticiden goedgekeurd voor de behandeling van hoofdluis:

pyrethrine (te vinden in R+C Conditioning Shampoo),
permethrin (in Nix of Kwellada-P conditioner producten),

Pyrethrin en permethrin zijn veilig voor de mens. Ze zijn zonder recept verkrijgbaar. In de loop van de tijd zijn luizen resistent geworden tegen bepaalde chemicaliën die worden gebruikt om ze te doden. Sommige producten zijn misschien minder effectief dan voorheen, maar ze zijn nog steeds het proberen waard.

De toepassing van insecticiden:

• Volg strikt de aanwijzingen op de verpakking.
• Laat shampoo of conditioner niet langer in het haar zitten dan aangegeven.
• Spoel het haar na de behandeling goed uit met koud water. Het is het beste om ze in de gootsteen af te spoelen in plaats van in bad of onder de douche, om te voorkomen dat andere delen van het lichaam van uw kind in contact komen met het product.
• Herhaal de behandeling na 7 tot 10 dagen, als er nieuwe luizen zijn uitgekomen.

Soms veroorzaken deze behandelingen jeuk of een licht branderig gevoel op de hoofdhuid. Als uw kind dus na de behandeling krabt, hoeft hij niet per se nog hoofdluis te hebben.

Niet-insecticide producten

• Isopropylcyclomethicon myristaat (Resultz) is goedgekeurd in Canada, maar mag alleen worden gebruikt bij kinderen van 4 jaar en ouder. Het product droogt de luis uit, die sterft. Het moet 10 minuten later op de droge hoofdhuid worden aangebracht en met lauw water worden afgespoeld, daarna de behandeling na een week herhalen.
• Dimethicone Siliconenolie (NYDA) is effectief tegen levende luizen, nimfen en neten. Het wordt niet aanbevolen voor kinderen jonger dan 2 jaar. Een tweede behandeling wordt aanbevolen na 8 tot 10 dagen.
• 5% benzylalcohollotion (Ulesfia) is effectief tegen levende luizen, maar een tweede behandeling wordt aanbevolen na 9 dagen.

Deze producten zijn over het algemeen duurder dan insecticiden. We weten niet of ze beter werken.

Andere behandelingen

• Sommige mensen stellen huismiddeltjes voor, zoals mayonaise, vaseline, olijfolie, azijn of margarine. Hoofdluizen kunnen moeite hebben met ademhalen van deze producten, maar ze zullen waarschijnlijk niet doodgaan.
• Er zijn maar weinig gegevens die het nut aantonen van het gebruik van alleen de doorgang van de fijne kam in nat haar om hoofdluis te verwijderen.
• Er zijn geen geverifieerde gegevens die erop wijzen dat producten zoals tea tree olie of aromatherapie effectief zijn bij de behandeling van hoofdluis.
• Ivermectine is een medicijn dat oraal (via de mond) kan worden ingenomen of als crème kan worden gebruikt, maar het is niet goedgekeurd in Canada.
• Gebruik nooit benzine of kerosine. Deze producten kunnen extreem gevaarlijk zijn.

Luizen in haar : Preventie

Hoofdluis is niet met zekerheid te voorkomen. Als een kind echter hoofdluis heeft, zijn er dingen die u kunt doen om de verspreiding ervan te voorkomen. Ze worden bijna altijd overgedragen via hoofd-aan-hoofdcontact tussen kinderen.

Omdat hoofdluizen elke 2 tot 4 uur bloed moeten zuigen, kunnen ze meestal niet lang buiten de hoofdhuid overleven. Als een luis van zijn kop valt, is hij al na een paar uur opgedroogd. Hun eieren moeten ook dicht bij de hoofdhuid zijn, omdat de jongen warme temperaturen nodig hebben om uit te komen. Daarom is overdracht via objecten onwaarschijnlijk. Helemaal uit te sluiten is dit echter niet – als u aan de veilige kant wilt blijven, zorg er dan voor dat kinderen bijvoorbeeld geen mutsen, sjaals of borstels delen.

• Maak kammen, borstels en haarclips grondig schoon met warm water en zeep en laat ze een paar dagen ongebruikt,
• was gebruikt beddengoed, pyjama’s, kleding en handdoeken op 60 graden of stop ze in de droger,
• Sluit kleding en voorwerpen zoals knuffels die niet op 60 graden gewassen mogen worden drie dagen in een plastic zak.

Huisdieren hebben geen behandeling nodig: Hoofdluizen besmetten geen dieren, alleen mensen. Ook het desinfecteren van het appartement of zelfs het sproeien van insecticiden is niet nodig.

Middelen om hoofdluis te elimineren

De eerste stap om van deze vervelende parasieten af te komen, is een zorgvuldige keuze van het te gebruiken product, eventueel op advies van de apotheker; onder de plaatselijke preparaten hebben shampoos, crèmes, gels of schuimen de voorkeur, terwijl lotions voor kinderen en voor sommige astmapatiënten irriterender kunnen zijn. Aan de andere kant worden poeders over het algemeen niet aanbevolen, vooral bij kinderen, vanwege het risico dat gepaard gaat met mogelijke inademing.

De instructies voor gebruik op de producten moeten strikt worden gevolgd, zowel wat betreft timing als toepassingsmethoden, aangezien veel storingen precies te wijten zijn aan een onjuist gebruik van antiparasitaire preparaten.

Het fenomeen resistentie is ook vrij goed bekend: er zijn verschillende gevallen van resistentie door de parasiet gedocumenteerd voor malathion en verschillende pyrethroïden. In dit geval moet een ander product worden gekozen, misschien van een andere klasse, om de besmetting uit te roeien.

Handmatige verwijdering

De Engelse NHS suggereert een poging tot puur handmatige verwijdering als eerste benadering; het is noodzakelijk om een zeer fijnmazige kam te hebben (er zijn specifieke kammen voor de behandeling van pediculosis), te gebruiken na het wassen van het haar met een normale shampoo, gevolgd door overvloedige hoeveelheden conditioner.

Op dit punt is het noodzakelijk om het hele haar met de kam te behandelen, van de wortels tot de punten; het duurt meestal tussen de 10 minuten voor kort haar, tot 30 minuten of meer voor lang krullend haar.

De behandeling moet elke 4 dagen gedurende 5 keer nauwgezet worden herhaald, waarbij zowel de neten als de vitale parasieten worden verwijderd.

Producten voor uitwendig gebruik

De chemicaliën die aan de basis liggen van alle actuele producten op de markt kunnen worden ingedeeld in 3 categorieën:

• natuurlijke pyrethrines,
• Pyrethroïden (synthetische pyrethrines)
• Malathion

Er zijn ook andere stoffen die altijd topisch worden gebruikt, maar waarvan de werking minder effectief is dan die van de zojuist genoemde stoffen. Een middel tegen luizen wordt als goed beschouwd als het zowel neten (eieren) als nimfen en volwassen luizen kan elimineren: met andere woorden, als het erin slaagt om samen een pediculocidale en ovicide activiteit te hebben.

Onder deze mildere stoffen kunnen we het crotamiton noemen dat vooral op de symptomen werkt: het verzacht de jeuk maar heeft een slechte pediculocide werking.

Dimethicon, afgeleid van siliconen en bekend om zijn anti-meteorische eigenschappen, moet op de hoofdhuid en over de gehele lengte van het haar worden aangebracht. Door de luis volledig te bedekken, wordt de eliminatie ervan door verstikking bevorderd. De laatstgenoemde werkzame stof is relatief recent geïntroduceerd en is, omdat het goed wordt verdragen en vrij van belangrijke bijwerkingen, geïndiceerd voor kleine kinderen (na de leeftijd van 6 maanden) en tijdens de zwangerschap.

Hetzelfde werkingsprincipe wordt gedeeld door andere stoffen zoals dimethiconol, natriumbicarbonaat en siliciumdioxide.

Maar laten we nu eens nader kijken naar de drie eerder genoemde categorieën actieve ingrediënten, die de basis vormen van de meeste producten op de markt voor de behandeling van luizen.

Natuurlijke pyrethrines zijn esters (chemische verbindingen afgeleid van de vereniging van een alcoholmolecuul en een zuurmolecuul) die worden gewonnen uit pyrethrum, verkregen uit de bloemen van sommige soorten Chrisantemum.

Pyrethrine I en II, cinerine I en II, jasmoline I en II kunnen worden genoemd. Deze stoffen zijn gevoelig voor directe blootstelling aan licht en warmte en hun antiparasitaire activiteit is uitgeput wanneer ze uit het toepassingsgebied worden verwijderd; het is misschien om deze reden dat producten op basis van natuurlijke pyrethrines over het algemeen goed worden verdragen en geen resistentieverschijnselen geven.

Ze worden slecht door de menselijke huid opgenomen, in feite zijn gevallen van dermatitis en/of rhinitis zeldzaam. Deze stoffen doden de luis omdat ze neurotoxisch zijn voor het zenuwstelsel van de parasiet, die door ze door contact te absorberen verlamd sterft. Er zijn ook producten op basis van natuurlijke pyrethrines, versterkt door de toevoeging van piperonylbutoxide, een stof die de accumulatie van het actieve ingrediënt in de parasiet vergemakkelijkt, waardoor een grotere werkzaamheid wordt bepaald en tegelijkertijd het gebruik ervan in een verlaagd percentage in vergelijking met een ander niet-verbeterd product.

Pyrethroïden, synthetische pyrethrines, hebben dezelfde werkzaamheid en werkingsmechanisme als natuurlijke pyrethrines, maar ze zijn stabieler (ze zijn minder gevoelig voor warmte en licht) en hebben een langere werking in de tijd die overblijft, zelfs na verwijdering. van het product.

Dit aspect is positief voor de effectiviteit, die wordt verbeterd, maar het is ook een potentieel probleem omdat het resistentieverschijnselen kan veroorzaken. Tot de meest gebruikte pyrethroïden behoren permethrin (mengsel van zes gemodificeerde pyrethrinen), fenothrin, sumitrine, cypermethrin en deltamethrin.

Voor deze producten is het noodzakelijk om de behandeling na een week te herhalen, dit omdat de kunstmatige pyrethrines hun werking voornamelijk uitoefenen op de volwassen luis en minder effectief zijn op de eieren.

Pyrethroïden kunnen meestal lokale irritatie en jeuk veroorzaken die binnen een dag verdwijnen. Het is gebleken dat inname of langdurige blootstelling aan hoge doses permethrine sommige symptomen kan veroorzaken, zoals misselijkheid en braken, speekselvloed, buikpijn, temperatuurstijging, tremoren en convulsies tot verlamming. Met betrekking tot de toxiciteit tijdens de zwangerschap zijn er geen onderzoeken die de mutageniteit ervan aantonen.

Malathion is een organofosfor-anticholinesterase, dat verlamming van de luchtwegen veroorzaakt. De bijwerkingen zijn meer uitgesproken dan die van pyrethrines: als het door de huid wordt opgenomen, kan het zweten, hypersalivatie en intestinale hypermobiliteit veroorzaken. Als het bij volwassenen erg moeilijk is om dit te laten gebeuren, wordt het gebruik bij kinderen niet aanbevolen gezien de grotere doorlaatbaarheid van de hoofdhuid op pediatrische leeftijd.

Als het per ongeluk wordt ingenomen, bestaat er een ernstig risico op een ademhalingscrisis. Er zijn gels op de markt op basis van malathion (0,5%) opgelost in isopropanol (gebruikt als oplosmiddel), een ontvlambare alcohol die de kracht ervan versterkt. Meestal worden deze op malathion gebaseerde producten alleen gekozen als andere behandelingen niet het gewenste resultaat hebben gegeven, gezien deze mogelijke bijwerkingen van grotere ernst.