Lichen planus huidziekten

Lichen planus manifesteert zich in de vorm van roodachtige, jeukende en vaak plotseling optredende laesies; de lokalisatie is vooral geconcentreerd in specifieke delen van het lichaam, in de eerste plaats de flexoroppervlakken van

• pols,
• onderarm,
• lumbale regio
• en enkels;

op basis van de specifieke plaats waar ze voorkomen, kunnen verschillende subclassificaties van lichen planus worden beschreven.

De karakteristieke symptomatologie voorziet de aanwezigheid van de laesie, duidelijk zichtbaar voor het blote oog en vooral voelbaar omdat deze licht verhoogd is, die meestal sterk jeukt; het begint meestal met uitslag die zich presenteert als kleine, duidelijke rode of paarse bultjes, die later de neiging hebben om over te gaan in ruwe, schilferige plekken.

De diagnose is bijna altijd eenvoudig gebaseerd op lichamelijk onderzoek van de laesie door een dermatoloog. Soms, vooral bij atypische laesies of bij twijfel tijdens het onderzoek, kan het nodig zijn om het onderzoek te verdiepen door middel van een biopsie. Het histologisch onderzoek maakt het dus mogelijk om de diagnostische hypothese te bevestigen op basis van specifieke veranderingen, die met zekerheid kunnen worden toegeschreven aan lichen planus.

De belangrijkste therapie bij de behandeling van korstmos wordt vertegenwoordigd door corticosteroïden (cortison), die plaatselijk of oraal kunnen worden toegediend om de distributie door het lichaam te verzekeren.

Definitie van lichen planus

Op medisch gebied identificeert lichen planus een chronische inflammatoire dermatose van immunologische oorsprong, die voornamelijk de huid en slijmvliezen omvat, maar ook de nagels zijn vaak een locus van pathologisch belang.

Zoals kan worden geraden uit de immunologische aard van dermatose, is lichen planus niet besmettelijk en verschijnt het bij gevoelige personen wanneer hun immuunsysteem een ongerechtvaardigde aanval op de cellen van de huid en slijmvliezen veroorzaakt.
Het kenmerk van lichen planus is de vorming van papulaire laesies of jeukende plaques, vaak erosief, met een terugvallend verloop, maar gelukkig van een goedaardige aard.

Lichen planus is ook bekend als 4P-ziekte, afhankelijk van de typische klinische manifestaties van de ziekte: jeukende en paarse veelhoekige papels.

Lees ook :- Kind jeuk anus

Lichen planus huidziekten : Oorzaken

Het is nog niet definitief opgehelderd waarom sommige mensen lichen planus (lichen planus) krijgen. Er worden verschillende dingen verondersteld.

Immuunsysteemfalen

Er is veel dat suggereert dat lichen ruber planus een auto-immuunziekte is – d.w.z. een ziekte waarbij het afweersysteem (immuunsysteem) “per ongeluk” de lichaamseigen structuren aanvalt. Het lichaam valt zichzelf als het ware aan, in dit geval zijn antistoffen gericht tegen de lichaamseigen cellen in de onderste laag van de opperhuid (basale keratinocyten).

Tijdens het histologisch onderzoek van een huidmonster onder de microscoop ziet de specialist (de dermatohistoloog) onder andere een chronische ontstekingsreactie met tal van immuuncellen en dode huidcellen in het grensgebied van de epidermis en dermis in lichen planus . Bovendien is een onregelmatige verdikking van de bovenste huidlagen, inclusief de hoornlaag, merkbaar in de zieke huidgebieden. De ontstekingsreactie kan ook de haarzakjes aantasten en, als ze lang aanhouden, leiden tot hun atrofie (een atrofie, Griekse atrophia “wegkwijnen”). De aangetaste haren zijn voor altijd verloren. Deze fijne weefselsymptomen van de ziekte en de bevindingen van verschillende speciale immunologische tests op het weefsel suggereren dat lichen planus een auto-immuunziekte is.

Genen spelen ook een rol

Mensen wiens lichaamscellen bepaalde eiwitmoleculen (specifieke, zogenaamde HLA-antigenen) op hun oppervlak dragen, hebben een iets hoger risico om lichen planus op te lopen. Op basis van deze genetische aanleg kan contact met bepaalde triggers zoals virussen – vooral hepatitis C-virussen – of sommige medicijnen leiden tot lichen planus. Bij de overgrote meerderheid van de patiënten met korstmos ruber is het echter niet mogelijk om zo’n trigger te vinden.

Externe prikkels kunnen symptomen veroorzaken

Zodra iemand lichen planus heeft, kunnen niet-specifieke, externe invloeden lichen planus knobbeltjes veroorzaken op voorheen onopvallende delen van de huid. Voorbeelden van dergelijke prikkels zijn zonnebrand, een schuurband of krabben met je vingernagels. Ziekteplekken in de mond worden soms veroorzaakt door een slecht passend kunstgebit, zwaar roken of alcoholische dranken. Het is bijvoorbeeld ook bekend bij psoriasis dat huidveranderingen die typisch zijn voor de ziekte kunnen worden veroorzaakt door niet-specifieke lokale stimuli. De dermatoloog spreekt van een “isomorf irritatie-effect” of “Koebner-fenomeen” (naar de eerste beschrijver, de dermatoloog Heinrich Koebner).

Allergie – soms een co-trigger

Als een persoon een allergische reactie heeft op de ingrediënten in hun kunstgebit, tandvullingen of tandpasta, kan langdurig contact met de allergietrigger leiden tot chronische ontstekingen in het mondslijmvlies. Soms vormen zich vlekken van een lichen planus precies daar waar het slijmvlies in contact komt met de allergietrigger – zij het in de zin van een “Köbner-fenomeen” (zie hierboven). Dit is dus alleen het geval als er een allergie aanwezig is en, los daarvan, lichen planus. Lichen planus zelf is geen allergische ziekte! Contactallergieën voor prothesematerialen, tandvullingen en ingrediënten in tandpasta zijn overigens zeer zeldzaam.

Lees ook :- Wondjes in mond

Symptomen van lichen planus

De uitbarsting bestaat uit papels met een diameter van enkele millimeters, paars, afgeplat, stevig, droog, erg jeukend. De gevormde plaque is bedekt met witachtig geblokte strepen. Jeuk gaat vaak gepaard met de papels.

Deze laesies bevinden zich:

• Naar het voorste aspect van de pols en armen;
• In de bochten van de ellebogen;
• Op de lendenen en uitwendige genitaliën;
• Op de enkels en op de achterkant van de voet.

Laesies komen vaak voor op de nagels die broos worden of op de hoofdhuid (definitieve alopecia met littekens). Op de binnenkant van de wangen, op de tong en op de binnenkant van de lippen kan de ziekte resulteren in een witachtige laag die aan het slijmvlies hecht, zonder verlichting.

De uitslag ontwikkelt zich gedurende enkele weken of maanden en kan verdwijnen en gepigmenteerde macules achterlaten. Recidieven zijn mogelijk.

Lees ook :- Ontstoken ooglid besmettelijk

Diagnose van lichen planus

• Medische evaluatie
• huidbiopsie

Meestal stellen artsen de diagnose op basis van het uiterlijk van de uitslag en de locatie in het lichaam. Omdat veel andere aandoeningen echter kunnen lijken op lichen planus (zoals lupus erythematosus op het lichaam en candidiasis of leukoplakie van de mond), doen artsen meestal een biopsie (onderzoek van het weefsel onder een microscoop).

Na de diagnose kunnen artsen andere levertesten en tests voor leverinfecties uitvoeren.

Lichen planus behandeling

De therapie wordt uitgevoerd met cortisone zalven en crèmes. Om zeer dikke knobbeltjes te behandelen, is het raadzaam om het product een nacht te laten zitten onder foliezwachtels. Dit intensiveert de penetratie van het ontstekingsremmende actieve ingrediënt. Het is mogelijk dat een arts cortisone rechtstreeks in bijzonder zwaar getroffen gebieden injecteert. Omdat lichen planus een zeer hardnekkige aandoening is, komt herhaling (herhaling) van genezen knobbeltjes vaak voor als de behandeling met cortisone wordt stopgezet.

Lichttherapie (fototherapie) heeft daarom een ​​extra ondersteunend effect bij de behandeling van de buitenhuid in combinatie met cortisone. De patiënt wordt vier keer per week enkele minuten blootgesteld aan UVA-licht in het kantoor van een dermatoloog. Eerst wordt een crème met de werkzame stof psoraleen op de huid aangebracht. Dit verhoogt de effectiviteit van het ultraviolette licht (UVA) dat vervolgens aan de huid wordt blootgesteld. Consistentie en doorzettingsvermogen werpen hun vruchten af ​​bij deze vorm van behandeling: nadat de knobbeltjes zijn genezen met lichttherapie, komen ze meestal niet meer terug.

De behandeling van korstmos ruber muscosae (slijmvliezen) is iets anders. Omdat crèmes of zalven met het speeksel zouden worden weggespoeld, worden hier kleefpasta’s, mondwateroplossingen of zuigtabletten gebruikt. Deze preparaten bevatten ook cortison. Om praktische redenen kan de ziekte echter niet worden behandeld met lichttherapie. Dus jarenlang gebruik van cortisone voor genezing is onvermijdelijk. Om het zieke mondslijmvlies niet verder te irriteren, is het vermijden van nicotine, alcohol, gekruid en zuur voedsel essentieel in het genezingsproces.

In bijzonder ernstige gevallen of wanneer het haar en de nagels zijn aangetast, worden tabletten gebruikt om de ziekte van binnenuit te bestrijden.

Lichen planus huidziekten : Preventie

Er zijn geen echte lijnen om de incidentie van korstmos te verminderen, vooral omdat we de echte oorzaak niet kennen; Uitgaande van de veronderstelling dat de predisponerende factoren talrijk kunnen zijn en allemaal met elkaar in wisselwerking staan, kunnen enkele kleine veranderingen in levensstijl nuttig zijn:

• Verminder perioden van hoge stress, omdat het immuunsysteem vatbaarder kan zijn voor allerlei soorten prikkels.
• Besteed bijzondere aandacht aan elke nieuwe laesie, vooral wanneer deze jeukt, en volg de evolutie ervan.
• In geval van jeuk, vermijd het verergeren van de situatie door herhaaldelijk te krabben.

Welke huismiddeltjes helpen bij lichen planus?

• Verkoelende kompressen: kompressen met koud water, zwarte thee of haverstrothee verlichten de jeuk. Herhaal het proces indien nodig meerdere keren.
• Zwarte komijnolie: bevat gamma-linoleenzuur en heeft een antibacteriële en ontstekingsremmende werking.
• Tea tree olie: De essentiële oliën van de tea tree hebben een ontstekingsremmende werking tegen de klachten op de huid en in de mond.
• Pasta Zinci: Zinkhoudende zalven verminderen jeuk en zorgen ervoor dat ontstekingen sneller genezen. Je kunt Pasta Zinci goedkoop krijgen in elke apotheek.
• Teer: Zalven of crèmes die teer bevatten, hebben een ontstekingsremmende werking. Het gebruik van teer moet worden verduidelijkt met een specialist.