Kale plekken op hoofd

Alopecia aerata is een ziekte die haaruitval veroorzaakt, maar op een heel bijzondere manier, en kan worden geïdentificeerd omdat de kale plekken cirkelvormig zijn. De reden dat deze kaalheid optreedt, is te wijten aan een aandoening die ervoor zorgt dat ons immuunsysteem de follikels aanvalt. We zullen alles uitleggen wat er vandaag bekend is over deze alopecia en of er een behandeling en genezing is.

Alopecia is een probleem dat een groot percentage van de huidige wereldbevolking treft, soms is het te wijten aan genetische oorzaken, andere aan gebrek aan hygiëne, gebruik van ongeschikte producten, seborrheic dermatitis, enz. Maar dan komt de luchtige alopecia en zet alles op zijn kop, want het is een heel specifiek type haarverlies dat kan optreden op het gezicht en het hoofd, of over het hele lichaam. Dit type alopecia kan ook iets specifieks en anekdotisch zijn, of dat we plotseling alle schoonheid van het lichaam verliezen.

Het is gemakkelijk om alopecia aerata te detecteren, en het zal gemakkelijker zijn als we deze tekst hebben gelezen waarin we de oorzaken, de symptomen uitleggen. diagnose, behandeling en het al dan niet genezen van dit type ziekte.

Haar vormt een zeer belangrijke barrière tussen externe organen en middelen zoals zweet, vuil en andere. Zonder wenkbrauwen zou met alle rust van de wereld zweet in de ogen komen, net zoals we zonder haar in het genitale gebied meer vatbaar zouden zijn voor irritatie en infecties.

Het is een beetje ironisch, want onderarmhaar zorgt ervoor dat zweet slecht ruikt, aangezien zweet zout water is, maar als het in contact komt met bacteriën op de huid en het haar, dan komt de slechte geur.

Kale plekken op hoofd : Oorzaken

Kaalheid heeft verschillende oorzaken en factoren die het optreden ervan vergemakkelijken.

Genetische factoren

Volgens de onderzoekers liggen twee genen aan de basis van haarverlies: het X-chromosoom en het 20-chromosoom. Het X-chromosoom wordt alleen van moeder op zoon overgedragen. Chromosoom 20 is verantwoordelijk voor haarverlies na de leeftijd van 45 jaar en kan zowel van moeder op zoon als van vader op zoon worden overgedragen.

Hormonen

Androgene alopecia, vooral bij mannen, kan ook te wijten zijn aan een progressieve afname van mannelijke hormonen. Bij vrouwen treedt kaalheid meestal op tijdens de menopauze of zelfs na de bevalling. In dit geval is het in de eerste plaats een belangrijke hormonale verandering.

Andere factoren

Stress, slechte voeding of zelfs bepaalde medicijnen kunnen kaalheid bij zowel mannen als vrouwen verergeren.

Lees ook :- Liesschimmel smetplekken lies

Kale plekken op hoofd : Symptomen

Circulair fragmentarisch haarverlies is het enige echte symptoom van deze ziekte en degene die het kenmerkt. Er zijn ook gevallen van mensen met alopecia die last hebben van zwelling in het gebied, jeuk, jeuk en pijn.

Als algemene regel geldt dat de kringen van alopecia die deze ziekte veroorzaakt tussen 1 cm en 4 cm zijn, ze laten een ronde en gladde vlek achter, bovendien verschijnt er slechts 1 vlek en verschijnen er plotseling meerdere. Het tast vooral de hoofdhuid aan, maar er zijn er die er last van hebben in de baard, wenkbrauwen, benen, intieme zones, armen, enz.

De periode tussen het verschijnen van de eerste cirkel en het verlies van al het haar is meestal 6 maanden, maar als we snel met de behandeling beginnen, kunnen we de situatie omkeren, hoewel er geen 100% kans is.

Een ander symptoom dat verband houdt met deze ziekte is de gezondheid van de nagels. Als onze nagels barsten hebben, kan dit verband houden met kale plekken op het hoofd.

Lees ook :- Hoe ziet een aambei eruit

Kale plekken op hoofd : Diagnose

Het patroon van haaruitval en de uitspraken van de getroffenen over de symptomen zijn meestal onthullend. De arts onderzoekt echter het lichaamshaar als geheel, de huid en de nagels. Omdat bij alopecia areata nagelveranderingen zoals zogenaamde gevlekte of gegroefde nagels vaker voorkomen.

Bij onderzoek van de hoofdhuid, bijvoorbeeld met een dermatoscoop, zijn op de kale plekken de minuscule poriën van de haarzakjes te zien. Dat ze nog zichtbaar zijn, is een teken dat de haren in principe terug kunnen groeien. Zie de sectie Symptomen hierboven voor de korte, gebroken haren aan de rand van de kale plekken.

Aan de randen naast de kale plekken kunnen de haren vaak makkelijk worden uitgetrokken. Soms vindt de arts ook gezwollen lymfeklieren achter de oren. De dermatoloog sluit eventuele bijkomende ziekten uit in samenwerking met de huisarts en zo nodig met andere specialisten.

Lees ook :- Rode hond symptomen

Kale plekken op hoofd : Behandeling

Circulair haarverlies hoeft niet per se te worden behandeld, omdat bij de meerderheid van de getroffenen het haar op de kale plekken na een bepaalde tijd vanzelf teruggroeit. Of een arts therapie aanbeveelt, hangt meer af van het geduld van de getroffenen en hoeveel ze last hebben van de kale plekken.

Vooral wanneer de alopecia areata duidelijk zichtbaar is, betekent dit voor veel mensen een sterke emotionele belasting. In deze gevallen is een diagnose gemakkelijk voor de dermatoloog. Als het haarverlies niet precies kan worden vastgesteld, zal de arts de hoofdhuid en het haar nader onderzoeken na een gedetailleerde bespreking van de medische geschiedenis en andere ziekten. Hiervoor kan hij met een trekproef controleren hoe stevig de haar in de huid verankerd is. Een trichogram kan worden gebruikt om de conditie van het haar onder de microscoop te bepalen. Laboratoriumbevindingen kunnen worden gebruikt om andere ziekten uit te sluiten, zoals schildklierdisfunctie.

De oorzaak van circulair haarverlies is niet te behandelen; Dit betekent dat een hernieuwde opflakkering niet kan worden voorkomen; in het beste geval kan het symptomatisch worden genezen. Er zijn twee mogelijkheden: een lokale of externe, zogenaamde topische behandeling en een therapie met tabletten, een zogenaamde systemische therapie. Welk type de dermatoloog aanbeveelt, hangt af van hoe groot de kale plek is en hoeveel gebieden zijn aangetast.

• Zink: Bij zwak cirkelvormig haarverlies kunnen de getroffenen zink innemen; een effect is niet voldoende wetenschappelijk bewezen.
• Glucocorticoïden (bijv. cortison): Cortison onderdrukt immuunreacties. De verwante actieve ingrediënten (bijvoorbeeld mometason, betamethason, amcinonide, clobetasolpropionaat) worden rechtstreeks op de aangetaste gebieden aangebracht als een crème, oplossing of schuim. De actieve ingrediënten kunnen ook onder de huid van de kale plekken worden geïnjecteerd. Ze worden ook systemisch gebruikt als tabletten (prednisolon), als shocktherapie met daaropvolgende afbouw. Een groot nadeel van systemische therapie zijn de talrijke bijwerkingen, en na het stoppen van de therapie kan het haar weer uitvallen.
• Topische immuunreactie met contactallergenen (bijv. difenylcyclopropenon, squarinezuurdibutylester): Difenylcyclopropenon (DCP) veroorzaakt een allergie op het haarloze gebied. Dit leidt het immuunsysteem af dat ervoor zorgt dat het haar uitvalt, omdat het bezig is met de afweerreactie. Het haar kan weer teruggroeien. Bijwerkingen zijn onder meer roodheid, jeuk, mogelijk gezwollen lymfeklieren en eczeem. DCP wordt beschouwd als de meest succesvolle therapie voor fragmentarisch haarverlies. De therapie is niet geschikt voor kinderen, zwangere vrouwen en vrouwen met een kinderwens.
• Calcineurineremmers (bijv. tacrolimus, pimecrolimus): Hoewel deze preparaten goede genezingssuccessen laten zien bij andere auto-immuunziekten, is tot nu toe bewezen dat ze niet effectief zijn bij circulair haarverlies.
• Biologische middelen (bijv. Alefacept, Etanercept): Biologische middelen zijn genetisch gemanipuleerde eiwitten. Tot nu toe is er geen succes geboekt met circulair haarverlies.
• PUVA-therapie: hier worden ultraviolette stralen gecombineerd met de werkzame stof psoraleen, waardoor de huid gevoeliger wordt voor licht. Het effect is controversieel en er is ook een risico op huidkanker.
• Thymuspeptiden: Peptiden afgeleid van de thymus zijn verkrijgbaar in shampoos en lotions, maar ook in tabletvorm en zouden het immuunsysteem reguleren. Het effect is controversieel onder experts.
• Calcipotriol: De ontstekingsremmende werkzame stof uit de vitamine D 3 familie wordt als crème aangebracht.

Hoe kun je haaruitval voorkomen?

Over het algemeen adviseren dermatologen een evenwichtige levensstijl en een zorgvuldige behandeling van het hoofdhaar. Als veel haar merkbaar uitvalt of als de hoofdhuid rood, jeukend of schilferig is, moet je zo snel mogelijk een dermatoloog raadplegen: een effectieve haarbehoudende therapie kan alleen snel worden gestart met een exacte diagnose.

Over het algemeen vergroten de volgende gedragsregels de kans op gezond, vol haar:

• Niet roken: Nicotine vernauwt de bloedvaten en beperkt de toevoer van voedingsstoffen naar de haarzakjes. Roken kan ook een negatief effect hebben op de hormonale balans (bij vrouwen kan het bijvoorbeeld de oestrogeenproductie remmen).

• Eet een uitgebalanceerde voeding rijk aan ijzer: Een gevarieerde voeding voorkomt tekorten aan voedingsstoffen; Vrouwen met zware menstruatiebloedingen moeten hun ferritinegehalte laten analyseren als ze symptomen hebben, omdat ijzertekort haaruitval kan veroorzaken.

• Voldoende slapen en bewegen: Tijdens de slaap regenereren de lichaamscellen, sport stimuleert de stofwisseling en de bloedcirculatie en vermindert stresshormonen.

• Verzorg je haar : Als je spaarzaam met haarverzorgingsproducten omgaat, gebruik dan geen hitte (krultangen, stijltangen, hete föhns), gebruik geen chemische behandelingen (permanenten, kleurstoffen, tinten, bleekmiddelen) of gebruik geen kapsels die belastend zijn op de hoofdhuid doe je alles goed. In het warme seizoen beschermt hoofddeksel het haar en de hoofdhuid tegen UV-schade.

• De hoofdhuid schoon houden en verzorgen: Regelmatig het haar wassen met een milde (pH-huidneutrale) shampoo, afgestemd op het betreffende haartype, beschermt tegen hoofdhuidinfecties. Cirkelvormige massages met de vingertoppen stimuleren de bloedcirculatie in de hoofdhuid en voorkomen tevens haaruitval: