Hoe ziet een melanoom eruit

Zwarte huidkanker (kwaadaardig melanoom) is een agressieve, zeer kwaadaardige huidtumor. In vergelijking met andere vormen van huidkanker verspreidt het zich relatief vroeg naar andere organen (metastasen). Maligne melanoom komt het meest voor tussen het 45e en 60e levensjaar. Steeds vaker worden echter ook jongere mensen ziek.

Definitie melanoom

Huidmelanoom is een kwaadaardige tumor die ontstaat uit melanocyten (huidcellen die melanine produceren), die zich ongecontroleerd beginnen te vermenigvuldigen.

Melanomen kunnen zich ontwikkelen op een intacte, gezonde en asymptomatische huid, of van een moedervlek (of naevus) die al bestaat sinds de geboorte (aangeboren) of die in de loop van het leven is ontstaan ​​(verworven). Soms kunnen deze kankers zich ook voordoen op het bindvlies en op het mond- of genitale slijmvlies.

Bij het ontstaan ​​van melanoom speelt overmatige blootstelling aan ultraviolette straling een centrale rol, voornamelijk vertegenwoordigd door zonnestralen maar in sommige gevallen ook door bruiningslampen. In feite kan deze blootstelling, indien intens en intermitterend, het DNA van huidcellen beschadigen en tumortransformatie veroorzaken. Ernstige zonnebrand opgelopen in de kindertijd en adolescentie verhoogt het risico op melanoom aanzienlijk.

Mensen met fototype 1-2 (lichte huid, met sproeten, licht haar en ogen) hebben een grotere aanleg om melanoom te ontwikkelen dan mensen met een donkere/olijfkleurige huidskleur en ogen, donker/zwart haar (fototype 4).

Bekendheid (het risico neemt toe als ten minste één ander geval van melanoom is opgetreden bij een of meer eerstegraads familieleden), genetica en toestanden van immunosuppressie kunnen ook het ontstaan ​​van kanker bevorderen.

Patiënten met een persoonlijke voorgeschiedenis van een eerder melanoom hebben ook een verhoogd risico op het ontwikkelen van andere huidkankers.

Andere factoren om op te letten zijn de aanwezigheid van een grote aangeboren naevus en de toename van het aantal verworven melanocytische naevi. Atypische (dysplastische) naevi kunnen worden beschouwd als voorlopers van een melanoom.

Het belangrijkste symptoom van huidmelanoom zijn de merkbare veranderingen in het uiterlijk van een moedervlek. In het bijzonder heeft een vermoedelijke laesie veranderingen in vorm (die onregelmatig, niet symmetrisch, met gekartelde randen, niet goed afgebakend, verward of met incisies) en in kleur (die niet homogeen is, met roodbruine, witte, zwarte vlekken of blauw in de mol zelf, of richting een donkere kleur). Een andere alarmbel wordt gegeven door de veranderingen in grootte (groter dan 6 mm en met een neiging tot progressieve vergroting, zowel in breedte als in dikte, in een vrij korte tijd), vooral als ze gepaard gaan met tekenen van ontsteking in de omliggende huid , met jeuk, spontane bloeding, ulceratie, gevoeligheid en het verschijnen van een knobbel of rood gebied.

Melanomen verschillen van elkaar in grootte, vorm en kleur (meestal zijn ze gepigmenteerd) en in de neiging tot uitzaaiing. Daarom worden 4 hoofdtypen onderscheiden: oppervlakkig verspreidend melanoom, lentigo maligna melanoom, acral lentigineus melanoom en nodulair melanoom.

Oppervlakkig verspreidend melanoom is de minst agressieve en meest voorkomende vorm (goed voor ongeveer 70% van alle huidmelanomen). Het komt het meest voor op de benen bij vrouwen en op de romp bij mannen.

Lentigo maligna melanoom komt vaker voor bij ouderen, heeft een langzame groeisnelheid en verspreidt zich zelden naar andere delen van het lichaam. Verschijnt op het gezicht of andere licht blootgestelde delen, meestal als een onregelmatig gevormde, asymptomatische, platte, bruine of gebruinde vlek op de huid.

Acral melanoom met sproeten is daarentegen zeldzamer. Het komt voor onder de nagels, op de handpalm of op de voetzool. Aanvankelijk lijkt het op een hematoom en kan het onopgemerkt blijven totdat het zich door het lichaam heeft verspreid.

Ten slotte is nodulair melanoom de meest agressieve vorm: het verspreidt zich snel, dringt diep weefsel binnen vanaf de vroegste stadia en verspreidt zich snel naar andere delen van het lichaam. Het is goed voor 10-15% van alle melanomen. Het komt vaak voor op het hoofd, de nek, de rug of de borst in de vorm van een donkergekleurde papel of als een plaque die in kleur varieert van parelwit tot grijszwart.

De ontwikkeling van metastasen hangt af van de diepte van de dermale invasie.

Lokale metastasen leiden tot de vorming van papels of satellietknobbeltjes, die min of meer gepigmenteerd kunnen zijn. Metastasen naar de huid of naar andere organen via de lymfe- en bloedroutes (vooral in de lever, longen, botten en hersenen) zijn ook mogelijk. Bij verspreiding is de prognose slecht.

Vroege diagnose (tot 1 mm penetratiediepte) is van groot belang bij de behandeling van melanoom, omdat het, als het snel wordt behandeld, bijna altijd te behandelen is.

Onderzoek van verdachte gepigmenteerde laesies vindt plaats na biopsie. De voorkeursbehandeling bestaat uit chirurgische resectie, eventueel met verwijdering van de dichtstbijzijnde lymfeklieren (schildwachtklieren) om de mogelijke aanwezigheid van micrometastasen te evalueren.

In geval van uitgezaaide ziekte is chemotherapie vereist; genezing is echter erg moeilijk.

Het zelfonderzoek van de huid door de patiënt zelf kan de identificatie van enkele verdachte kenmerken van de moedervlekken bevorderen, waardoor een vroege diagnose wordt vergemakkelijkt.

Lees ook :- Mee eters neus

Oorzaken en risicofactoren van melanoom

Er is nog steeds geen absolute zekerheid over de oorzaken die het optreden van een melanoom kunnen bevorderen, maar een van de belangrijkste risicofactoren wordt zeker vertegenwoordigd door overmatige blootstelling aan UV-stralen van de zon of bruiningslampen, en dit is de reden waarom de preventie van deze vorm van kanker die vooral op jonge leeftijd wijdverbreid is, houdt de noodzakelijke bescherming van de huid in en een beperking van de uren dat men wordt blootgesteld aan zonlicht, vooral wanneer de ultraviolette straling intenser is (lente-zomer).
In feite produceren ze veranderingen op het cellulaire DNA-niveau, wat op de lange termijn kan leiden tot de abnormale proliferatie van kankercellen.

Er zijn andere risicofactoren waarmee u rekening moet houden, namelijk:

• Een zeer lichte huidskleur hebben (fototypes 1-2);
• Een voorgeschiedenis hebben van herhaalde zonnebrand en zonnebrand, vooral in de kindertijd
• Een voorgeschiedenis hebben van langdurig gebruik van bruiningslampen, vooral vóór de leeftijd van 30;
• Veel moedervlekken hebben (tussen 50 en 100);
• Wees bekend met melanoom
• Een verzwakt immuunsysteem hebben (dit geldt voor bijna alle soorten kanker)
• Wees ouder dan 40 jaar.

Lees ook :- Steven johnson syndroom

Wat zijn de symptomen en hoe manifesteert het zich?

Huidmelanoom komt voornamelijk voor bij het verschijnen van een nieuwe moedervlek op de huid of bij veranderingen in het uiterlijk van een reeds bestaande moedervlek.
Hoe het te herkennen? De signalen die kunnen helpen bij het identificeren van een melanoom zijn samengevat in de afkorting ABCDE:

• Asymmetrie: in tegenstelling tot goedaardige naevi, die vaak een ronde vorm hebben, heeft melanoom een onregelmatige vorm;
• Rand: de omtrek van de mol is onregelmatig en onduidelijk;
• Kleur : de kleur is niet uniform binnen de moedervlek;
• Afmetingen: de mol verandert van vorm in breedte en dikte;
• Evolutie: kleur en vorm veranderen snel.

Andere symptomen om op te letten zijn jeuk, bloeding en klontervorming.

Diagnose van melanoom

De vroege diagnose van huidmelanoom is niet alleen afhankelijk van de arts: een periodiek zelfonderzoek van de huid maakt het in veel gevallen mogelijk om veranderingen in de moedervlekken te identificeren en om tijdig contact op te nemen met de dermatoloog.

Eerst voert de specialist een volledig onderzoek uit waarin hij de familiegeschiedenis evalueert en de aanwezigheid van tekenen en symptomen die typisch zijn voor huidmelanoom. Het visuele onderzoek van de huid wordt nauwkeuriger gemaakt dankzij het gebruik van epiluminescentie, een speciale techniek om de huid te vergroten en te verlichten. De zekere diagnose van huidmelanoom vereist echter een biopsie, waarbij een weefselmonster wordt genomen en vervolgens onder een microscoop wordt geanalyseerd.

Bovendien is het dankzij specifieke analyses van het weefselmonster mogelijk om de aanwezigheid van moleculaire mutaties te identificeren die typisch zijn voor sommige vormen van huidmelanoom en nuttig zijn voor het bepalen van de prognose en behandeling. Beeldvormingstests zoals thoraxfoto’s, CT-scans, PET-scans en MRI’s zijn nuttig om te bepalen of en waar de ziekte zich heeft verspreid.

Lees ook :- Schimmel tussen tenen

Hoe wordt melanoom behandeld?

De keuze van de behandeling hangt af van de kenmerken van het melanoom: het subtype, de locatie, het stadium van vooruitgang… ” Wanneer het melanoom meer dan 1 mm diep is, neemt de kans op herstel af: aan de andere kant een gedetecteerd melanoom voortijdig heeft een kans van 85% om te genezen – vandaar de noodzaak om snel te handelen!” benadrukt Dr. Jean-Baptiste Méric.

Bij een gelokaliseerd melanoom (met een lage mate van agressiviteit) is de referentiebehandeling chirurgie: het verwijderen van het melanoom via een chirurgische ingreep in het ziekenhuis, uitgevoerd onder algehele narcose. De chirurg zorgt ervoor dat alle kankercellen zijn verwijderd (ook in aangrenzende weefsels: soms is het nodig om nabijgelegen lymfeklieren te verwijderen) om de kans op herhaling te beperken.

Bij een verder gevorderd melanoom (eventueel met uitzaaiingen) kan de chirurgische ingreep worden aangevuld met een antikankerbehandeling – chemotherapie, immunotherapie, radiotherapie…

Hoe melanoom te voorkomen?

Melanoom is een tumor die grotendeels afhankelijk is van aanpasbare factoren, dus het is mogelijk om het risico van optreden te beheersen en te proberen het te verminderen; hier in detail, wat zijn de belangrijkste preventieregels:

• Vermijd overmatige blootstelling aan zonlicht, vooral op de heetste uren van de dag;
• Gebruik beschermende zonnecrèmes, vooral bij een lichte huid of aanleg voor huidkanker;
• Vermijd het gebruik van bruiningslampen;
• Controleer de huid regelmatig, zelfs op de meest ondenkbare punten;
• Zie geen plotselinge huidafwijkingen over het hoofd;
• Als u een genetische of familiale aanleg voor melanoom heeft, bedek dan de lichaamsdelen die gewoonlijk het meest aan licht worden blootgesteld.