Droge ogen symptomen

Jeuk, branderig gevoel, gevoel van vreemd lichaam – sommige van deze symptomen zijn heel bekend. Als de problemen echter steeds terugkeren of zelfs permanent optreden, kan dit een duidelijke indicatie zijn van de ziekte “droge ogen”, het zogenaamde sicca-syndroom.

Droge ogen symptomen : Definitie

Het droge-ogen-syndroom is een ziekte die wordt veroorzaakt door chronische uitdroging van het bindvlies en het hoornvlies, wat irritatie veroorzaakt. Het is voornamelijk te wijten aan een kwantitatieve vermindering of kwalitatieve wijziging van de traanfilm , die het oog bedekt en in de regel smeert en beschermt.

Een slechte productie of overmatige verdamping van tranen kan een complicatie zijn van blefaritis, conjunctivitis (inclusief allergische vormen) en andere inflammatoire oogziekten. Bovendien kan het droge-ogen-syndroom het gevolg zijn van systemische ziekten zoals het syndroom van Sjögren, systemische lupus erythematosus en reumatoïde artritis. Verder is de aandoening typisch op oudere leeftijd (door traanklieratrofie), bij vrouwen in de menopauze (door nieuwe hormonale balansen) en bij degenen die langdurig contactlenzen gebruiken, oogdruppels of bepaalde systemische geneesmiddelen (antihypertensiva, anxiolytische , slaappillen , antihistaminica en vele andere).

De meest voorkomende symptomen van het droge-ogen-syndroom zijn jeuk, branderig gevoel, irritatie en ongemak in het licht (fotofobie). Bovendien kan er een gevoel zijn van een vreemd lichaam dat aan het oog trekt en krabt, wazig zien, moeite met het openen van het ooglid bij het ontwaken, pijn en oculaire hyperemie (rode ogen). Oogvermoeidheid of vermoeidheid kan ook optreden en bij sommige patiënten verschijnt slijm in of rond het oog. Al deze verstoringen nemen toe na langdurige visuele inspanningen of in bepaalde omgevingscondities, zoals blootstelling aan wind of hitte of verblijf in stoffige, rokerige, geklimatiseerde of verwarmde omgevingen.

In ernstige gevallen wordt het oog blootgesteld aan meer wrijving door ooglidbewegingen en een groter risico op infecties. Bovendien kan het degenereren tot het verschijnen van laesies aan de externe structuren van het oog: littekens, neovascularisatie, infecties en ulceratie.

De diagnose is klinisch; oogonderzoek onthult veranderingen in het bindvlies en de traanfilm. Om de hoeveelheid tranen die in een bepaalde periode worden geproduceerd te evalueren, kan de Schirmer-test, die wordt uitgevoerd door kleine stroken absorberend papier aan de rand van het deksel te plakken, nuttig zijn. De traanfilmbreuktest daarentegen maakt een kwalitatieve evaluatie van de traanfilm mogelijk.

De behandeling is gebaseerd op het toedienen van kunstmatige tranen of bevochtigingsgels om de traanfilm te herstellen en de symptomen te verlichten. Verder is het corrigeren van onderliggende pathologieën (oogheelkunde en anderszins) en eventuele complicaties essentieel.

Lees ook :- Vlekjes op de huid

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van droge ogen?

Het wordt beschouwd als een multifactoriële ziekte, die wordt bepaald of begunstigd door meerdere aandoeningen, endogeen of omgevingsfactoren, waarvan sommige aanpasbaar zijn, andere gekoppeld aan individuele kenmerken.

• Leeftijd: door de jaren heen is gebleken dat de traanklieren een deel van hun functionaliteit verliezen door verschijnselen van atrofie, vermindering van de productie van tranen of het produceren van tranen met een veranderde samenstelling;
• vrouwelijk geslacht: het wordt meer beïnvloed in alle leeftijdsgroepen, maar vooral bij samenvallen met de menopauze, waarbij de productie van androgenen wordt verminderd;
• omgeving : blootstelling aan wind, stof, airconditioning, te droge of vochtige omgevingen;
• overmatige activiteit bij de videoterminals;
• verkeerd gebruik van contactlenzen;
• gebruik van systemische geneesmiddelen ( antihistaminica , psychotrope geneesmiddelen, antihypertensiva, anticholinergica, hormonale geneesmiddelen, chemotherapie) of lokaal (therapieën voor glaucoom, vasoconstrictoren);
• systemische pathologieën: reumatische en collageenziekten, arteriële hypertensie, diabetes mellitus, schildklierziekte;
• lokale pathologieën: allergieën, stoornissen van de klieren van Meibom, onvoldoende sluiten of overmatig openen van de oogleden, pterygium en andere veranderingen van het oogoppervlak.

Lees ook :- Seborroïsch eczeem tips

Droge ogen: Symptomen

Over het algemeen worden beide ogen aangetast door het droge-ogen-syndroom. De symptomen zijn als volgt:

• gevoel van zand in het oog;
• oog ongemak;
• tintelingen;
• lichte brandwonden;
• irritatie;
• fluctuerend wazig zicht;
• vermoeide ogen;
• aanwezigheid van slijm rond de ogen;
• moeite met het dragen van contactlenzen;
• gevoeligheid voor licht, wind, kou, rook, enz. ;
• jeukende ogen en soms rode ogen (maar niet altijd);
• overmatig scheuren;
• je ogen willen sluiten.

Schirmer-test

Er zijn soms gevoelens van droge ogen of oogongemakken wanneer het oog niet echt droog is.

Om het droge oog te objectiveren, kan de arts de Schirmer-test doen, bestaande uit het plaatsen van een speciaal absorberend papier in de ooghoek gedurende 2 minuten en het meten van de lengte van met tranen geïmpregneerd papier.

Lees ook :- Netelroos door stress

Droge ogen symptomen : Diagnose

Droge ogen is een klinische aandoening die zorgvuldig moet worden onderzocht, hoewel deze helaas vaak jarenlang onopgemerkt blijft, totdat ernstigere symptomen optreden.

Degenen die langdurig aanhoudende droge ogen hebben, moeten een oogarts raadplegen om de pathologie te identificeren.

De eerste stap van het diagnostisch proces bestaat uit de anamnestische verzameling, waarbij de arts kenmerken moet onderzoeken zoals:

• Tijdstip van aanvang van de stoornis
• Correlatie met atmosferische omstandigheden of werkactiviteit
• Andere reumatologische ziekten
• Andere bijbehorende symptomen
• Hormonale ziekten
• Gebruik van drugs

Het lichamelijk onderzoek van de patiënt maakt het daarentegen mogelijk om de aanwezigheid van eventuele systemische manifestaties te bepalen die verband houden met de toestand van droge ogen, evenals eventuele complicaties, zoals reflexhyperlacrimatie, cornea-ontsteking of de aanwezigheid van zweren in meer geavanceerde gevallen.

Naast een eerste algemene evaluatie wordt de patiënt onderworpen aan een reeks specifieke tests voor de studie van de oogfunctie, waaronder:

• Schirmer-test: evaluatie waarmee de basale traansecretie kan worden gekwantificeerd. Het wordt uitgevoerd door twee stroken ruitjespapier tussen het ooglid en het bindvlies te plaatsen en een paar minuten te wachten (meestal 5). Aan het einde wordt het gedeelte van de bevochtigde strip gemeten: onder een bepaalde waarde (10 mm) wordt het oog als droog gedefinieerd, waarvoor vervangende therapie nodig is. Als het bevochtigde gedeelte echter minder dan 5 mm is, wijst het resultaat op het syndroom van Sjögren.
• Break Up Time (MAAR) Test: bestaat uit het meten van het interval tussen de indruppeling van topische 0,5% fluoresceïne in het oog en het verschijnen van het eerste stipje op het hoornvlies. De traanfilm wordt onderzocht met behulp van een spleetlamp met een blauwfilter om de vlek op het hoornvlies te herkennen. Er worden drie opeenvolgende metingen uitgevoerd en een tijd van minder dan 10 seconden wordt als abnormaal beschouwd en is daarom indicatief voor traandisfunctie.
• Bengaalse roos of lissamine groen test: test gekenmerkt door het gebruik van twee kleurstoffen, Bengaalse roos en lissamine groen, die, indien geplaatst op het oogoppervlak, het mogelijk maken niet alleen de cellen in necrose te identificeren, maar ook de vitale cellen die echter worden beschermd door een onvoldoende laag traanfilm. Met deze technieken kunnen de milde of intermediaire vormen van de ziekte sneller worden beoordeeld.
• Antilichaamanalyse: om de aanwezigheid van het syndroom van Sjögren te evalueren, worden antilichamen zoals reumafactor (RF), SSa / Ro en SSb / La in het serum van de patiënt gezocht, mogelijk vergezeld van de aanwezigheid van een hypergammaglobulinemie op serumelektroforese , wat indicatief is voor overmatige productie van antilichamen.
• Scialografie of scialoTC: beeldvormend onderzoek gericht op het evalueren van de speekselklieren en hun anatomie en functie, waarmee de aanwezigheid van het syndroom van Sjögren of een tumor van de klieren zelf kan worden uitgesloten of bevestigd.
• Speekselklierbiopsie: door het verwijderen van een stukje weefsel uit de speekselklieren en de histologische analyse ervan, is het mogelijk om het syndroom van Sjögren te diagnosticeren of mogelijk de aard van een zwelling of een neoformatie te karakteriseren.

Behandel symptomen van droge ogen met oogdruppels

In de meeste gevallen zijn de symptomen van droge ogen goed te behandelen met oogdruppels. Het toedienen van zogenaamde traanvervangers verbetert de kwaliteit van de traanfilm – d.w.z. de samenstelling ervan – en hydrateert het oogoppervlak. Er zijn veel verschillende preparaten die wezenlijk verschillen in samenstelling en consistentie. Welke oogdruppels voor u geschikt zijn, hangt af van of u last heeft van een gebrek aan tranen of dat de samenstelling van de traanfilm is aangetast. Ook de frequentie en intensiteit van de symptomen spelen een rol. Samen met uw oogarts vindt u zeker de juiste voorbereiding.

Hyaluronzuur komt voor in de natuurlijke traanfilm en wordt vanwege zijn eigenschappen vaak gebruikt in oogdruppels om symptomen van droge ogen te behandelen. Oogdruppels met hyaluronzuur zijn verkrijgbaar als dunne, lichte druppels en in gelvorm, die langer op het oogoppervlak blijven. Als u permanent oogdruppels gebruikt, zorg er dan voor dat de druppels vrij zijn van conserveringsmiddelen. Conserveringsmiddelen kunnen het toch al geïrriteerde oogoppervlak nadelig beïnvloeden.

Als uw arts een stoornis in de lipidenlaag als oorzaak van uw droge ogen heeft vastgesteld, kan hij oogdruppels aanbevelen die extra lipiden bevatten. Oogdruppels met lipiden stabiliseren de beschermende lipidenlaag van de traanfilm zodat deze minder verdampt. Als u een aandoening van de klieren van Meibom of blefaritis heeft, is het reinigen en verzorgen van de ooglidrand een belangrijk onderdeel van de behandeling. De doorstroming van lipiden uit de klieren wordt verbeterd door warmte en ooglidmassage. Dit stabiliseert de traanfilm en verlicht de symptomen van droge ogen.

Is het mogelijk om dit syndroom te voorkomen?

Het is raadzaam om jaarlijks een oogonderzoek uit te voeren om het optreden van oogaandoeningen, zelfs asymptomatisch, te voorkomen.

Het droge-ogen-syndroom vereist nog meer nauwkeurigheid omdat het moeilijk te diagnosticeren is, de symptomen vaak variëren en overlappen met andere aandoeningen. Een vroege diagnose en een passend beheer van de symptomen zijn essentieel om het ongemak te verminderen en, voor zover mogelijk, de kwaliteit van het gezichtsvermogen van de patiënt te verbeteren.

Daarnaast is er in het San Pier Damiano Ziekenhuis een toegewijd multidisciplinair klinisch pad, om deze pathologie op een multidisciplinaire manier in te kaderen, naast de oogarts samen met de reumatoloog, KNO-arts en angioloog.