Allergische reactie insectenbeet

Of het nu een mug, daas, bij of wesp is: sommige mensen hebben een min of meer ernstige allergische reactie op de angel van sommige insecten. Voor sommigen kan deze allergische reactie gevaarlijk zijn en leiden tot anafylactische shock, ook wel bekend als allergische shock. Het is des te belangrijker om voorbereid te zijn op noodsituaties.

Vooral met de komst van de warmere seizoenen en de hoge luchtvochtigheid die ze kenmerkt, worden we vaak overspoeld door allerlei soorten insecten, die we soms niet eens een naam kunnen geven.

Geconfronteerd met een insectenbeet kunnen de gevolgen zeer variabel zijn, voornamelijk op basis van twee factoren:

• soort insect,
• individuele gevoeligheid.

In elk geval is het mogelijk om enkele symptomen te identificeren (typisch voor een allergische reactie en mogelijke infectie):

• jeuk,
• roodheid,
• gevoel van branderigheid of min of meer uitgebreid ongemak in het omliggende huidgebied,
• zwelling.

Aan de andere kant kunnen sommige patiënten meer algemene reacties ervaren (zoals keelongemak of een echt gevoel van verstikking) vanwege de subjectieve gevoeligheid voor het gif van bepaalde specifieke insecten.

Een nauw verwant aspect houdt daarentegen verband met de mogelijkheid om te worden geïnfecteerd door specifieke ziekten die het insect, als vector, kan overbrengen van het ene individu naar het andere, of zelfs van de ene geografische regio naar de andere (denk in dit geval aan sommigen ziekten, gelukkig zeldzaam in onze streken, zoals malaria).

Ten slotte is er de mogelijkheid van superinfectie door specifieke micro-organismen (voornamelijk bacteriën die de neiging hebben om het huiddistrict te koloniseren), mogelijk begunstigd door slechte hygiënische omstandigheden.

Er zijn geen echte richtlijnen voor gedrag bij een insectenbeet, maar we kunnen zeker kleine trucjes identificeren die belangrijk zijn om in overweging te nemen:

• Verwijder de angel als deze nog in de huid zit (idem in het geval van een teek, die moet zo snel mogelijk worden verwijderd om het risico op overdracht van de bacterie die verantwoordelijk is voor de ziekte van Lyme te verkleinen).
• Was het getroffen gebied met water en zeep.
• Breng minimaal 10 minuten een coldpack of ijs aan dat in een doek is gewikkeld.
• Til het getroffen gebied waar mogelijk op om de veneuze terugkeer te bevorderen en zwelling te verminderen.
• Vermijd krabben en krabben in het gebied, om het risico op infectie te verminderen.
• Vermijd traditionele huismiddeltjes, zoals azijn en zuiveringszout, omdat ze geen wetenschappelijke basis hebben.

Symptomen zoals pijn, zwelling en jeuk kunnen een paar dagen aanhouden, maar lokale remedies (crèmes en zalven op basis van antihistaminica en cortison) kunnen met uw apotheker worden geëvalueerd om verlichting te vinden.

Allergische reactie insectenbeet : Oorzaken en risicofactoren

Er zijn enkele factoren die het risico op allergie voor een insectenbeet vergroten:

• Eerdere allergische reacties: Een allergie voor insectengif kan zich ontwikkelen, zelfs als er geen genetische neiging tot allergieën is. Iedereen die al een andere allergie heeft (bijvoorbeeld voor pollen) is niet vatbaarder voor een allergie voor insectengif dan niet-allergische mensen. Maar: Een eerdere allergische reactie op een insectenbeet kan het risico op ernstige allergische reacties op insectengif verhogen.
• Frequent contact met insecten : Vooral mensen die veelvuldig in contact komen met bijen of wespen en daardoor vaker gestoken worden, lopen een verhoogd risico op een allergie voor insectengif. Dit zijn bijvoorbeeld imkers, tuinders, boeren, verkopers van fruit en gebak.
• Leeftijd: Mensen ouder dan 40 jaar lopen een hoger risico op allergie voor insectengif dan jongere mensen.
• Onderliggende aandoeningen: Mensen met astma of hart- en vaatziekten lopen meer risico op een allergie voor insectengif. Een bijzonder hoog risico is mastocytose – een zeldzame ziekte waarbij er veel of veranderde mestcellen (een soort immuuncel) in het lichaam zijn. Ze verhitten het overschietende immuunsysteem nog verder.
• Bepaalde medicijnen: Bepaalde medicijnen, zoals bètablokkers of ACE-remmers, die worden gebruikt om hartaandoeningen en hoge bloeddruk te behandelen, kunnen ook het risico op allergieën voor insectenbeten verhogen of de allergische reactie verergeren.

Lees ook :- Seborroïsch eczeem voeding

Allergische reactie insectenbeet : Symptomen en reacties

De ernst van de steek hangt af van het type insect en de individuele gevoeligheid van degenen die deze schade oplopen.
Een insectenbeet kan verschillende reacties veroorzaken:

• De normale reactie betreft alleen het gebied rond de angel, met onmiddellijke pijn, roodheid, zwelling en jeuk, maar is in de meeste gevallen ongevaarlijk. Meestal blijft het getroffen gebied een paar dagen pijnlijk en jeukend.
• Een meer uitgebreide lokale reactie presenteert zich met een zwelling van meer dan 5 cm en met tekenen (roodheid en branderigheid) die de neiging hebben om geleidelijk te verergeren in de eerste twee dagen na de insectenbeet. Deze aandoening verdwijnt meestal binnen 10 dagen.
• Reacties van verschillende intensiteit kunnen verschillende delen van het lichaam aantasten (systemisch of allergisch), zoals gegeneraliseerde urticaria (jeukende uitslag) en angio-oedeem (zwelling onder de huid, voornamelijk van het gezicht en de lippen).
• Wanneer de zwelling het onderste deel van de keel bereikt, kan het de doorgang van lucht blokkeren. Dientengevolge kan een oedeem van de glottis (zwelling van het strottenhoofd ter hoogte van de stembanden) optreden, met ademhalingsmoeilijkheden, een hese stem en hoesten.
• In de meest ernstige gevallen kunnen ernstige en aanhoudende drukval, bewustzijnsverlies en anafylactische shock optreden.

Sommige insecten veroorzaken eerder allergische of toxische reacties. Hier zijn enkele voorbeelden:

• Bijen, wespen en horzels zijn leden van de Hymenoptera-orde: ze verschillen in hoe ze een steek toebrengen, maar ze kunnen allemaal ernstige reacties veroorzaken bij mensen die vatbaar zijn voor hun allergenen.
• Bijen zijn insecten met een gekartelde angel, verbonden met een klier die gif bevat: als ze steken, laten ze de angel in het slachtoffer achter en daarmee ook de laatste segmenten van de buik en een deel van de ingewanden. Zo verminkt zijn bijen over het algemeen gedoemd te sterven.
• De wesp heeft, in tegenstelling tot de bijen, het lichaam niet bedekt met haar en de buik onderscheidt zich van de thorax dankzij een dunne steel. Vrouwtjes hebben een lange, gladde en rechte angel die communiceert met een gifklier. Ze vallen alleen aan als ze zich in gevaar voelen en injecteren het gif. Een wesp kan meerdere keren achter elkaar steken, omdat hij na de steek zijn injectiesysteem niet verliest. Deze insecten kunnen ook aanvallen in zwermen.
• De hoornaar is een groot insect, vergelijkbaar met de gewone wesp en heeft als zodanig een gifklier en een angel, die hij tijdens de aanval niet verliest.
• In tegenstelling tot de hymenoptera veroorzaken muggenbeten over het algemeen geen belangrijke reacties, tenzij ze fungeren als “vectoren” voor bepaalde pathogene micro-organismen (virussen, bacteriën en parasieten), die daadwerkelijk in deze insecten leven. Malaria wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door een organisme (protozoa van het geslacht Plasmodium), dat een deel van zijn levenscyclus doorbrengt in muggen, voornamelijk behorend tot het geslacht Anopheles. Vóór het begin van de maaltijd, inoculeren de bloedzuigende een toxine die werkt als een plaatselijke verdoving en het insect in staat stelt het bloed van het slachtoffer te zuigen zonder dat het slachtoffer het merkt, en bloedstolling voorkomt . De karakteristieke jeukende kwaddel die in het gebied van de angel verschijnt, is de reactie van het lichaam op het speeksel van deze insecten.

Allergische reactie insectenbeet : Diagnostisch

Testen zijn normaal gesproken niet nodig om de diagnose van een bijensteek of een insectenbeet vast te stellen. Diagnostische onderzoeken worden alleen uitgevoerd als de persoon een mijt of teek op zijn huid vindt en wil weten of het insect een gevaarlijk micro-organisme draagt. Als een teek van de huid is verwijderd (zie de rubriek “Behandeling en preventie” voor de juiste methode in dit geval), wordt aanbevolen om te controleren op de aanwezigheid van Borrelia burgdorferi, de oorzaak van de ziekte van Lyme, als de betrokken persoon bevond zich in een besmet gebied.

Wanneer insectenbeten worden vermoed, moet de huid worden geïnspecteerd op de angel. Als de roodheid en zwelling niet onmiddellijk verschijnen, maar 1 tot 2 dagen na de beet optreden, kan uw arts uw huid onderzoeken op tekenen van infectie. Een andere aanvullende diagnostische test die nuttig kan zijn, is de allergietest voor insectengif. Voor deze test wordt de huid afgeschraapt met verschillende kleine doses insectengif: door de grootte van de zo geactiveerde netelroos te meten, kunnen we weten of de persoon een allergische reactie heeft op het gif van het insect.

Als allergische reacties en infecties worden gediagnosticeerd en behandeld, zijn complicaties van insectensteken en -beten zeldzaam.

Lees ook :- Blaasjes op voet

Allergische reactie insectenbeet : Behandeling

Als er na een insectenbeet ernstige symptomen verschijnen rond de steekplaats, is er al een vermoeden van een allergie. Het verhardt wanneer er systemische symptomen optreden, d.w.z. die weg van de steekplaats. Nu zou een diagnose moeten plaatsvinden om het gevaar van hernieuwde beten te kunnen beoordelen.

Om de allergische status te kunnen verduidelijken, is het handig als u weet welk insect heeft gestoken, welke lokale en algemene symptomen op de steek volgden en hoe het lichaam reageerde op eerdere steken. Allergologen vragen ook naar enkele risicofactoren. Voor de zekerheid worden dan voor de zekerheid meestal allergietesten (bijv. huidpriktest), detectie van overeenkomstige antistoffen in het bloed (bepaling van specifieke serum-IgE-antistoffen) en soms andere aanvullende tests uitgevoerd.

Behandeling van symptomen

In de meeste gevallen is de behandeling gericht op de symptomen. Het type therapie hangt af van welke symptomen aanwezig zijn, waar op het lichaam het insect heeft gebeten en welke risico’s de getroffenen met zich meebrengen. Deskundigen adviseren patiënten die ernstige algemene symptomen hebben of hebben gehad om causale therapie te ondergaan vanwege het risico op anafylactische shock (zie hieronder).

Bij lokale klachten kunnen, afhankelijk van de ernst, de volgende maatregelen worden genomen:

• Verwijder voorzichtig de angel als deze nog vastzit, zodat er geen gif meer uit het bloed komt.
• Koelen van de prikplaats met koude kompressen, vochtige doeken, ijsblokjes of coolpacks. Na twintig minuten afkoelen adviseren experts pauzes van een uur of langer.
• Het aanbrengen van een gel of een crème met glucocorticoïden (bijv. cortisone) op de prikplaats.
• Het nemen van een pil met een antihistaminicum om de allergische reactie te verminderen.

Wanneer er een risico op gevaar bestaat

Moeilijk zijn situaties waarin mensen voor het eerst verontrustende symptomen krijgen. De juiste medicijnen zijn vaak niet beschikbaar. Betrokkenen en aanwezigen weten vaak niet hoe ze adequaat moeten reageren.

• Blijf kalm: Paniek zal niemand goed doen. Het verhoogt de opwinding voor alle betrokkenen en het risico dat er fouten of omissies zullen optreden.
• Informeer de omgeving: Wie vreest dat er gevaarlijke symptomen kunnen optreden, moet zeker de omwonenden informeren. Dan kunnen zij zich voorbereiden op een eventuele noodsituatie en weloverwogen handelen.

• In het geval van zeer ernstige lokale reacties moeten de getroffenen snel professionele hulp zoeken na de eerste behandeling met glucocorticoïden (bijv. cortison) en antihistaminica. Indien nodig is daar systemische behandeling met cortisonepreparaten in de vorm van tabletten of injecties mogelijk.
• Als u beten in uw mond krijgt, moet u onmiddellijk een arts raadplegen of een ambulance bellen. Zwelling in de mond en keel verhoogt het risico op verstikking en kan ervoor zorgen dat de luchtwegen gevaarlijk smal worden. De getroffenen mogen niets drinken voordat experts hun toestemming hebben gegeven. IJsblokjes zijn acceptabel en kunnen ook pijn verlichten op de bijtplaats in de mond.
• In het geval van hechtingen in de nek of het hoofd, moeten de getroffenen zeker zo snel mogelijk na de gebruikelijke eerste behandeling onder professionele observatie komen. Er is een verhoogd risico dat de luchtwegen gevaarlijk smal worden en ernstige kortademigheid veroorzaken.
• Bij ademhalingsmoeilijkheden na insectenbeten is het belangrijk om direct de luchtwegen vrij te houden, het ademen te vergemakkelijken (bijvoorbeeld strakke kleding losmaken, de getroffene in een zittende houding brengen) en een ambulance bellen. Indien nodig moet een tracheotomie worden uitgevoerd, zodat de getroffenen weer kunnen ademen.
• Als er binnen de eerste 15 minuten na de steek duidelijke systemische tekenen zijn van een allergie voor insectengif, moet een spoedarts worden gewaarschuwd.
• Als er tekenen zijn van een circulatoire collaps (bijv. koude, bleke huid, koud zweet, een niet voelbare pols, duizeligheid, rusteloosheid, troebel bewustzijn) kan het helpen om de getroffen persoon op de rug te leggen met de benen omhoog totdat de spoedeisende hulp arriveert ( schokpositie).
• Als de patiënt bewusteloos is, plaats hem dan in een stabiele zijligging.
• Als alle tekenen van leven verloren gaan, kunnen borstcompressies en kunstmatige beademing (mond-op-mond, mond-op-neus) tot de komst van de spoedeisende hulp levens redden.

Causale behandeling

De causale behandeling, een specifieke immunotherapie, SIT of hyposensibilisatie, kan de getroffenen grotendeels van hun allergie bevrijden. De methode is in de eerste plaats geschikt voor allergieën van het directe type, waaronder ook allergieën voor insectengif. Tot dusverre is SIT succesvoller geweest bij allergieën voor wespengif dan bij allergieën voor bijengif.

Er zijn twee varianten van de methode. Bij subcutane immunotherapie (afgekort: SCIT) krijgen patiënten hun allergenen via injecties onder de huid. Sublinguale immunotherapie (afgekort: SLIT) werkt met druppels of tabletten die het allergeen bevatten. Bij allergie voor insectengif is SLIT inferieur aan SCIT. Dit laatste wordt hier als de voorkeursbehandeling beschouwd, zodat hieronder wordt verwezen naar SCIT.

Met 80 tot 90% is de kans op succes van SIT bij allergie voor insectengif erg goed. De duur van de therapie is echter meestal drie tot vijf jaar, risicofactoren kunnen de therapie verlengen. Dit is nog een reden waarom veel patiënten de behandeling stopzetten. Bovendien gaat bij sommige met succes behandelde patiënten de bescherming binnen vijf tot tien jaar na het einde van de therapie verloren. Je zou SIT moeten voortzetten om je leven veilig te beschermen.

In het geval van SIT vinden ingewikkelde processen plaats in het immuunsysteem. Maar het basisprincipe is eenvoudig: het lichaam krijgt het betreffende allergeen in eerste instantie in zulke kleine hoeveelheden dat de gebruikelijke allergische reactie niet volgt. Hierdoor treedt er een gewenningseffect in het lichaam op. In de loop van de therapie kan de hoeveelheid allergeen langzaam toenemen zonder dat er duidelijke allergische symptomen optreden. Na een succesvolle SIT kan het lichaam zulke hoeveelheden insecticide tolereren als insecten vrijgeven wanneer ze bijten, zonder allergisch te reageren. Degenen die worden behandeld, hoeven niet langer bang te zijn voor gevaarlijke symptomen na insectenbeten. Na voltooiing worden prikkelprovocatietests uitgevoerd om het succes van de therapie te controleren.

De therapie begint met kleine hoeveelheden allergeen. De hoeveelheid, het interval tussen twee injecties en de snelheid waarmee de dosis wordt verhoogd, variëren vaak. Er zijn verschillende benaderingen. Bovendien reageren patiënten verschillend op de allergenen. De intervallen tussen twee injecties worden bijvoorbeeld bepaald door de verdraagbaarheid en het type allergeenextracten dat wordt verwerkt. Na elke dosis vragen therapeuten hoe de vorige dosis werd verdragen, of u momenteel verkouden bent, welke medicatie u gebruikt en andere details. Meestal zijn de intervallen tussen injecties korter terwijl de dosis nog steeds toeneemt, en langer wanneer de grootste hoeveelheid is bereikt – de onderhoudsdosis.

Voorwaarde is het bewijs van sensibilisering van het immuunsysteem voor het overeenkomstige insectengif. Dan raden sommige medische verenigingen SIT aan aan iedereen met een allergie voor insectengif als ze ouder zijn dan 16 jaar en ooit een systemische allergische reactie op een steek hebben gehad. Anderen bevelen het vooral aan voor patiënten met ernstigere symptomen, zoals de volgende:

• Personen met milde systemische symptomen die bijkomende risicofactoren hebben of wiens allergie hun kwaliteit van leven aanzienlijk schaadt.
• Personen die ten minste matige systemische symptomen ervaren na een steken.

De methode is uitgesloten voor mensen met ernstige ziekten van het hart, de bloedsomloop, het immuunsysteem, met kanker en anderen. Ook therapie met bètablokkers, al is het maar in oogdruppels, of met ACE-remmers is een uitsluitingscriterium. Soms kunnen infecties, vaccinaties en andere omstandigheden therapieonderbrekingen afdwingen.

De verdraagbaarheid van SIT wordt als goed beschouwd. De meeste patiënten melden lokale reacties op de plaats van de steek, zoals zwelling en roodheid. Aan de andere kant kunnen ze meestal medicijnen gebruiken. Een deel van de patiënten klaagt ook over systemische klachten, vooral over vermoeidheid, uitputting en hoofdpijn. Ze komen vaker voor bij therapieën met bijengif dan bij die met wespengif. Ernstige systemische reacties zijn zeer zeldzaam.

Lees ook :- Mee eters uitknijpen

Hoe insectenbeten voorkomen?

De volgende gedragsregels kunnen helpen om stekende insecten weg te houden, dus idealiter heb je helemaal geen allergische reactie.

• De meeste voedingsmiddelen trekken insecten aan. Als u buiten eet, moet u bijzonder voorzichtig zijn en de tafel onmiddellijk na het eten afruimen. Als er bijzonder veel insecten in de buurt zijn, kan het zinvol zijn om buiten te eten.
• Drinkglazen en geopende flessen moeten indien mogelijk worden afgedekt.
• Na het eten of drinken dient u uw mond en handen te wassen.
• Het is het beste om uit de buurt van vuilnisbakken te blijven.
• Sla nooit op wespen of bijen. De meeste allergie veroorzakende insecten steken alleen om zichzelf te verdedigen. Het is veel beter kalm te blijven of heel langzaam te bewegen.
• Het is beter om de ramen van het appartement overdag gesloten te houden.
• Vermijd bijenkorven of wespennesten.

Iedereen die al deze punten ter harte neemt, is het beste beschermd tegen insectenbeten – en dus ook tegen anafylactische shock.