Horner-syndroom (syndroom van Horner of oculosympathische parese) is het gevolg van een onderbreking van de toevoer van de sympathische zenuw naar het oog en wordt gekenmerkt door de klassieke triade van miosis (dwz vernauwde pupil), gedeeltelijke ptosis en verlies van hemifaciaal zweten (dwz anhidrose) , evenals enophthalmus (verzinken van de oogbol in de benige holte die het oog beschermt). De term Horner-syndroom wordt vaak gebruikt in Engelstalige landen, terwijl de term Bernard-Horner-syndroom veel voorkomt in Frankrijk. Het Von Passow-syndroom is een associatie van het Horner-syndroom met irisheterochromie (heterochromia iridis).
Oorzaken van Syndroom van horner
Sommige zenuwvezels die de ogen en de hersenen met elkaar verbinden, volgen een omslachtige route. Vanuit de hersenen gaan ze door het ruggenmerg. Ze verlaten het ruggenmerg in de borstkas en gaan dan terug naar de nek naast de halsslagader, door de schedel en in het oog. Als deze zenuwvezels ergens langs hun pad worden verstoord, is het Horner-syndroom het gevolg.
Het Horner-syndroom kan alleen voorkomen of worden veroorzaakt door een andere aandoening. Het kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door aandoeningen van het hoofd, de hersenen, de nek, de borst of het ruggenmerg, zoals:
- longkanker
- andere tumoren
- Gezwollen lymfeklieren in de nek (cervicale adenopathie)
- Dissectie van de aorta of halsslagader (een scheur in de wand van de slagader)
- Een thoracaal aorta-aneurysma (een uitstulping in de wand van de aorta)
- blessures
Het Horner-syndroom kan bij de geboorte aanwezig zijn (aangeboren).
Syndroom van horner : Symptomen
Het Horner-syndroom treft meestal slechts één kant van het gezicht. Veel voorkomende tekenen en symptomen zijn onder meer:
- Een aanhoudend kleine pupil (miosis)
- Een opmerkelijk verschil in pupilgrootte tussen de twee ogen (anisocorie)
- Weinig of vertraagde opening (verwijding) van de aangedane pupil bij weinig licht
- Hangen van het bovenste ooglid (ptosis)
- Lichte verhoging van het onderste ooglid, soms ondersteboven ptosis genoemd
- Verzonken uiterlijk voor het oog
- Weinig of geen zweten (anhidrose) ofwel aan de hele kant van het gezicht of een geïsoleerd stukje huid aan de aangedane zijde
Tekenen en symptomen, met name ptosis en anhidrose, kunnen subtiel en moeilijk te detecteren zijn.
Kinderen
Bijkomende tekenen en symptomen bij kinderen met het Horner-syndroom kunnen zijn:
- Lichtere iriskleur in het aangedane oog van een kind jonger dan 1 jaar
- Gebrek aan roodheid (blozen) aan de aangedane zijde van het gezicht die normaal zou verschijnen door warmte, fysieke inspanning of emotionele reacties.
Wanneer naar een dokter gaan?
Een aantal factoren, sommige ernstiger dan andere, kunnen het Horner-syndroom veroorzaken. Het is belangrijk om een snelle en nauwkeurige diagnose te krijgen.
Zoek spoedeisende hulp als tekenen of symptomen die verband houden met het Horner-syndroom plotseling verschijnen, verschijnen na een traumatisch letsel of gepaard gaan met andere tekenen of symptomen, zoals:
- Beperkt zicht
- Duizeligheid
- Spierzwakte of gebrek aan spiercontrole
- Ernstige, plotselinge hoofdpijn of nekpijn
Complicaties en bijbehorende aandoeningen
Er zijn enkele ernstige symptomen van het Horner-syndroom waar u op moet letten. Als ze verschijnen, moet u onmiddellijk contact opnemen met uw arts. Deze ernstige symptomen zijn onder meer:
- duizeligheid
- problemen met zien
- nekpijn of hoofdpijn die plotseling en ernstig is
- zwakke spieren of onvermogen om uw spierbewegingen onder controle te houden
Andere aandoeningen kunnen symptomen hebben die lijken op het Horner-syndroom. Deze aandoeningen zijn het Adie-syndroom en het Wallenberg-syndroom.
Diagnose van syndroom van horner
- Oogdruppeltests
- Magnetische resonantie beeldvorming of computertomografie om de oorzaak te achterhalen
Het Horner-syndroom wordt vermoed op basis van symptomen.
Om de diagnose van het Horner-syndroom te bevestigen en te bepalen waar het probleem zit, doen artsen een tweedelige test:
- Eerst brengen ze oogdruppels aan die kleine hoeveelheden cocaïne of een ander medicijn (apraclonidine) bevatten voor beide ogen.
- Als het Horner-syndroom waarschijnlijk is, doen artsen 48 uur later nog een test. Ze brengen hydroxyamfetamine-druppels aan op beide ogen.
Hoe de leerlingen op de medicijnen reageren, geeft aan of het Horner-syndroom waarschijnlijk is en helpt bij het lokaliseren van het probleem.
Als het Horner-syndroom waarschijnlijk is, wordt magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of computertomografie (CT) van de hersenen, het ruggenmerg, de borst of de nek gedaan om te zoeken naar tumoren en andere ernstige aandoeningen die zenuwvezels kunnen verstoren die de hersenen en de oog.
Lees ook :- Ziekte van dupuytren
Behandeling van syndroom van horner
- Behandeling van de oorzaak indien geïdentificeerd
De oorzaak van het Horner-syndroom wordt, indien geïdentificeerd, behandeld. Er is echter geen specifieke behandeling voor het Horner-syndroom. Vaak is er geen behandeling nodig omdat het ooglid meestal maar heel licht hangt.
Syndroom van horner video :-
Horner-syndroom is een relatief zeldzame aandoening die wordt gekarakteriseerd door een vernauwde pupil (miosis), hangend bovenooglid (ptosis), afwezigheid van zweten van het gezicht (anhidrose) en wegzakken van de oogbol in de benige holte die het oog beschermt (enophthalmus). ). Dit zijn de vier klassieke tekenen van de aandoening.
Het Horner-syndroom, ook bekend als oculosympathische parese of Bernard-Horner-syndroom, is een relatief zeldzame aandoening die de ogen en een deel van het gezicht aantast. Het treedt op als gevolg van een verstoring van het pad van de sympathische zenuwen die de hersenstam verbinden met de ogen en het gezicht.
Neuroblastoom is een van de meest voorkomende oorzaken van het Horner-syndroom bij kinderen. Migraine of clusterhoofdpijn. Ziekten die schade veroorzaken aan de beschermende laag die zenuwvezels omgeeft (demyeliniserende ziekten). Ontwikkeling van een met vocht gevulde holte of cyste in het ruggenmerg (syringomyelie).
De afwijkingen in het gebied rond de ogen die verband houden met het Horner-syndroom hebben over het algemeen geen invloed op het gezichtsvermogen of de gezondheid. De zenuwbeschadiging die het Horner-syndroom veroorzaakt, kan echter het gevolg zijn van andere gezondheidsproblemen, waarvan sommige levensbedreigend kunnen zijn.
