Basaal cel carcinoom

Basalioom of basaalcelcarcinoom (BCC) is een huidkanker die ontstaat door de kwaadaardige transformatie van cellen die zich in de diepste laag van de opperhuid bevinden.

In tegenstelling tot melanoom, dat voortkomt uit melanocyten en zeer agressief is, ontwikkelt basalioom zich lokaal en blijft het meestal beperkt en verspreidt het zich niet ver weg (metastasen), zo niet zeer zelden (0,003-0,5% van de basaliomen).

Het is de meest voorkomende vorm van huidkanker, die op zijn beurt de meest voorkomende kwaadaardige vorm is (15,2%) van alle kankers bij mensen en de tweede (14,8%), na borstkanker, bij vrouwen.
In Italië, melanoom uitgezonderd, zijn 8 van de 10 huidkankers basaliomen. In 95% van de gevallen komen ze voor bij mensen ouder dan 40 jaar. De oudere bevolking, meestal mannen, wordt het meest getroffen. Het aantal nieuwe gevallen (incidentie) ligt bij mannen ongeveer 30% hoger dan bij vrouwen. Hoewel bij kinderen gevallen van basalioom zijn waargenomen, is de ontwikkeling van deze tumor vóór de leeftijd van 20 een zeer zeldzame gebeurtenis.

Basaliomen komen voornamelijk voor in de lichaamsdelen die het meest aan de zon zijn blootgesteld: gezicht, hoofdhuid, oren, nek, schouders en rug (rug) en komen vaker voor bij personen met een lichte huid. Zonnebrand, als gevolg van blootstelling aan zonlicht tijdens de kindertijd en adolescentie, lijkt een belangrijke rol te spelen bij de ontwikkeling van basalioom op volwassen leeftijd. Daarom is bescherming van de huid tegen de zon, naast een noodzakelijke preventie voor iedereen, vooral belangrijk bij kinderen en jongeren.

Wat is basaalcelcarcinoom?

Basaalcelcarcinoom is een vorm van huidkanker. Het begint met gespecialiseerde basale cellen die normaal gesproken in de buurt van het huidoppervlak worden gevonden. Basaalcelcarcinoom is de meest voorkomende vorm van kanker bij de mens. De meeste vormen van kanker komen voor bij ouderen op een aan de zon blootgestelde huid. Kankercellen in basaalcelcarcinoom verspreiden zich zelden naar verre lymfeklieren of plaatsen zoals de longen.

Lees ook :- Wat zijn aambeien

Basaal cel carcinoom : Oorzaken

Basalioma kan worden veroorzaakt door verschillende factoren van omgevings-, constitutionele, familiale oorsprong of worden bepaald door contact met chemicaliën. Onder de verschillende oorzaken vormen langdurige blootstelling aan ultraviolette stralen (UVA en UVB) van de zon en het gebruik van zonnebanken en zonnelampen echter de belangrijkste risicofactor, vooral bij mensen die op jonge leeftijd sterk aan dergelijke straling zijn blootgesteld. , vooral voor de leeftijd van 18 jaar (lees de Bufala).

Naast overmatige blootstelling aan ultraviolette stralen, zijn de factoren die het risico op het ontwikkelen van basalioom verhogen:

• contact met arseen
• blootstelling aan ioniserende straling
• falen van het afweersysteem van het lichaam (immuunsysteem) als gevolg van het gebruik van zogenaamde immunosuppressiva (geneesmiddelen die worden gebruikt na transplantaties), of door ziekten zoals bijvoorbeeld aids
• enkele behandelingen voor psoriasis
• familieleden die al basalioom hebben gehad (familiegeschiedenis van de ziekte)
• enkele genetische afwijkingen
• heb een zeer lichte huid
• ouder zijn dan 50 jaar
• wees mannelijk

Lees ook :- Zonne allergie pillen

Basaal cel carcinoom : Symptomen

Het klinische uiterlijk en het biologische gedrag van basaalcelcarcinomen zijn zeer variabel. De meest voorkomende soorten zijn:

• Nodulair (ongeveer 60% van basaalcelcarcinomen): deze typen zijn kleine, glanzende, stevige, bijna doorschijnende tot roze knobbeltjes met teleangiëctasieën, meestal op het gezicht. Zweren en korsten komen vaak voor.
• Oppervlakkig (ongeveer 30%): Deze typen zijn dunne rode of roze papels of plaques met gedefinieerde randen, die zich gewoonlijk op de romp bevinden en die moeilijk te onderscheiden zijn van psoriasis of plaatselijke dermatitis.
• Morfiform (5 tot 10%): dit zijn platte, verharde littekenachtige plaques die vleeskleurig of lichtrood kunnen zijn en onregelmatige randen hebben.
• Overig: Andere typen zijn mogelijk. Nodulaire en oppervlakkige basaalcelcarcinomen kunnen pigmenten produceren (soms gepigmenteerde basaalcelcarcinomen genoemd).

Heel vaak begint het carcinoom als een glanzende papel, die langzaam groeit, en na een paar maanden of jaren een glanzende en parelachtige rand heeft, met verstopte en ectatische bloedvaten (telangiëctasieën) aan de oppervlakte en met een centrale depressie of ulceratie. Korstvorming of terugkerende bloedingen zijn niet ongebruikelijk. Vaak kunnen kankers wisselen tussen korstvorming en schijnbare genezing, waardoor de aandacht van de arts en de patiënt onnodig wordt verminderd voor het belang van de verwonding.

Lees ook :- Chlamydia symptomen vrouw

Basaal cel carcinoom : Diagnose

Tijdens het jaarlijkse onderzoek van moedervlekken of bij het optreden van verdachte symptomen zoals huidgroei, zal de dermatoloog een reeks onderzoeken uitvoeren om een mogelijke diagnose van huidkanker vast te stellen:

• Visueel onderzoek van de huid: vorm, grootte, kleur van de groei.
• Dermoscopie: verdachte huidveranderingen worden waargenomen en geanalyseerd met behulp van een dermatoscoop, een vergrootglas. Dit apparaat maakt het mogelijk om kleine laesies en hun eventuele wijzigingen die niet zichtbaar zijn voor het blote oog te onderzoeken.
• Biopsie : de dermatoloog neemt onder plaatselijke verdoving een huidmonster om dit te laten analyseren in het laboratorium voor anatomopathologie. Dit monster kan een dunne oppervlakkige huidlaag (curettage) of al het verdachte weefsel (excisie) zijn.
• Alleen microscopisch onderzoek in het laboratorium zal de diagnose met zekerheid kunnen stellen.
• Beeldvormend onderzoek (MRI en scanner): deze worden zelden uitgevoerd. Ze maken het mogelijk om de exacte grootte van de tumor en de omvang ervan te bepalen.

Basaal cel carcinoom : Behandeling

Specialisten zoals dermatologen kunnen basaalcelcarcinomen vaak met een geoefend oog identificeren. Om zelfs minimale huidveranderingen te diagnosticeren, gebruiken ze een speciaal vergrootglas met een geïntegreerde lamp (dermatoscoop). Bij twijfel nemen zij een weefselmonster en laten dit onderzoeken voor histologisch onderzoek.

Het doel van de behandeling is om het gehele basaalcelcarcinoom te verwijderen en te voorkomen dat de tumor verder groeit. Dan is de genezingskans 95%. Welke therapie hiervoor geschikt is, hangt af van waar het basaalcelcarcinoom zich bevindt, hoe groot het is en hoe ver het zich heeft verspreid. Daarnaast nemen de artsen de algemene toestand van de betrokkene mee in de behandeling. In principe moet de beslissing over de therapeutische procedure worden genomen in een gedetailleerd gesprek tussen arts en patiënt.

Chirurgie
Chirurgie is de eerste keuze voor het verwijderen van een basaalcelcarcinoom, vooral in het gezicht. Bij kleinere basaalcelcarcinomen kan de dermatoloog de operatie poliklinisch en onder plaatselijke verdoving uitvoeren. Een laboratorium onderzoekt vervolgens de snijranden om te zien of ze tumorvrij zijn of dat er nog microscopisch kleine tumoruitbreidingen verstopt zitten. Vervolgens wordt in een tweede stap het resterende tumorweefsel verwijderd. Op deze manier kan eventueel herhaling van een tumor worden voorkomen (technische term: herhaling).

Alternatieven
Als een operatie niet mogelijk of zinvol is, zijn er een aantal procedures beschikbaar (zie ook “Actnische keratose”). Deze omvatten bestralingstherapie, laserchirurgie, curettage (meer precies: uitschrapen met een lepeltje), fotodynamische therapie of koudebehandeling (cryotherapie). Daarnaast is lokale crèmebehandeling met immunomodulator imiquimod en chemotherapeutisch middel 5-fluorouracil mogelijk. Het grote nadeel van niet-chirurgische methoden is dat niet kan worden gecontroleerd of al het tumorweefsel is verwijderd. Daarom is het recidiefpercentage bij deze behandelmethoden vaak hoger.

Bij zeer gevorderde basaalcelcarcinomen hanteren de artsen ook een systemische aanpak, d.w.z. ze schrijven tabletten voor met het medicijn vismodegib, dat de tumoren van binnenuit vernietigt. Vismodegib heeft echter veel bijwerkingen. Het is teratogeen en mag niet worden gebruikt bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd of zelfs bij zwangere vrouwen. Het kan ook bijwerkingen veroorzaken zoals spierspasmen, haaruitval, smaakstoornissen, gewichtsverlies, vermoeidheid en spijsverteringsproblemen.

Nazorg
Als een getroffen persoon een basaalcelcarcinoom heeft gehad, wijst de huidverandering op een verhoogde blootstelling aan de zon in het verleden – of het nu natuurlijke zon of zonnebank is – wat kan leiden tot verdere basaalcelcarcinomen. Artsen raden daarom halfjaarlijkse of minstens jaarlijkse controles aan. Tegelijkertijd geven ze tips over hoe de getroffenen hun huid kunnen blijven controleren op verdachte veranderingen.

Hoe basaalcelcarcinoom te voorkomen?

Het is essentieel om jezelf op de juiste manier bloot te stellen aan de zon (vermijd de centrale uren van de dag in de warme maanden, van 11 tot 16 uur) en voldoende beschermd, het dragen van beschermende kleding, zonnebrillen en hoeden. Het is essentieel om een geschikte bescherming tegen licht aan te brengen op de huid die wordt blootgesteld aan de zon, en deze om de twee uur weer aan te brengen gedurende de volledige blootstellingstijd.

Brandwonden en kunstmatige bruining met lampen moeten worden vermeden.

Het is dan noodzakelijk om uw huid onder controle te houden, periodiek een dermatologisch onderzoek onder controle van moedervlekken te ondergaan.

Ten slotte is het raadzaam om van tijd tot tijd uw huid te observeren en medische hulp in te roepen bij verdachte symptomen, zoals een huidlaesie die groeit, een korstje vormt, vaak bloedt en niet binnen drie weken geneest, een soort duidelijk litteken of veranderingen in grootte, vorm, kleur of hoogte.